Pauline | Voormijnkleintje.nl | Pagina 185 van 248

Ze zeggen weleens dat het zwaarste van het ouderschap is, om je kind te zien lijden. Dat is absoluut waar, je wilt het lijden wegnemen, desnoods overnemen, maar ondertussen weet je dat het harde feit is dat je er helemaal niets aan kunt doen, behalve toekijken en troosten.

Maar wat als je je kind heen en weer ziet slingeren in emoties en je weet dat je er wel wat aan kunt doen? Je kunt iets wegnemen, maar daar staat wel iets tegenover.

Het verhaal begon hier, toen we besloten te gaan voor een second opinion.

Trots was ik. Trots omdat ik mijn dochter zag zoals ze zou moeten zijn. Medicijnloos. Overal kwamen reacties vandaan. ‘Wat is ze opener en spontaner’. En ook de schoolprestaties schoten weer omhoog. Tijdens een uitgebreid onderzoek met een 24 uurs EEG scan kon ik ook niet trotser zijn. Ze onderging het met een lach, ze leek er zelfs een beetje lol in te hebben. Ze wilde samen spelletjes spelen. Ze gaf antwoord op de vragen van de dokter. Ze wilde samen gezellig kletsen. Ze had een open blik en positieve kijk op het leven. Het klinkt misschien gek, maar zo kende ik mijn dochter niet.

Ondanks dat ik ontzettend blij was om mijn kleintje medicijnvrij te zien, bleven de absences aanhouden en er kwamen zelfs weer een aantal ‘grote’ epileptische aanvallen voorbij. Ik nam ze voor lief en besloot om te gaan genieten van een fijne zomervakantie. De uitslag van het onderzoek zou immers na de vakantie plaatsvinden, meer konden we toch niet doen.

Maar toen werd ik een week voor de vakantie gebeld door de arts die zijn zorgen uitsprak en vond dat het noodzakelijk was om te gaan starten met een medicijn. Mijn eerste reactie was, ‘Hoezo is het zo ontzettend noodzakelijk? Het is immers niet levensbedreigend, toch?’ Een reactie die wel te maken zal hebben met eerdere ervaringen… En daarbij, ik genoot nu zo van mijn meisje zoals ze was. De arts merkte mijn terughoudendheid, maar wilde toch graag voor de vakantie nog afspreken en starten met medicijnen.

Tja en als de echte specialist zoiets aanbeveelt, ga je er uiteindelijk toch maar weer in mee. Weer starten met medicijnen dus. En ja, de medicijnen lijken aan te slaan. Vrijwel geen absences meer en ‘grote’ aanvallen blijven misschien ook wel weg. Wat fijn! Wat een vooruitgang.

Maar ondertussen doet het pijn in mijn hart. Ik zie mijn kleintje namelijk regelmatig vechten met zichzelf. Ik zie haar veranderen onder mijn neus. Is het gewoon de leeftijd? Gaat ieder kind door zo een fase? Of zijn het toch de medicijnen?

Ook ik voer een innerlijke strijd. Ik kan het misschien wegnemen, maar daar staat dan wel iets tegenover…

Handig voor je kleintje, Kinderen, Wat je niet wist

Soepele ochtenden

Pauline

Wij in het noorden hebben er alweer een paar ochtenden op zitten. En zoals jullie misschien wel weten, ik ben geen ochtendmens. Nog even en dan moeten ook Midden- en Zuid-Nederland er weer aan geloven. De scholen gaan weer beginnen en in vele gevallen gaan ook de ochtenden weer beginnen.

Hoog tijd om eens wat eenvoudige tips te geven om die ochtenden wat soepeler te laten verlopen…

– Gebruik ochtendroutine kaarten, zoals deze die je gratis kunt uitprinten. Je kunt ze natuurlijk ook heel simpel zelf maken. De kaarten zullen je kleintje er aan helpen herinneren wat hij of zij allemaal moet uitvoeren en het scheelt jou weer alles 10 keer te herhalen. “Trek je kleren aan, poets je tanden, trek je schoenen aan, trek je schoenen aan, trek je schoenen aan, trek je schoenen aan”, behoort tot de verleden tijd…

– Discussies over kleding in de ochtend? Ben je vergeten om de avond van te voren de kleding klaar te leggen? Ga op zondagavond samen met je kleintje voor de kast staan en laat je voor één keer los in een vurige discussie, maar kies dan wel 5 setjes voor de komende week uit. Gebruik organizers zoals deze of deze en de rest van de week hoef je niet meer over de kleding na te denken.

