De man die het vlees snijdt

man vlees snijden

Het uur van 16:30 tot 17:30 vind ik altijd maar lastig door te komen. Het is een rampuur. De kinderen lopen vaak met hun ziel onder de arm en ik kan mezelf nog niet toestaan om de televisie aan te zetten. Maar het is weer achter de rug, want ik heb de klok 17:30 zien aantikken. De kinderen zitten rustig op de bank een filmpje te kijken en ik kan aan het avondeten beginnen, wetend dat het nog een half uurtje duurt voordat mijn man weer thuiskomt.

Maar dan gaat de telefoon en ik vrees het ergste. Ik wil het belletje negeren, ik wil het niet horen. Nee, niet nu, niet vandaag! Maar ik kan er niet omheen en dus antwoord ik de telefoon maar weer.

“Schat, ik ben een uurtje later.”  Lees meer

Ik ben mama en ik zeg kaBAMa! Gewoon omdat het rijmt.

mama ontploft

Ik ben twee en ik zeg nee? Ik ben mama en ik zeg kaBAMa! Gewoon omdat het rijmt. En omdat ik weleens ontplof. KABAM.

Ben je ooit weleens ontploft in het bijzijn van je kinderen? Sterker nog, je kinderen waren de reden van je ontploffing. Je voelde het borrelen, pruttelen, het wordt heter en heter, je probeert het te onderdrukken, je telt tot tien, tot twintig en… KaBAMa! Het is onvermijdelijk, elke moeder heeft er vroeg of laat mee te dealen. Het is niet je peuter die in een driftbui verzeild raakt, nee het is mama.

Niemand is perfect en kan altijd rustig blijven, ongeacht hoe graag we het ook willen of hebben voorgenomen. Kinderen, en in het speciaal je eigen bloedjes, weten die knopjes gewoon te vinden. En ze weten ook precies ver genoeg te drukken zodat het alarmpje afgaat. En hard ook.  Lees meer

‘Stop met positief opvoeden!’ Ik ben echt goed bezig!

geweldige moeder

‘STOP MET POSITIEF OPVOEDEN!’ Luidt de kop van het artikel in koeienletters. Ja hoor, daar gaan we weer, denk ik bij mezelf. Het opvoeden zonder straffen en belonen had ik allang opgegeven. Maar enige positiviteit had ik toch nog wel gezellig gevonden. Zeker wanneer je weer eens in een negatieve spiraal bent beland, want als ik de kop moet geloven, ben ik echt goed bezig! *huil*

Maar, laten we eerst het artikel even lezen, want er zit vast een addertje onder het gras.

Ik citeer:

“Positief opvoeden, goed gedrag belonen en slecht gedrag zoveel mogelijk negeren. Dat klinkt heel erg… nou ja… positief. Maar is dat het ook helemaal? Of zitten er toch wat addertjes onder het gras?”

Ah, een addertje! Meerdere zelfs!  Lees meer

De afdankertjes

afdankertjes

Als jongste van drie kinderen kreeg ik regelmatig het één en ander doorgeschoven. Nu had ik het ‘geluk’ dat ik als derde, na twee jongens, een meisje was. Wat dus inhield dat ik ook weleens iets nieuws kreeg. Maar alles wat enigszins doorgeschoven kon worden, werd doorgeschoven. Ook kwam er regelmatig een zak vol met kleding bij mijn twee grotere nichten vandaan. Ik vond dat geweldig, het kon mij niet schelen dat het ‘afdankertjes’ waren, voor mij was alles nieuw.

En toch, toen ik zelf mijn eerste kindje kreeg, kocht ik alles nieuw. Van de babykamer tot de sokjes. Ik gaf enorm veel geld uit aan nieuwe spullen. Tweedehandse afdankertjes kwamen er niet in, het kwam geeneens bij mij op iets tweedehands aan te schaffen. Mijn kind zou niet lopen in afgesleten jaren ’80 broeken, verschillende sokken en net niet matchende pyjama’s. Nee, mijn kind zou een koninklijke behandeling krijgen, dat verdiende ze!  Lees meer

Het idiote tafereel

kleding opruimen

Ik hou van een seizoensverandering. Echt, ik hou van de zonnestralen na een koude barre winter. Ik hou van alle nieuwe kinderkledingcollecties die ik voor ogen krijg en ik hou van het vullen van de kasten. Maar er is iets aan dit tafereel waar ik niet van hou.

Ik hou niet van het opruimen van de kinderkleding. Ik knip nog liever hun teennagels met mijn tanden dan dat ik die kleertjes van ze moet uitzoeken en opbergen. Tijdens het opbergen kom ik namelijk kleding tegen die ik al eerder had opgeborgen. Bewaarde kleding van mijn oudste dochter, voor mijn jongste dochter. Kleding waarvan ik geen afscheid kon nemen. En ook al had ik mezelf een aantal jaar geleden plechtig beloofd bij het uitpakken van een doos doorgepoepte rompers, om deze zooi niet meer te bewaren, gebeurt het toch telkens weer.  Lees meer

De lastige eter

lastige eter

Ik heb veel dingen verwacht van het moederschap. Maar ik had nooit verwacht dat ik een lastige eter krijgen zou. Ik ben zelf opgegroeid als een kind dat alles naar binnen werkte, alles lustte en in ieder geval al het voedsel dat ik voorgeschoteld kreeg ook wel even probeerde. Dat was me uiteindelijk ook wel aan te zien.

