Baby

Baby, Voor mama

Mama’s met een blog: mamabloggers!

Mamabloggers, ze springen als paddenstoeltjes uit de grond. Is het een hype? Is het een hobby? Of is het een beroep? Dat is voor elke mamablogger anders, maar ze hebben in ieder geval één ding gemeen: kinderen! Een mamablogger schrijft over haar kinderen en de opvoeding, over het leven met haar kinderen en gezin, over uitjes en activiteiten (de zogeheten DIY) en hier en daar mag er ook geklaagd worden, want het leven van een moeder gaat niet altijd over rozen.

Maar hoe ontstaat nu zoiets en wat is het doel? Zijn het moeders van een baby, zijn het moeders van een groot gezin? Het hebben van een mamablog kent geen regels, het is ieders eigen domein, een eigen klein stukje internet wat de mamablogger zelf invult en waar andere moeders van mee kunnen genieten en soms kunnen leren.

Ik pikte vijf mamabloggers uit het mamabloggersland om ze een beetje beter te leren kennen.  Lees meer
Baby, Voor mama

Bangerik

Ik ben bang! Sinds ik kinderen heb ben ik voor heel veel dingen bang. Echt, zelfs de bank zie ik als gevaar. Je zult maar tijdens het springen ongelukkig landen…

Als kind werd ik al geteisterd door nachtmerries van een brandend huis. Maar, als tegenhanger wilde ik dan brandweervrouw worden. Hetzelfde voor mijn hoogtevrees… mij krijg je echt geen trap op die gemaakt is van zo’n ijzeren rooster! Toch zat ik op mijn 15de in een zweefvliegtuig en sprong ik met een parapenter (al zwanger) van een berg in Zwitserland.

En, toen kwamen die kinderen…

Hoe hard ik ook vocht tegen het stigma, ook ik ben zo goed als gestopt met zweefvliegen! En elke keer als ik met mijn vriend een ticket boek of samen in de auto stap voor een gezellig weekendje weg denk ik, ‘moeten we niet apart reizen, want… wat als?!’  Lees meer

Pin It
Baby, Overige, Voor mama

Oudercommissie

Oké, ik geef me wel op! Het is niet alsof ik super duper druk ben.

En zo zat ik ineens in de oudercommissie van het kinderdagverblijf! Net als een paar andere moeders die nogal nietsvermoedend ineens op de lijst stonden.

Maar, ik stond toch niet echt te springen! Ik woon namelijk in een buurt waar iedereen erg op zichzelf is en ook behoorlijk druk met dingen…. ja, dingen! Parelkettingen, Botox en Au Pairs zijn hier dan ook aan de lopende band te vinden. Er zitten hier maar liefst twee Pauw winkels op steenworp afstand van elkaar. Krijg je een beetje beeld?

Ook op het kinderdagverblijf merk ik dat ik zoekende ben hoe ik er het beste tussen pas (alsof je weer op school zit). Over het algemeen heb ik een betere klik met de leidsters dan met de ouders! Behalve de moeder van Joep, die is cool! Helaas net verhuist naar Den Haag of Rotterdam, anyway…  Lees meer

moeder is vrij
Baby, Kind, Voor mama

Ik laat er geen traan om!

Ik ben dus niet zo’n moeder die al weken op ziet tegen het moment dat mijn kind voor het eerst naar het kinderdagverblijf gaat, of school, of uitlogeren. Ik heb daar ook nog nooit een traan om gelaten. Nee, ik breng mijn kind vol enthousiasme weg en loop bijna fluitend terug naar huis. Wat een vrijheid…

Lekker lang zonder vragenvuur, of mopperend gehuil onder de douche staan. Tijd om lekker door het huis op keiharde muziek te dansen terwijl de haarverf voor de grijze haren intrekt. Probeer dat maar eens met kids, mijn super blond mannetje had ineens een bruine plek in z’n haar… Zo gek! En laten we het maar niet hebben over die beige bank (ja wij vonden pre-kids deze beige bank prachtig).  Lees meer

Baby, Voor mama

Die verrekte buikspieren

Bijna 8 maanden verder en mijn buikspieren zijn nog steeds niet “dicht”. De bovenste wel, en de linkerhelft meer dan de rechterhelft. Fijn, zo schiet het nooit op! En waarom hebben al die pas bevallen en gelijk weer platte bn’ers daar geen last van?

Voor de mama’s die net als mij iets langer nodig hebben om te herstellen hieronder een paar Do’s en Don’t.

Don’t

Te snel beginnen…

Met buispieren of intensief sporten. Neem je tijd om te herstellen, je lichaam heeft heel wat te voorduren gehad tijdens de zwangerschap en bevalling. Hoe eerder je begint, hoe groter de kans dat je blijvend schade toe dient. Niet alleen bij je buikspieren, maar ook bekken, rug en zelf knieën.

Vergelijken met anderen…

Iedereen herstelt op zijn eigen manier. De een heeft het op de heupen, de andere ineens een schoenmaat groter of 2 cupmaten kleiner. Doutzen is in 2 weken weer strak en ikke dus niet!