– Dit is een lastige, althans voor mij. Zet de ontbijtspullen de avond van te voren klaar. Lastig omdat ik er regelmatig al niet eens in slaag om de zooi van het avondeten van het aanrecht af te krijgen. Maar mijn hemel, wat een tijd scheelt het als je beneden komt en alles staat er netjes bij en klaar om aan te schuiven…

– En dat brengt me bij het volgende: Geef je kleintjes een gezond maar wel snel ontbijt. Een paar tips vind je hier. En nu nog zorgen dat die kleintjes een beetje dooreten… Sorry daar heb ik geen tips voor.

– Als laatste, iets waar bij ons thuis heel veel tijd aan verspild wordt: wéér omkleden omdat er altijd wel iemand binnen een half uur weer vies is. Oplossing: draag allemaal een ochtendjas, schort of wat dan ook over je kleding. Vergeet dit alleen niet uit te trekken op het moment dat je het huis verlaat.

Handige producten, Koken en bakken, Lekkers voor je kleintje, Vakantie

BBQ vs Crock-Pot op de camping

Pauline

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar de tijd van de zakken aardappelen en potten bruine bonen mee op vakantie is voorbij. Het is niet dat we elke avond in een restaurant zitten, maar er wordt ook niet veel gekookt door mij. Het is eigenlijk vooral de bbq die zijn werk doet. En daarnaast worden er wat salades (voornamelijk door een vriendin) en vooral veel rauwkost in elkaar geflanst.

Mij hoor je niet klagen, ik vind het heerlijk.

Maar goed, zoals ik voor de vakantie in mijn enthousiasme beloofd had, moet ik ook daad bij woord voegen en zo ging de Crock-Pot mee op vakantie. Stiekem vond ik het ook wel erg leuk, omdat ik allang door had dat een gerecht maken in de slowcooker helemaal niet zo ingewikkeld is als het lijkt en belangrijker nog, als het smaakt!

Hier kon ik dus wel een paar puntjes mee scoren naast al dat bbq geweld van de mannen en de culinaire salades van mijn vriendin.

Maar wat is een nu een Crock-Pot?

Ik kreeg eigenlijk meteen al de vraag: ‘Wat is het principe van slowcooking?’. Met de Crock-Pot, oftewel een slowcooker maak je gerechten die op een lage stand heel langzaam garen. En daardoor blijven de vitamines, aroma’s en smaak beter behouden. Dat klinkt als lekker én gezond. De mogelijkheden zijn talloos. Van soepen tot een appeltaart en van een hele kip tot een chili con carne.

De slowcooker die ik heb (Crock-Pot, Digital Sauté) heeft 2 kookstanden (Low en High) en een warmhoudstand. De binnenpan is geschikt voor gebruik op gas en elektrische fornuizen, zodat het vlees voor bijvoorbeeld draadjesvlees direct in de pan kan aanbraden.

Een Crock-Pot op de camping?

Nu hoor ik je denken; ‘Een Crock-pot in de tent, is dat nu wel zo veilig?’ Een Crock-pot is heel veilig. Het gerecht kan niet aanbranden en van een vlam in de pan is ook geen sprake. Het is een beetje vergelijkbaar met een koelkast, die laat je ook gewoon aan staan. Een Crock-pot verbruikt weinig elektriciteit en dit is dus ook geen probleem op de camping.

kip

Goed, het gerecht. Ik begon met een hele kip. Deze werd bij de introductie ook gemaakt en ik kies graag voor de makkelijke weg, zeker als het op koken aankomt. Ik heb de kip gevuld met uien en knoflook, iets wat al veel bekijks trok zo midden op de camping. Ik voelde mezelf bijna een bekende tv kok die daar een Crock-pot demonstratie aan het geven was. Bij de Carrefour had ik wat Provençaalse kruiden gevonden, deze heb ik over de kip gestrooid en vervolgens de pan 8 uur op een lage stand gezet. Al met al hooguit een kwartiertje werk, de rest van de dag hadden we dus volop de tijd om bij het zwembad te hangen.

