‘De vakantie komt er weer aan en ik kan niet wachten tot mijn kinderen elkaar weer in de haren vliegen.’ Dat heeft nog geen enkele ouder ooit gezegd. En toch is het voor vele ouders de harde waarheid. Hoe kan het toch dat je bloedeigen kinderen, met dezelfde opvoeding zo goed, maar ook zo slecht met elkaar kunnen? Ze halen het beste, maar ook het slechtste bij elkaar naar boven. En terwijl je gewoon lekker rustig en vredig vakantie wil vieren, sta je met z’n allen hysterisch tegen elkaar te schreeuwen. Inclusief moeder of vader, want die wordt er ook compleet geschift door. Lees meer
5 feitjes in de opvoeding van een hooggevoelig kind
Tijdens het opvoeden van een hooggevoelig kind, leer je als geen ander over non verbale communicatie. Je wist niet dat een baby van nog geen week oud, zulke gezichtsuitdrukkingen kon geven. En dat bleef niet alleen bij die eerste week, tot op de dag van vandaag gaat de mimiek van je kind binnen een mum van tijd, van übervrolijk naar een bitch-face waar je u tegen zegt. Lees meer
Eindelijk douchen zonder glurende Duplo poppetjes
Voordat ik moeder werd besefte ik me niet dat een warme douche, helemaal alleen, ooit één van de luxe dingen in mijn leven zou worden. Ik stond er niet bij stil en dat hoefde ook niet. Ik kon namelijk gewoon douchen, wanneer en hoe lang ik maar wilde. Ik had zelfs tijd om na het douchen mezelf helemaal in te smeren met de nieuwste bodylotion. Wat een tijden waren dat! Lees meer
Vraag maar aan je vader
Ik leer mijn kinderen graag dingen. Het liefst leer ik ze zo zelfstandig mogelijk te zijn, maar voordat ze op dat punt zijn, moet ik ze eerst dingen leren. In het begin was daar het leren lopen, leren poepen op de wc, leren ‘dank je wel’ zeggen. Gewoon simpele dingen. Hoewel ‘dank je wel’ soms verdomd lastig blijkt te zijn.
Nu zijn we in de fase beland waar het ‘dingen leren’ tot een hoger level stijgt. Soms stijgt het even boven mijn hoofd en weet ik niets anders te zeggen dan: ‘vraag maar aan je vader’.
Dit hogere level vergt namelijk een aantal eigenschappen en die eigenschappen ontbreken weleens bij mij. Lees meer
#momstaysinthepicture en selfie-tips
Ken je dat? Een telefoon vol met mooie afbeeldinkjes van je kinderen, maar moeders is in de verste verte niet te vinden. En wanneer ze er dan al eens op staat, staat ze er half of erger nog, met haar achterhoofd op de foto. Wat is dat toch? Waarom verdwijnt een moeder uit beeld wanneer er kinderen in het plaatje komen? Als ik naar mijn eigen situatie kijk, ben ik gewoon veel te kritisch. Ik zie vooral wallen, rimpels en een verlept hoofd. Zonde, want wanneer ik straks écht oud ben hebben mijn kinderen helemaal geen foto’s van hun moeder om op terug te kijken. ‘Hoe zag jij eruit toen ik baby was mam?’ ‘Ja geen idee, want ik sta amper op de foto’. Een ander puntje van aandacht is dat ik altijd degene ben die de plaatjes schiet. Oftewel, ik sta meer achter de camera dan voor de camera. Maar daar is inmiddels wat op bedacht: de welbekende selfie! Lees meer
Dingen die ik 100x per dag zeg
Wat een moeder zegt: ‘Ga nu naar boven, tanden poetsen en naar bed!’
Wat kinderen horen:
.
.
.
Helemaal niks. Want ze luisteren niet. Nou ja, ze luisteren wel en ze negeren me ook. Lees meer
Waarom leggen we de lat zo hoog?
Ik vraag me weleens af waarom wij het allemaal zo moeilijk maken voor onszelf. Dit opvoeden en moeder zijn, we doen alsof het ontzettend ingewikkeld is.
Het is alweer bijna 10 jaar geleden dat ik voor het eerst moeder werd. Ik had een beeld van het moederschap en de opvoeding die ik geven zou. Ik las de bladen vol met adviezen, ik las zelfs boeken met tips en tricks. En hé, ik had een pedagogische studie gevolgd, hier had ik verstand van mensen! Uiteraard was ik ervan overtuigd dat ik de opvoeding helemaal zou nailen en ik zou het zéker anders doen dan hoe ik het bij velen om mij heen zag. Ik ben consequent, liefdevol, waakzaam voor de gevoelens van mijn kind en ik zou een veilige weg wijzen die mijn kind uiteraard zou volgen. Lees meer
Help, mijn kind liegt!
Eén van de grootste teleurstellingen in de opvoeding is wanneer je erachter komt dat je bloedeigen oogappeltje, keihard tegen je staat te liegen. Niet dat schattige leugentje om eigen bestwil, maar echt vol in je face. Bikkelhard. Hoe kan je kind dat doen, zo heb je hem niet opgevoed! Dit kind, dat alles bij jou kwijt kan, staat te liegen en je snapt niet waarom. Lees meer

Zoek de verschillen – eerste, tweede, derde kind
Verschil in dagindeling
Kind nummer 1: Die lunchafspraak gaat niet lukken. Die is namelijk precies tegelijk met het slaapje van je baby. Een koffiedate? Nee dat lukt niet, dan moet de baby z’n fruithapje. ’s Avonds op visite? Nee joh, dan moet de baby naar bed. Om 15.00 ’s middags kunnen we wel even afspreken, oh nee toch niet… Dan moet de baby z’n fles.
Kind nummer 2: Ja lunchen moet wel lukken. De baby slaapt wel in de kinderwagen. Koffiedate? Ja graag! Je kunt wel wat koffie gebruiken, dat fruithapje geef je ’s middags dan wel.
Kind nummer 3: Slapen? Vaste tijden eten? Een dagritme? Waar heb je het over? Lees meer
5 feitjes voor een ouder van een klein uitgevallen kind
Ik heb geen grote kinderen. De jongste is zelfs extreem klein. Dat is op zich ook niet zo gek aangezien wij, de vader en moeder, ook niet groot zijn. Nooit geweest ook. Meestal stond ik als laatste in de rij bij gym. Ik had er nooit zoveel problemen mee. ‘Klein maar fijn’, werd er altijd gezegd. ‘Wie niet groot en sterk is, moet slim zijn’, kwam ook regelmatig voorbij. Ik zag het als positief en omarmde mijn ‘klein zijn’. Lees meer








