Afgelopen week hoorde ik ergens dat een gemiddeld mens zo een 220 keer per dag z’n telefoon checkt. Geen idee of het waarheid is, misschien had ik het wel gedroomd, zou ook kunnen. Maar het komt er op neer dat er regelmatig een whatsapp berichtje binnen komt, je scrolt weer eens door je Instagram en Facebook of je deelt weer een hersenspinsel op Twitter. En dat 220 keer per dag. Lees meer
Als ouder heb je de verantwoordelijkheid om je kinderen op te voeden. Om ze normen en waarden bij te brengen. En om ze te laten opgroeien tot zelfstandige volwassen mensen. Hoe doe je dat? Daar zijn de meningen over verdeeld. De één gelooft in positief opvoeden of zelfs opvoeden zonder straffen en belonen. De ander rommelt maar wat aan en zit zo nu en dan wanhopig met zijn handen in het haar. Maar geloof me, ook degene die zijn opvoedmaniertjes helemaal heeft uitgedacht, zit ook weleens met zijn handen in het haar. Elke manier van opvoeden en disciplineren heeft namelijk zijn keerzijde. Lees meer
Een van de leukste en bewonderenswaardigste dingen aan kinderen is dat ze altijd heel makkelijk aan het lachen te krijgen zijn. Wij ‘volwassenen’ nemen het leven soms zo zwaar en serieus. Terwijl kinderen plezier kunnen beleven aan kleine dingetjes en kunnen lachen om de gekste en simpele grapjes. Het mooie daarvan is dat het aanstekelijk werkt, mits je je ervoor open stelt. Want een kind vanuit zijn tenen horen lachen, is iets waar je spontaan vrolijk van wordt? Lees meer
Tijdens de opvoeding van je kinderen val je van de ene in de andere verbazing. In het begin, als ze nog klein zijn en je continu achter je nageslacht aanhuppelt, zijn het nog de verbazingen van ‘huh, hoe komt die snot daar op mijn mouw?’ Wanneer ze ietsje groter worden sta je verbaasd over het gedrag wat je peutertje vertoont. ‘Wow, uit je plaat gaan in de supermarkt, zo ken ik niet hoor’. Lees meer
Vanaf het moment dat je moeder wordt, begin je met loslaten. En nee, dan bedoel ik niet dat je je baby op de grond moet laten kletteren. Het loslaten begint heel klein. Het begint met het loslaten van niet alles onder controle kunnen hebben. De ene moeder is iets beter in het loslaat proces dan de andere moeder. Dat geeft niet, daar zijn namelijk geen geschreven regels voor. En terwijl jij je weg vindt in het doolhof van het moederschap, groeit je kleintje lekker door. Lees meer
Je vraagt je kind om iets voor jou te doen. Het is niet veel, bijvoorbeeld de tafel dekken voor het eten. Hij negeert je vraag. Je vraagt het nog een keer. Vriendelijk, want misschien heeft hij je de eerste keer niet gehoord. Nu weigert hij door simpelweg ‘nee’ te zeggen. Je kind luistert niet. Afhankelijk van je eigen stemming reageer je nogmaals op je kind. Ben je al moe en geïrriteerd, dan is de kans groot dat je je stem verheft en voor je het weet sta je te schreeuwen tegen je kind omdat hij niet luistert. Lees meer
Ik ben redelijk zelfverzekerd. Natuurlijk heb ik weleens mijn onzekerheden over het moederschap. Over het leven. Doe ik het allemaal wel goed? Verkloot ik de boel niet weer? En ondanks dat ik dat gerust weleens doe, ben ik globaal genomen toch best wel zeker van mijn zaak. Het komt wel goed.
“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”, staat op mijn lijf geschreven. Lees meer
Communicatie is van mijn kant altijd al een puntje van aandacht geweest. Mijn non-verbale communicatie werd altijd gezien, zeker in mijn tienerjaren, als boos of arrogant. Om van mijn verbale communicatie maar te zwijgen, dat is wat ik dan ook meestal deed. Ik zeg meestal, want als er iets brutaals te zeggen viel, dan was ik niet op mijn mondje gevallen. Maar praten over gevoelens? Zeggen wat er in je omging? Neh, lastig onderwerp! En lastige onderwerpen vermeed ik liever. Ik was in ieder geval verre van duidelijk. Maar hierdoor moet ik nu wel op de blaren zitten. Want door mijn gebrekkige communicatie word ik nu nog steeds zelden tot nooit begrepen. Zelfs niet, of eigenlijk juist niet door mijn eigen, door mijzelf opgevoede bloedjes. Lees meer
De peuterpuberteit is een fase vol verwondering, bij de peuter maar ook bij de ouder. De peuter verwondert zich over de wereld om zich heen. De ouder verwondert zich over hoe zijn peuter deze verwondering uit.
Wijzen, willen, weigeren, eisen, fronzen, huilen, schreeuwen. En voor je het weet ligt hij weer op de grond te zwanzen onder het mom van een ‘peuterbui’. Elke ouder gaat anders om met de hysterische buien van zijn peuter. De één onderhandelt, een ander negeert en weer een ander koopt dat mensje van drie turven hoog om met snoep of valse beloftes. Elke ouder doet in zo’n situatie zijn eigen ding, maar één ding is zeker: Elke ouder doet dingen waarvan hij zelf niet verwacht had ze ooit te doen en vraagt zichzelf af wanneer deze fase voorbij gaat. Lees meer
Love is in the air. Bijna twee jaar na de dood van mijn moeder zweeft mijn vader de wereld door. De grauwe lucht laat een roze wolk toe en heel voorzichtig zonnestralen die een blik geven op de toekomst. Feestdagen geven vreugde naast verdriet om gemis. Er wordt niet losgelaten, maar opengesteld. Lees meer