Het resultaat? Een heerlijk ruikende tent. Een super gare kip. Een aantal blije vrienden en een paar kleintjes die hun vingertjes erbij aflikten. Kon het op tegen de kippenpoten van de bbq? Zeker. 1-0 voor de Crock-Pot

Uiteraard bleef het niet bij de kip. We gingen ook nog voor de spareribs. Gelukkig heeft de Carrefour alles en zo kwamen we op de camping met een pak spareribs. Amateur als ik ben, realiseerde ik me een beetje te laat dat de spareribs voorgegaard waren en dus niet geschikt voor in de Crock-pot. Deze gingen rechtstreeks op de bbq en dat maakte gelijkstand.

Bij de pakken neerzitten is niet onze stijl en dus proberen we het gewoon nog een keer. DeProvençaalse kruiden bevielen prima en heb ik wederom gebruikt voor de spareribs. Een extra knoflookje erbij en vervolgens de pan weer 8 uur met rust gelaten. Het idee was om de spareribs nog even af te bakken op de bbq, maar hier kwam niet veel van terecht. Bij het vastpakken van een bot, trok ik dit namelijk zo van het vlees af, zo gaar was het. De marinade liet wat te wensen over en daar val ik dan door de mand. De pan had zijn werk gedaan, ik moet nog wat oefenen op het op smaak brengen van de gerechten. Toch een punt voor de de Crock-Pot.

Conclusie

Ik houd van de bbq, maar de afwisseling met de Crock-pot is toch wel heel erg fijn. Daarnaast kun je in de Crock-pot ook sauzen, bijvoorbeeld voor de spaghetti, of soepen maken. Een afwisseling die op de camping ook geen kwaad kan. Volgend jaar mag de Crock-pot weer mee.

Kinderen, Voor mama, Wat je niet wist

Ik wil de zomer terug

Pauline

Maandagochtend. Ondanks de afschuw voor mijn wekker breng ik mijn kleintjes, toch met een beetje innerlijke vreugde, weer naar school. De zomervakantie is weer voorbij en langzaamaan vervaagt het mooie weer. Of eigenlijk, zoals dat in Nederland gaat, het weer slaat om en het lijkt acuut herfst te zijn. Mijn puike plan om met een bakkie koffie in het zonnetje te zitten, gaat mooi niet door. Gelukkig smaakt de koffie binnen op de bank net zo lekker. Ik geniet van de rust. Van maar één peuter die apegapend naar Netflix aan het kijken is.

Ik realiseer me dat het schooljaar toch echt weer begonnen is en ik beeld me, dankzij de schoolkalender, in wat er allemaal komen gaat. Nog even en het is herfstvakantie. Sinterklaas, Kerst, Studiedagen. Vriendjes en vriendinnetjes willen weer afspreken, sportclubjes gaan weer van start. En ook het ondenkbare gaat het komende schooljaar gebeuren. Mijn peuter, mijn kleintje, mijn baby gaat dit schooljaar naar school. NAAR SCHOOL!

Dinsdagochtend. Alweer die verrekte wekker. Aan die schooltijden moeten we echt wat gaan doen. Dit is te vroeg. Ik voel ook opeens een stuk minder innerlijke vreugde om de kleintjes weer naar school te brengen. Moet ik ze nu weer de hele dag missen? Het is lekker hoor, maar ook best saai zonder het geschreeuw, het laveloze gedrag zonder een druppel alcohol en het eeuwige jubelende gekibbel tussen de kleintjes.

Toen ik net moeder geworden was, kon ik mijn kleintje wel groot kijken. Hoe zou ze zijn als ze 3-5 of 7 zou zijn? Hoe zou het leven er dan uitzien? Mensen zeiden: ‘Geniet er maar van. Voor je het weet zijn ze groot. Je knippert met je ogen en ze gaan niet meer mee op vakantie’ . En oh ja, wat heb ik afgelopen zomer regelmatig gedacht ‘hoe lang gaan ze nog mee?’. Maar opeens lijkt de band vooruit gespoeld en zijn daar al een aantal zomers verstreken. En er zijn er steeds minder in het verschiet.