Nee, mijn kinderen zouden gewoon lekker alles eten, van het begin af aan. Het begon ook eigenlijk wel redelijk goed. Als baby at ze prima met de pot mee, ze had zo haar voorkeuren, maar wie niet? Ik was goed bezig, ik bood verschillende soorten voedsel aan, ik liet haar bewust wennen aan verschillende smaken en van dwang was geen sprake.  Lees meer

Het is niet mijn schuld. Dus zoek het uit!

niet mijn schuld

Je Kung Fu-pak is weer eens een beetje vochtig, want ik was vergeten om de was uit de wasmachine in de droger te stoppen. En nu moet je echt weg, ik zet de föhn er nog even op. Sorry schat, je pak blijft een beetje vochtig. Mijn schuld.
Je moet vandaag al je op school gemaakte handenarbeid zelf uit de klas meesleuren, want ik was vergeten om je een plastic tas mee te geven, terwijl de juf nog een herinnering op het klasbord had gezet. Sorry schat, mijn schuld dat je daar zo klunzig met je handen vol op mij staat te wachten.

“Ik ben zo moe, ik wil slapen”

Weet je mam, als je ons gewoon op tijd naar bed zou brengen, dan zou ik nu niet zo chagrijnig en vermoeid wakker worden.
Weet je kleintjes, het is grappig hoe snel jullie vergeten dat ik jullie rond 19.00 in bed had gelegd. Net als vrijwel iedere andere avond van jullie vermoeide leventje. Maar jullie besloten om er nog tig keer uit te komen, omdat je nog een keer moest plassen, nog een slokje water nodig had of omdat je mij voor de zoveelste keer moest melden dat je niet kon slapen. NEE SCHAT, JE LIGT OOK NIET IN JE BED! Hoe vaak moet ik je nog zeggen dat je moet gaan slapen?

Je luisterde niet. En nu ben je moe. Het is niet mijn schuld. Dus zoek het uit!  Lees meer

Ik ben je moeder, ik kan je niets leren

beste voor kind

Het zal je vast niet ontgaan zijn, maar RTL4 heeft weer een nieuw spraakmakend programma op de buis. Zo één die nog leuker is om te kijken wanneer je Twitter open hebt staan. ‘Het beste voor je kind’ heet het en wanneer je de eerste aflevering gezien hebt, weet je het. Jij bent inderdaad de beste moeder voor je kind die er wezen kan, want guttegut, wat maken die mensen er een potje van.

Maar ik wil niet oordelen, ik ga niet oordelen! Want eerlijk is eerlijk, ik maak er ook weleens een potje van. Zo ben ik bijvoorbeeld strontjaloers op het slaapritueel van het hocus-pocus gezin. Om half zes liggen die kinderen op bed mensen, zonder te krijsen! En vervolgens slapen ze heerlijk in hun schoongemaakte aura. Ik ben al blij wanneer ik de klus voor zevenen geklaard heb, maar over het algemeen is het naar bed brengen van mijn kinderen een hels karwei.  Lees meer

Iedereen heeft een financieel ‘lek’, wat is die van jou?

financiele lek

Ik ben best wel bewust met geld bezig. Niet alleen op het werk, waar ik op een financiële administratie werkzaam ben, maar ook met onze eigen inkomsten. Sinds een jaar is er weer een extra inkomen bijgekomen, wat het uitgeven weer wat makkelijker maakt. 🙂

Met een buurvrouw ben ik een keer naar een bijeenkomst geweest van de Rabobank. Een tijd terug eigenlijk al weer, maar het was met Eef Opdorp. Je weet wel van het TV programma ‘uitstel van executie’. Ik ging wel mee, maar had niet gedacht dat ik iets nieuws zou leren. Wat is mijn financiële ‘lek’?

Overzicht

Ik heb een goed overzicht over wat er binnenkomt, en wat er uitgaat. Het is de boekhouder in mij die daar behoefte aan heeft. Overzicht. En laten we wel wezen, als je moeite hebt met rondkomen, is het ook handig om te weten waar je geld naartoe gaat. Wat mij betreft is een overzicht met wat er binnenkomt en wat er uitgegeven wordt essentieel voor mensen met een krap budget, of als je wilt sparen.  Lees meer

Lieve kleintjes, wanneer jullie verliefd worden…

kalverliefde

Lieve kleintjes,

Jullie worden steeds groter en ik weet dat er een dag komt dat jullie uit zullen vliegen met de liefde van jullie leven. Dat jullie je veilig zullen voelen in de armen van een ander. Dat jullie troost zullen vinden op de schouders van een ander. Dat jullie eigen keuzes zullen maken, waarschijnlijk ook andere dan de mijne. Dat jullie zelf moeten ontdekken hoe de liefde werkt. En hoe de liefde niet werkt.

Ik weet dat die dag gaat komen, gelukkig duurt dat nog héél lang.

Tot die tijd is er kalverliefde. Kalverliefde is zo fijn. Fladderende vlindertjes in je buik, wanneer je aan dat lieve meisje denkt of aan die stoere jongen. De kalverliefde hoeft niet beantwoord te worden, het mag ook stilletjes, alleen. Helemaal voor jezelf.

En ik weet dat wij ‘volwassenen’ heel irritant kunnen reageren op deze verliefdheid, met als gevolg dat de kriebeltjes helemaal niet meer zo fijn voelen. Daarom beloof ik jullie plechtig een aantal dingen te laten en een aantal dingen wél te doen.  Lees meer