Borstvoeding doe je samen

Hoera, het is deze week ‘Samen voor borstvoeding week’.  Het internet staat weer vol met verhalen, tips, discussies en nieuws over borstvoeding.

Als de mama’s er niet bij zijn, praten de papa’s natuurlijk graag over borsten en alles wat daarmee te maken heeft. Daarnaast heeft mijn vrouw de afgelopen vijf jaar heel wat borstvoeding gegeven. Ik beschouw mezelf dan ook als een ervaringsdeskundige op dit gebied.

Daarom wil ik, ter ere van deze borstvoeding week, ook even iets over borstvoeding zeggen.  Lees meer

De ruzie checklist

In elke goede relatie heb je weleens ruzie of op z’n minst een stevig verschil van inzicht. Mijn vrouw en ik hebben weinig ruzie en als we ruzie hebben is het meer vergelijkbaar met een wat ongemakkelijke maar stevige discussie dan met het gemiddelde gooi en smijt werk uit een soap serie. Echte escalaties komen bij ons dan ook zelden voor. En hoewel ik dacht dat dat in de meeste relaties zo ging bleek dat toch niet het geval. Tijd om wat tips te delen.

De meeste ruzies gaan nergens over. WC bril niet omlaag, schoenen niet opgeruimd, was niet in de wasmand. Alledaagse dingen die de nodige irritaties kunnen opleveren. Noem dat maar niks hoor ik sommige vrouwen denken..  Lees meer

De leukste fase?

Kinderen groeien op en we maken onszelf wijs dat elke fase zo z’n leuke en minder leuke kanten heeft. En dat is natuurlijk ook zo maar er zijn toch wel duidelijk verschillen:

0 tot 1 jaar: De verwondering in de eerste periode is overweldigend. Zo bijzonder zo’n klein mensje, het is dat je het ziet anders zou je het niet geloven. Na een paar weken slaat dat over in een combinatie van “hoe ga ik om met structureel slaapgebrek?” en korte -intense- bewustwordingsmomenten waarop je nog steeds niet kunt geloven dat je zo’n klein wonder in je armen hebt.

baby-fase

Lees meer

Familiemusical Dolfje Weerwolfje – met winactie

Misschien heb je laatst ook de musical sing-a-long gezien? En heb je dan toevallig ook het optreden van de cast van Dolfje Weerwolfje gezien?

Geweldig toch?

Het boek Dolfje Weerwolfje is dit jaar 20 geworden én, toeval of niet, er is dit jaar ook een Dolfje Weerwolfje musical. Daar ben ik in juni met mijn vijfjarige zoon naartoe geweest. Ik was even bang dat deze musical te eng voor hem zou zijn, maar dat viel mee. Spannend was het zeker, maar op de goede manier. Vanaf het begin zat hij op het puntje van zijn stoel, af en toe kroop ‘ie even tegen me aan, maar continu met zijn ogen op het toneel gericht. Het spannende verhaal, leuke muziek, goede cast en een heel origineel decor, maakten dit voor hem, maar ook voor mij een heel leuk uitje.

Mocht je deze musical nog willen bezoeken, dan kan dat vanaf 16 oktober weer. Maar ik wil je wel even waarschuwen, een bezoek blijft niet zonder gevolgen:  Lees meer

Het emotionele leven van een papa

Het emotionele leven van een papa kent een hele andere dynamiek dan dat van een jonge man zonder kinderen. Voordat ik kinderen kreeg kende ik wel geluk, blijdschap, verdriet, pijn en moeite. Maar meer zoals ik Carice van Houten ken, op een afstandje.

Bij de geboorte van de eerste merkte ik meteen al een verandering. Ik stond te huilen als een klein kind. Niet echt natuurlijk, maar van binnen. Ik blijf natuurlijk wel een man. Naarmate de tijd vorderde ontdekte ik emoties die ik nog niet eerder had ervaren. Een beetje vergelijkbaar met het leggen van kliklaminaat, de volgende dag blijk je spierpijn te hebben in spieren waarvan je eerder niet wist dat je ze had.

De intensiteit is enorm! Ik voelde me zo trots als ik met mijn kleine meid door de kamer liep. Mijn dochter, mijn prachtige kleine dochter. Zo klein, zo lief, zo onschuldig, zo puur. Vandaag de dag is dat niet anders. Als ik mijn kinderen zie dansen door de kamer voel ik mij volmaakt gelukkig. Mijn zoon doet breakdance moves, de jongste ballet en de oudste streetdance. Alle drie niet gehinderd door enige vorm van gene, ze genieten van hun vrijheid en ik geniet met ze mee!  Lees meer

Catalunya Experience: Vall de Núria

Als ik aan Spanje denk, zie ik alle Nederlanders met z’n allen naar de Costa Brava afreizen en worden er daar muren gebouwd van bierkratten. Vraag me niet hoe ik aan dat idee kom, misschien is het ook volledig onterecht, ik ben er namelijk nog nooit geweest. Dit idee van Spanje heeft er in ieder geval voor gezorgd dat dit gebied niet bovenaan mijn lijstje staat om naar toe te gaan met mijn gezin.

Een jaar of wat geleden vroeg een oud collega mij: Gaan jullie samen of met de kinderen op vakantie? Echt, wie vraagt dat nou, natuurlijk gaan de kinderen mee dacht ik toen. Nu, heel wat jaren later, snap ik deze opmerking maar al te goed. Het lijkt mij heerlijk om reisjes te maken zonder de kinderen. Dus ik was gratamente sorprendido, blij verrast, toen ik namens voormijnkleintje.nl naar de Spaanse pyreneeën af mocht reizen. All by my self, om het gebied, waaronder Vall de Núria, te leren kennen en te proeven. En bovenal te ervaren wat dit gebied te bieden heeft aan gezinnen.