Ik mis de zomervakantie. Nu al. De tweede schooldag. En nee, ik mis niet de hysterische huilbuien omdat er iemand nat gespoten werd met een waterpistool of de verwende koppen omdat ze geen euro kregen voor in een prutautomaat. Ik mis de zomer omdat ik opeens voel hoe snel het gaat. Ik mis de zomer omdat ik mij realiseer dat ik niet altijd die attente en die betrokken moeder ben, die ik eigenlijk had willen zijn. Ik mis de zomer omdat ik weet dat die koppies van mijn kleintjes er volgend jaar weer een jaar ouder uitzien. Ik mis de zomer omdat de tijd door mijn vingers glipt.

Ik mis de zomer, omdat ik weet dat mijn laatste, mijn kleintje dit schooljaar naar school gaat.

Ik wil de zomer terug!

Afbeelding: Shutterstock / Maria Sbytova

Kind, Lijstjes, Voor mama

De eerste schooldag en de andere moeders

Pauline

Het ‘echte leven’ gaat weer beginnen, de kleintjes gaan weer naar school. Niet alleen de kleintjes, ook wij mama’s (en papa’s) moeten weer wennen aan het schoolleven. Simpelweg omdat, ook al neem ik mezelf al een week voor om alvast weer in het schoolritme te komen, ik tot de laatste vakantiedag in de vakantiemodus sta. Ik heb wel zo een ideaal beeld voor me om mijn kleintjes in alle rust op hun eerste schooldag naar school te brengen, maar helaas…

En ook al breng ik nu mijn kleintjes al een paar jaartjes naar school, ik blijf mezelf telkens weer een nieuweling voelen. Het moment waarop ik weer voor die eerste keer van het schooljaar op het schoolplein stap, is gewoon een beetje ongemakkelijk. Toch weet ik inmiddels wel een beetje wat ik verwachten kan en dat zijn een aantal verschillende ‘soorten moeders’.

1. De fotografen

‘Kijk eens naar mij! Zeg KAAAAAAS!’ De moeder met haar telefoon of camera in haar hand omdat ze van plan is om van elke stap een foto te maken. Ze duwt de andere mensen een beetje opzij omdat haar kroost wel volledig op ’the picture’ moet. Een foto bij het hek, een foto bij de deur, een foto bij de luizenzak, een foto van het wegzetten van de beker, een foto van het gedag zeggen met de juf, een foto bij het tafeltje, een foto van het zwaaien. 10 Minuten later zijn de foto’s te bekijken op Facebook.
Zeer confronterend overigens, omdat ik me, bij het bekijken van de foto’s op Facebook, realiseer dat ik ook wel even een fotootje had kunnen maken…

2. De huilies

Op deze moeders ben ik eigenlijk wel een beetje jaloers. Ze zijn namelijk zó verdrietig dat de leuke zomervakantie voorbij is, dat ze het niet droog kunnen houden.

3. De klassemoeder

Deze moeders zijn schaars, maar als er eentje is, dan staat ze daar met een brede glimlach en met een lijst in haar hand om vrijwilligers te werven voor de luizenpluis, de schoonmaak-ochtenden en andere vervelende klusjes.
Door mijn gebrek aan assertiviteit en ‘nee’ kunnen zeggen, probeer ik deze moeder zoveel mogelijk te ontwijken.

4. De Popiejopies, oftewel de ‘op de vroege ochtend er gelikt uitziende moeders’

Ja, het lijkt de middelbare school wel, maar ze bestaan nog steeds! Van die groepjes die ‘het’ gewoon hebben. Er op maandagochtend uitzien alsof ze zo bij de styliste vandaan komen. En dan zien ze er ook nog altijd zo gelukkig uit. Of schijn bedriegt? Daar kom je nooit achter, je komt er bij zo een groepje namelijk niet tussen.

5. De afzetter

Deze moeder zie je niet, of in ieder geval zie je haar enkel zwaaiend vanuit de auto. Ze zet haar kinderen namelijk alleen maar af en scheurt vervolgens zo snel mogelijk naar haar werk om daar waarschijnlijk een vreugdedansje te doen en de champagne te laten ploppen omdat de schoolvakantie weer voorbij is.

6. De wanhopige moeder die eruit ziet alsof ze wel een weekje vakantie gebruiken kan

Deze moeder heeft een leger aan kinderen (allemaal in een andere klas) en het lukt haar maar niet om de kleintjes op een normale manier, rustig en op tijd op de eerste schooldag in de klas te krijgen. Ze is blij dat de vakantie weer voorbij is, zodat de kinderen weer vermaakt en ‘opgevoed’ worden op school, maar heeft er daarentegen ook zo de pest in dat elke ochtend weer een race tegen de klok is.