  Lees meer

Baby

Ik ben niet pro-borstvoeding, ik ben niet pro-flesvoeding, ik ben pro-geef-je-kind-te-eten

Gutte-gutte-gut, daar gaan we weer. Er is weer een plaatje van een fles verschenen op een newborn rompertje van een groot, bekend winkelketen (Hema).

‘Mummy! Milk’ staat er naast het flesje. Best een leuk rompertje en dat voor maar € 5,00, koopie!

En hoewel ik vind dat iedereen een mening mag hebben, word ik lichtelijk gefrustreerd van ieders mening over dit onderwerp: Borstvoeding. Zo lichtelijk gefrustreerd dat ik mijn mening er ook maar weer eens ingooi: ‘Het kan me niet schelen hoe jij je kind voedt, als je het maar te eten geeft!’

Zo. Hoppa. Ik heb het gezegd. 

Lees meer
Baby, Voor mama

De grote “borst” in de kamer!

“Mama, wat heb jij een grote buik…” Terwijl hij mijn borsten indeukt!

“Nee, schat dat zijn mijn borsten!”

“Waarom zijn die zo groot?”

Ja… en daar zit je dan, hoe ga je dit nu weer uitleggen?! Iets met hormonen en het feit dat die van mij per kind maar weer een maat groter lijken te worden.

“Ja, de borsten van meisjes als ze groot zijn, zijn nu eenmaal groter dan die van jongens!”

“Waarom?”

Slik… “Omdat er melk uit komt voor de baby! Weet je nog bij je kleine broertje?”

Op dat moment vraagt mijn kerel verbaasd of ik hem nu al voorlichting geef! Nou, die taak had ik eigenlijk voor jou weg gelegd, maar ja… je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen lijkt mij. Waarom er omheen draaien als je het neutraal zou kunnen uitleggen.

“En, dan is dit je buik…. die gaan over in je benen?”

“Ja lieverd”, zeg ik opgelucht!

Mijn kleintje lijkt tevreden met de zojuist uitgegeven uitleg, maar ik voel me toch heel ongemakkelijk! En nee, ik weet niet waarom…

Baby, Wat je niet wist

De pot op met die baby

Eliminatie communicatie. Heb je er weleens van gehoord? Het klinkt niet heel vriendelijk, maar het blijkt een zéér vriendelijk iets dat gaat over gelijkwaardigheid en samenwerken.

Even een simpele uitleg voor de leken onder ons *steekt vinger in de lucht*. Eliminatie communicatie is een soort van zindelijkheidstraining 2.0. De ouders van de baby houden continue de plas- en poepsignalen van hun baby in de gaten. Zodra er een teken van komende ontlasting is, haast de ouder zich om de baby boven het toilet of het potje te houden.

Je kunt het een beetje vergelijken met (borst)voeden op verzoek, maar dan niet wat erin gaat, maar eruit. Plassen en poepen op verzoek dus.

U begrijpt misschien, deze ouders worden niet geheel als serieus beschouwd. Toch is de bedoeling wel degelijk serieus en de uitwerking (bij de juiste uitvoering) ook.

Lees meer

Baby, Kinderen

Speelkamer opofferen… Echt niet!

Wij wonen in een prachtige buurt van Amsterdam in een ruim appartement. Niets te klagen! Nou ja… geen tuin, boven- en onderburen waar je rekening mee moet houden, steile trap, super duur en …

Maar goed, we wonen er fijn. Maar toen de tweede op komst was, kwam toch de vraag. Hoe gaan we dat herbergen? De opties waren: 1) verhuizen, 2) verbouwen en 3) creatief samen slapen.

Financieel is verhuizen niet de gunstigste optie, dus steken we wat verhuizen betreft onze kop in het zand en hopen we dat het perfecte en betaalbare huis vanzelf komt aanwaaien.

Dus de focus ligt op het appartement. Ons appartement heeft 2 grote slaapkamers, eet- en woonkamer en een klein (slaap)kamertje die de vorige bewoners bij de woonkamer hebben getrokken. Hier staat de computer, boekenkast en bergen aan speelgoed. En is sinds kort door onze kleine man als Speelkamer gedoopt.  Lees meer
Baby, Lijstjes, Voor mama

Leugens die ik mezelf vertel… om de dag door te komen.

Ik ben een thuisblijfmoeder. Of zoiets. Sommige noemen het een thuiswerkende moeder, aangezien ik niet alleen maar moeder kan zijn en ik er allerlei dingen bij moet doen. Zoals schrijven enzo. Maar op de eerste plaats komen de kleintjes, dus misschien ben ik dan toch gewoon thuisblijfmoeder.

Thuisblijfmoeder zijn is best zwaar. Soms. Überhaupt moeder zijn is zwaar. Soms. En daarom kan het geen kwaad om jezelf af en toe een leugentje om eigen bestwil te vertellen. Want als we dat niet doen, dan grijpen we waarschijnlijk om 10.00 ’s morgens al naar de fles (en nee, niet de appelsap fles) en leggen we onszelf in een foetushouding terug in bed.

En daar wordt niemand beter van. Dus dat doen we niet.

We pakken onszelf bij elkaar, we vermannen ons (belachelijke uitdrukking zeg, ik hoor liever ‘we vervrouwen ons’) en we liegen tegen onszelf de hele dag bij elkaar om het een beetje dragelijk te maken.  Lees meer