Mijn oudste dochter is niet erg ‘outgoing’, ja thuis wel, thuis laat ze zichzelf volledig gaan. Maar zodra ze een stap buiten de voordeur zet lijkt het alsof ze een masker opdoet en zich voordoet als dat ‘verlegen, stille, introverte meisje’.
Toen zij net naar school ging, moest ik daar heel erg aan wennen, zeker omdat ik zelf als kind wel behoorlijk ‘outgoing’ was. Het liefste wilde ik haar even een zetje geven en ik dacht dikwijls bij mijzelf, ‘kom op! een beetje peper in je reet, ga er gewoon voor!’
Maar nee, zij was dat ‘verlegen, stille, introverte meisje’. Ze bleef stilletjes op een afstandje kijken hoe de andere kleutertjes in de klas zich gedroegen, of misdroegen. Ze praatte amper en de juf moest van alles uit de kast trekken om haar een beetje normaal mee te laten draaien in de klas.
Inmiddels weet ik ‘zij is zij en ik ben ik’ en hoe lastig dat soms ook is om aan te zien, ze mag wezen zoals ze is. (Jeetje, ik zou er bijna een teiltje bijpakken.) Maar om deze vijf feitjes kan een ouder van een introvert kind, simpelweg niet heen.
Kenmerken van een introvert kind
Feitje 1. Dat je kleintje introvert is, betekent niet, ik herhaal niet dat zij geen sterke wil heeft, want oooooohhh dat heeft ze! Ze laat het alleen niet weten aan de buitenwereld. Als ik bij de juf op gesprek ben, dan lijkt het alsof we over twee compleet andere kinderen praten. Thuis is haar uitlaatklep, waar ze volledig zichzelf kan zijn. Waar ze haar wil durft te tonen en haar zin durft door te drijven.
Feitje 2. Een speelafspraak maken is verrekte lastig. Verwacht sowieso geen hordes sociale contacten, een paar goede vrienden is meer dan genoeg en daar heb je uiteindelijk ook veel meer aan. Maar als ze dan een keer na schooltijd wil afspreken, dan staat ze eerst een half uur ongemakkelijk om mij heen te druilen om mij vervolgens naar het kind (de speeldate in kwestie) te duwen om te vragen of ze kan spelen, terwijl zij ongemakkelijk opzij kijkt. Met een beetje de juiste stimulans en ervaring gaat dit wel steeds beter. Inmiddels durft ze haar vaste vriendinnetjes wel aan te spreken.
Feitje 3. Vertrouwen moet je winnen. Een introvert kind grijpt niet zo maar Jan en allemans hand. Vertrouwen moet je echt winnen, daar moet je tijd en energie in steken. Maar als je dan eenmaal de hand van een introvert kind vast heb, dan ben jij ook de rots waar ze op staat. Schaad dat vertrouwen niet, want die wonden gaan diep. Als ouder van een introvert kind heeft dit twee kanten. Persoonlijk vind ik het wel fijn dat zij niet zomaar iedereen meteen vertrouwt, maar dat iemand daar echt wat voor moet doen. De andere kant is dat het je kind nog kwetsbaarder maakt.
Feitje 4. Een introvert kind heeft een zeer rijk innerlijk leven. Een rijke fantasie waar hij of zij zich uren mee kan vermaken. Hij zou een geweldige kunstenaar of schrijver kunnen worden.
Feitje 5. Heb respect voor het introverte kind! Introvert zijn is niet erg, het is geen gedrag wat je uit het kind moet halen. Laat het zijn zoals het is. Een konijn wordt geen cavia en een cavia wordt ook nooit een konijn. En bovendien, de wereld heeft ook rustige mensen nodig, die nog de tijd durven te nemen om na te denken om vervolgens met een weloverwogen en rake opmerking te komen.
Afbeelding: Shutterstock
Lijkt erg op een beschrijving van mijn jongste! Op school ook super rustig en stil en thuis komt alles eruit. Zelfs opa en oma moesten alles uit de kast halen om zijn vertrouwen te winnen.