Yep, that’s me…

Afbeelding: Shutterstock

Kinderen, Uit met je kleintje, Uitstapjes, Vakantie

Waanzinnig gedroomd over een jeugdsentimentje

Pauline

Sommige dingen zijn zo goed bedacht en uitgewerkt, dat het niet stuk te krijgen is. Het gaat simpelweg gewoon jaren mee. Kinderen voor kinderen is daar een voorbeeld van. Als klein meisje droomde ik van een plekje in het populaire kinderkoortje. Mijn ouders zeiden altijd dat alles mogelijk was en dat als ik dat wilde, ik goed moest oefenen. En ik bleef oefenen tot ik een jaar of achttien was…

De geschiedenis herhaalt zich. Mijn 7-jarige is dol op liedjes zingen en voorstellingen geven. En nu ze door heeft dat Kinderen voor Kinderen ook gewoon maar kinderen zijn, net als zij, zou ze ook niets liever willen dan een plekje in het kekke kinderkoortje. Ook mijn reactie naar haar is dat alles mogelijk is en dat ze goed moet oefenen om net zo goed te worden als die kinderen. En zolang ik haar met die gedachte zoet kan houden, is dat natuurlijk goed genoeg.

Afgelopen vrijdag ging ik samen met de 7-jarige naar de musical Waanzinnig gedroomd. Deze Kinderen voor Kinderen-Musical keerde wegens het enorme succes voor de allerlaatste keer terug in het DeLaMar Theater in Amsterdam. Enorm blij en onze fantasiehoofdjes sloegen meteen op hol toen wij hoorden dat we deze voorstelling toch samen mochten bezoeken.

Mijn 7-jarige en ik droomden mee met de Kinderen voor Kinderen-hits van vroeger én nu, verpakt in een ontroerend, mooi, enorm leuk gespeeld en vooral herkenbaar verhaal. Want de liedjes van vroeger zijn nu nog net zo populair en de liedjes van nu zijn net zo geweldig en aanstekelijk als de liedjes van vroeger. Wij droomden ons het toneel op, wat dankzij de geweldige musical talenten wel werkelijkheid leek te worden, omdat we echt het verhaal ingezogen werden.

Waanzinnig gedroomd was waanzinnig!

Tot en met 23 augustus is Waanzinnig Gedroomd nog te zien in het DeLaMar Theater in Amsterdam. Kijk voor meer informatie op de website: www.waanzinniggedroomd.nl

Kinderen, Vakantie

23x wat er gebeurde tijdens onze zomervakantie

Pauline

Aangezien de kleintjes zomervakantie hebben van school, hebben we maar van de gelegenheid gebruik gemaakt. We hebben leuke, kindvriendelijke campings, met animatiehysterie en al opgezocht en zijn met onze kampeerzooi vertrokken naar Zuid Frankrijk. Helemaal in de vakantiestemming en relaxmodus begonnen we aan onze welverdiende vakantie. Wij en de kleintjes waren volop aan het genieten van elkaar. Want dat is wat je doet op vakantie. Toch?

Ik heb een lijstje bijgehouden van wat er allemaal gebeurde. Maar let op! Niet jaloers worden op onze ontspannen en fijne vakantie hoor! En als ik de volgende keer met mijn gezin op vakantie ga, help me herinneren dat ik mijn gezin thuis laat.

133x de vraag ‘Zijn we er bijna?’ tijdens een autorit van 12 uur, waarvan ze ongeveer 10 uur geslapen hebben.

86x het lievelingsliedje van de meiden ‘Op een onbewoond eiland’ aangezet, wat op zich niet zo erg is, maar waardoor de kleuter op zijn beurt ook zijn lievelingsliedje ‘Wij houden van oranje’ – André Hazes wilde horen.

1x gebruik gemaakt van de plas-emmer. In de auto!

18x een hysterische instorting cq driftbui bij een kleintje.

2x een hysterische instorting cq driftbui bij een ouder.

0x een dag zonder een hysterische instorting cq driftbui.

4x serieuze gedachtes om alles in te pakken en weer naar huis te gaan.

6x een tevergeefse poging om de kleintjes naar de miniclub te krijgen.