Wat ben ik een ervaring rijker geworden. Met een gezin zou dit tripje te vol geweest zijn, omdat kinderen in mijn beleving ook de tijd moeten krijgen om ergens lekker te spelen en zo al de indrukken kunnen verwerken. Maar als je wat langer die kant op gaat, zijn er zeker een paar mooie plekken waar je gewoon even naartoe moet gaan.  Lees meer

Het eerste oudergesprek

Woehoe! Wij hebben ons eerste oudergesprek gehad! Spannend was dat…

Toen ik erheen liep voelde ik me toch wel een beetje zenuwachtig. Wat ging de juf allemaal zeggen?

Gelukkig, mijn kind doet het fantastisch! Hij is altijd vrolijk en voor alles in. Vindt alles leuk en interessant! Hij wil al rekenwerkjes doen, gaat gericht tekeningen maken en is bewaker van het schateiland.

Pffff, pak van m’n hart!

Ja, hij heeft wel een uitgesproken mening als hij iets moet doen wat hij niet wil. Op een leuke manier zal hij er alles aan doen om eronderuit te komen. “Goh, dat heeft ie echt van een vreemde?!”, probeerde ik de juf nog wijs te maken.

Ik kreeg wel een beetje kriebel toen ze vertelde dat de kinderen op de Montessori manier hun tafeltje schoon vegen. Fijn hoor, maar maakt mij niet zo heel erg uit welke manier hij gebruikt, als het maar gebeurt. En, er zijn toch meerdere manieren die goed werken? Is het niet aan het kind om te bepalen welke de beste is voor hem?  Lees meer

Slaap is ook maar relatief…

Vroeger (als in; voordat ik kinderen kreeg) had ik als stelregel dat ik minimaal 8 uur slaap nodig had en de wekker ná 7 uur s’ochtends moest gaan om overdag goed te kunnen functioneren.

Tegenwoordig (nadat ik kinderen kreeg) weet ik wel beter.

Er zijn periodes dat ik het met gemiddeld 4 uur slaap of minder per nacht moet doen, al dan niet met meerdere onderbrekingen. En die onderbrekingen zijn divers:

– kids die verkouden zijn en continue hoesten terwijl het snot overal zit;
– kids bij bij je in bed willen en vijf minuten later weer naar hun eigen bed willen;
– kids die naast je liggen te draaien en te woelen en ondertussen met hun benen op hardhandige wijze je rug masseren;
– kids die gewoon huilen om onduidelijke redenen;
– kids die klaarwakker zijn en filmpjes willen kijken op de I-pad om 03:30 uur AM;
– kids die heel ziek zijn en eerst hun eigen en daarna papa en mama’s bed onder spugen;
– kids die zindelijk worden en vervolgens hun hele bed onder plassen;
-….  Lees meer

Beste Koning Papa

Beste Willem,

Je bent nu al een tijdje Koning en ik vroeg me af hoe het nu gaat.

Zo’n nieuwe functie is toch altijd even wennen en vraagt veel van je en dan kan het zijn dat je gezin er even bij inschiet. Als Papa van drie dochters heb je thuis ook het nodige te doen en je doet dit vast met veel plezier, al vraag ik me wel eens af of je niet heel, heel stiekem, diep van binnen eigenlijk niet liever een klein Troonopvolgertje had gewild. Als papa’s onder elkaar kan ik dat best begrijpen hoor.

Ik zie je op TV altijd de hele wereld rond reizen en vraag me wel eens af hoe je dat nou combineert met de opvoeding. Of bemoei je je daar niet mee en laat je Maxima de vervelende kanten van het opvoeden opknappen?

koning papa
pixabay.com

Ik bedoel; toen ze nog klein waren, heb je toen ook wel eens gehad dat er één in d’r luier gepoept had maar dat het zoveel was dat d’r hele romper ook onder zat en jij probeerde die vieze kleren uit te trekken en je poep aan je vingers kreeg en je ondertussen met je twee overgebleven schone vingers de badkraan probeerde open te draaien terwijl die kleine balancerend in het bad stond en ondertussen overal poep aan smeerde. Of roep jij altijd gelijk de au-pair als je een poepje ruikt? 

Lees meer

De kraamweek

De kraamtijd is een bijzondere tijd, dat weten we allemaal. Want wat er zo bijzonder aan is, is dat er binnen een korte tijd meer emoties door je lijf gieren dan in heel je pubertijd bij elkaar. Je huilt, je lacht, je huilt, je verwondert, je baalt, je lacht, je huilt, je voelt je hopeloos, je verwondert je nog meer, je vreest, je kan de hele wereld aan, je ziet het niet meer zitten, je huilt, je lacht.

En dát allemaal in één week.

Dag 1. Ik kan de hele wereld aan!

Een dag om nooit te vergeten, je hebt namelijk een baby op deze aardkloot neergezet. En niet zomaar een baby, nee de mooiste, slimste, knapste en meest geweldige baby ooit. En daarnaast was jouw bevalling niet zomaar een bevalling, nee het was de meest zware, langste, heftigste, gecompliceerde, makkelijkste en snelste bevalling ooit! Ondanks dat je zojuist een marathon zonder training hebt afgelegd en je nog kampt met pijn en uitputting, zit je vol adrenaline en ben je vol verwondering en euforisch over je eigen baby met tien vingertjes, tien teentjes en een gezichtje met een neusje. Dít mensen, dit komt uit mij! Dit zat negen maanden lang in mijn buik!

Kijk nou toch!!!

Dag 2. Ik zei het toch, mijn baby is geweldig!  Lees meer