1x te horen gekregen dat de miniclub geen oppasservice is. Meisjes van 3 zijn wel enthousiast over de miniclub, maar blijkbaar niet welkom.

198x de vraag ‘Mag ik een euro?’ Echt, die prut-automaten zouden verboden moeten worden.

10x een euro verspilt aan die prut-automaten.

23x de opmerking ‘Ik verveel me’, ‘Ik vind deze camping niet leuk’ of ‘Ik vind vakantie stom’ moeten aanhoren.

21 repen chocolade zijn er weggewerkt. (We waren met drie gezinnen).

40 liter wijn naar binnen geschonken. (De mannen dronken regelmatig onze wijn mee).

1 paar teenslippers verdwenen. (Valt me reuze mee!)

56x gefantaseerd over hoe vakantie ook alweer was zónder kinderen.

1/4 van boek gelezen

3 pakken pleisters geplakt omdat kleintjes simpelweg zo nu en dan vergeten om hun voeten op te tillen.

20 kilo vuile was mee naar huis genomen.

3498x gezegd, geschreeuwd, gedacht ‘Ik word hier zó moe van’.

1148x besloten om nooit meer op vakantie te gaan met de kleintjes.

100% kans dat we volgend jaar weer 3 weken in een tentje slapen.

En ondanks alles, ontelbaar veel gelukzalige momenten, blije koppies, kusjes en knuffels en geweldige herinneringen van waterratjes die in het zwembad plonsen en van de glijbaan glijden, die al het bovenstaande weer doen vergeven (niet vergeten!).

Kinderen, Knutselen, Speelgoed

Leuk voor de kleintjes: Very mappy

Pauline

Nu de 7-jarige ook een beetje lezen kan, wordt de wereld voor haar letterlijk een stuk groter. Inmiddels is ze zelfs bezig met hoe de wereld in elkaar zit. En dan bedoel ik niet het ontstaan of de politiek. Nee ik bedoel wat waar ligt, qua landen, ook wel topografie genoemd. Frankrijk is een land. Parijs is een stad in Frankrijk. Enzovoorts, enzovoorts.

Maar laten we beginnen met een overzicht van ons eigen kikkerlandje. En daar was de Very Mappy kaart een uitstekende troef voor. Een XXL plattegrond van Nederland die nog ingekleurd kan worden. Voor de 7-jarige een interessante kaart omdat ze inzicht krijgt van het land en de plek waar ze woont. Ze kan de namen van onder andere de steden lezen en krijgt meteen een klein beetje richtingsgevoel. Misschien.

Voor de peuter en kleuter is de kaart ook ontzettend leuk, omdat alles nog ingekleurd kan worden. En ondertussen kan ik bij de kenmerkende plaatjes (Domtoren, Zeeuws meisjes, kaasmarkt, enzovoorts) het één en ander vertellen.

Na de een Amsterdamse editie kwam er een Very Mappy Nederland. De 1,2 meter brede kleurplaat staat boordevol bezienswaardigheden, grappige details en bevat een grote diversiteit aan mensen en dieren. Very Mappy Nederland en Very Mappy Amsterdam zijn voor € 12,95 verkrijgbaar op www.verymappy.com.

Speelgoed, Spelen met je kleintje

Ken je deze klassiekers van Fisher Price nog?

Pauline

Het nostalgische Fisher Price speelgoed uit de jaren ’50 tot de jaren ’80 komt dit najaar weer terug in de winkels! Wat lag er vroeger in jouw speelgoedkist?

Deze misschien? De Platenspeler? Sinds 1971 kunnen kinderen met deze platenspeler hun eigen liedjes afspelen en nu, 44 jaar later, is de platenspeler genomineerd voor Speelgoed van het Jaar 2015 in de categorie 0-3 jaar.

kassa

Mijn favoriet! De Kassa! – Sinds 1975 is winkeltje spelen het leukste wat er is.

hond

Of Kleine Snoopy? – Dat schattige hondje met bewegende oortjes en staart. Sinds 1966, vér voor mijn tijd 😉

Dit was destijds (1959) waarschijnlijk de enige televisie in huis… Overigens wederom ver voor mijn tijd, maar toch lag ook deze in mijn speelgoedmand.

De Kwebbeltelefoon, voor het eerst uitgebracht in 1961, maar er volgen er velen.

Een hondenleven, Kinderen

Waarom de hond goed was voor ons bange kind

Pauline

Mijn dochter is een gevoelig typje. Soms denk ik wel eens dat ze neigt naar het hoogsensitieve. Naadjes in haar sokken? Verschrikkelijk! Stukjes in haar eten? Hoe kán ik het bedenken! Een druppel water op haar shirt? Uit dat ding!

Dat gevoelige uitte zich ook in angst. En dan vooral angst voor dieren. Ze was doodsbang voor honden en katten. Kwam ze een hond op straat tegen? Dan liep zij er met een grote boog omheen. Had haar vriendinnetje een kat als huisdier, dan ging zij er niet spelen. Op zich was dat best een probleempje, aangezien het haar beperkte in haar sociale leventje.

De man heeft als kind een hond gehad. Hij vond dat fantastisch en wilde niets liever dan een huisdier om ons gezin compleet te maken. Hij wilde dat de kleintjes zouden ervaren hoe fijn het is om een trouwe viervoeter in huis te hebben. Een maatje die geen commentaar levert, maar er altijd voor je is. Ik had als kind kippen en schapen. En aangezien ik niet zozeer de drang had om mijn kleintjes het gevoel van ‘kippenstront en kuikens in je pan’ mee te geven, ging ik mee in de wensen van de man.

Een klein probleempje was er echter wel. Onze gevoelige en oh zo hondenvrezende dochter.

Toch besloten we om een hondje in huis te nemen. En na de eerste drie weken een bangig en toch ook wel nieuwsgierig meisje boven op de bank te hebben gehad is het tij nu helemaal gekeerd. En ja, ik kan een aantal negatieve kanten van een huisdier opnoemen. Maar als ik naar de ontwikkeling van mijn kleintjes kijk, zie ik vooral positieve kanten.

Overwinnen van angsten

Angst was en is soms nog steeds een dingetje voor mijn 7-jarige. Maar angsten zijn er om overwonnen te worden. Zo heeft mijn kleintje haar grootste angst voor dieren overwonnen. Dat ging niet over één dag ijs, daar had ze wat tijd voor nodig. Maar beetje bij beetje kwam ze dichterbij ons nieuwe diertje en nu? Nu kruipt ze soms zelfs in haar hokje om even te knuffelen. Op de kinderboerderij loopt ze zelfs met kleine geitjes in haar armen rond. Ik kan wel zeggen dat de hond haar geholpen heeft bij het overwinnen van deze angst.

Troost

Zoals ik al zei, mijn dochter is een gevoelig typje. Dat is niet erg en wij troosten haar ook graag, maar nu kan zij ook troost vinden bij haar trouwe viervoeter. Deze trouwe viervoeter zal haar niet veroordelen of ongevraagde adviezen geven, maar zal haar ongeacht wat er is gebeurd, accepteren en troost bieden.

Zelfvertrouwen en verantwoordelijkheid

Doordat mijn 7-jarige wat verantwoordelijkheid voelt voor het jongste gezinslid, heeft haar zelfvertrouwen ook zeker een boost gekregen. Al is het alleen al haar zelfvertrouwen als ze in de omgeving is van andere honden of katten. We moeten onze hond verzorgen, voeden, aandacht geven, maar ook leer ik haar de baas te zijn en controle te hebben over de hond. Ook iets wat haar zelfvertrouwen ten goede heeft gedaan.

Sociaal

Ook is haar sociale leventje een stuk uitgebreid doordat ze inmiddels geen angst meer heeft voor de hond of kat van haar vriendinnetjes. Het is een stuk makkelijker geworden om nu ook bij andere over de vloer te komen. En daarnaast heeft een puppy een aantrekkingskracht, daar kan geen kinderwagen tegenop. Ze heeft een nieuw gespreksonderwerp met geïnteresseerde klasgenootjes en vriendinnetjes.

Altijd iemand om mee te spelen

Met drie kinderen in huis, val je weleens buiten de boot. Gelukkig is daar dan altijd die lieve hond die maar al te graag met je speelt.

Het hebben van een hond heeft op mijn kleintjes, en met name mijn oudste kleintje, absoluut een positief effect. Ze geeft een gevoel van geborgenheid, ondanks alle drukte geeft het ook rust en uiteraard ook heel veel plezier.