Ik ken een moeder die…

Ik weet het. Het is niet netjes om te oordelen. Maar soms moet je het gewoon even kwijt.

Ik ken namelijk een moeder die haar kleintjes compleet aan het verprutsen is. Ze probeert het telkens wel weer goed te maken, maar ik vraag me af of dat voldoende is.

Ze schreeuwt tegen haar kinderen joh! Het lijkt wel of ze de opperchef van het leger is. En wat doen de kleintjes? Ze doen er net even te lang over om hun schoenen en hun jas aan te trekken. Ze gooien voor de dertig duizendste keer hun glas om. Ze maken net even teveel geluid. Of ze doen gewoon simpelweg net alsof ze hun moeder niet horen. Dat komt waarschijnlijk doordat ze doof zijn geworden van al dat geschreeuw. En zeg nou zelf, als er iemand tegen jou zo zou tetteren, zou je er toch ook niet naar luisteren?

Ook noemt ze een bord kale macaroni een maaltijd. En die kinderen eten het met hun handen, hebben ze nooit van bestek gehoord? Niet biologische komkommer moet de groente voorstellen. En weet je wat ze ook doen? Tussendoor geeft ze haar kleintjes weleens een gevulde koek. Een hele! Weet je hoeveel suiker daarin zit!?

Ze zei laatst tegen haar zoontje dat hij meteen zijn kamer op moest ruimen anders mocht hij nooit meer Super Mario spelen! Nooit meer! Nou geloof me, dezelfde middag zat hij weer glazig naar het springende mannetje te kijken (samen met zijn moeder) en zijn kamer was nog één grote rotzooi! Lekker consequent…

Ze vergat de tanden onder het kussen van haar dochter weg te halen! Weg was de magie van de tandenfee…

Haar dochter moest wel 20 keer vragen of ze naar haar geïmproviseerde dans op Kinderen voor Kinderen wilde kijken. En toen ze na 20 keer vragen “nou een keertje dan” zei, staarde ze naar haar telefoon ipv het optreden! Oke, aan de choreografie valt nog wat te verbeteren, maar ze kan op z’n minst toch even 5 minuten kijken? Ze mag ook al niet naar zoetsappige kinderkoortjes luisteren! Arm kind.

Ze kijkt overigens sowieso net zoveel naar haar telefoon als naar haar kleintjes.

En dat jongste kleintje heeft tot voor kort elke nacht in haar bed geslapen! En ook nog aan de borst! Dat zal niet best zijn geweest voor hun seksleven…

Al die kleintjes kruipen ’s nachts weleens bij die ouders in bed!

En op sommige dagen, dan zitten die kinderen van haar de hele dag, hele dag! in hun pyjama’s.

Na de kerstvakantie was haar dochter niet helemaal fit en toch heeft ze haar naar school gebracht. Alleen maar omdat ze er even geen zin meer in had en vond dat ze niet ziek genoeg was!

Het huishouden is ook echt een zooitje daar! De wasmand is tot een kilometer gevuld, door de ramen kun je amper kijken en het aanrecht staat negen van de tien keer vol met vuile vaat. Van de vorige dag!!

En die trap! Dat ze nog naar beneden en naar boven kunnen. Op elke trede ligt er wel een speeltje of een poststuk.

Als je met dat gezin afspreekt, zijn ze echt altijd te laat.

Laatst vertelde ze mij dat ze wel een weekend of zelfs een WEEK weg wilde zonder de kinderen! Voor vakantie. Ze is een thuisblijfmoeder, ze heeft altijd vakantie!

Zo, nou. Dat moest ik even kwijt hoor!

O ja, die moeder… Dat ben ik!


Afbeelding: Shutterstock

Een hondenleven! Week 7

Beste Cesar,

mag ik me even voorstellen. Mijn naam is Lily Paarsje en ik ben nu 15 weken oud. Toen ik 8 weken was, oud ben ik bij mijn vijf baasjes komen wonen. Mijn baasjes moesten wel even wennen aan een hond in huis en ze begrepen niet meteen dat ze me zoveel mogelijk hondensnoepjes en hondenbrokjes moeten geven, maar het gaat steeds beter.

Elke dag investeer ik wat tijd in de training van mijn baasjes en ik heb ze al heel wat geleerd.

Oefening 1: snoepjes geven

Toen ik bij de mensjes kwam wonen, deed ik mijn behoefte gewoon in huis op de vloer. Eerst vonden ze dat niet erg, maar het begon ze steeds meer te irriteren. Vooral als ze er op hun sokken doorheen liepen. Vanaf dat moment gebruikte ik mijn plasjes om hondensnoepjes van de baasjes te krijgen. Hoe? Heel eenvoudig, als ze mij in de tuin laten lopen, doe ik ook af en toe een plasje in de tuin. De mensjes zijn dan zo blij, dat ze me een snoepje geven.

Oefening 2: op commando snoepjes geven

Nu mijn mensjes mij een snoepje geven in ruil voor een plasje, ga ik gewoon bij de achterdeur zitten als ik een snoepje wil. Ze laten me dan in de tuin zitten, ik doe daar een plasje en krijg een snoepje. Simpel toch?

Oefening 3: op commando snoepjes geven bij slecht weer.

Maar wat als regent? Dan wil ik natuurlijk niet de tuin in voor een snoepje. Ik loop dan wat door de woonkamer en zoek contact met een van de mensjes door even in hun kleren te happen. Als ik hun aandacht heb, willen ze meestal een ’spelletje’ met me doen. Ze willen me bijvoorbeeld graag een pootje geven en dat laat ik ze doen, in ruil voor… een snoepje.

Maar Cesar, hoewel ik dus al heel wat bereikt heb met mijn mensjes, is er nog een ding dat ik heel graag wil. Ik wil lekker (met een paar hondensnoepjes) op de bank liggen, maar telkens als ik mijn poten op de bank leg, roepen de mensjes in koor „LAAG!” en duwen ze me weg. Hoe krijg ik ze nu zover dat ze me op de bank laten liggen?

Ik hoop dat je me daar een nuttig antwoord op kan geven.

Waf,
Lily

IMG_5823

Gezelligheid in/uit balans

Hellup! ik ben uit balans! Wat eten en drinken betreft dan. Ietsjes uit balans. Oké iets meer dan dat. Oké oké ik ben gewoon, UIT balans. Ik dacht dat ik de afgelopen maand december er zonder kleerscheuren af zou komen, maar mijn huidige spijkerbroeken moeten toch met iets meer agressie en geweld worden aangetrokken en dichtgeknoopt. Dat is nog niet het ergste want de bewegingen die ik daarbij maak om er comfortabel in te komen zijn minstens zo erg tot hilarisch.

Het komt niet omdat ik zelf culinaire hoogstandjes heb uitgehaald in de keuken hoor, want ik kan niet koken, ik houd er ook niet van en wil het ook niet. Ik doe het overigens wel, voor mijn gezin, voor er wordt gedacht aan een ontaarde moeder die haar kinderen iedere dag pizza en patat voorschotelt. Hoewel ze dat geen straf zouden vinden. Maar als het simpel en snel kan, heel graag. Mijn gezin is dus mijn redding anders zou ik zelf leven op crackers, kwark, pizza en eiwit shakes, en overal, waar mogelijk, aanschuiven. Niet omdat ik niet van eten houd, integendeel, maar gewoon omdat ik het koken bijna niet kan opbrengen. Helaas heb ik de “kook” genen van mijn moeder niet doorgekregen en zelfs mijn vader weet goede gerechten neer te zetten. Mijn mams, zij kan geweldig koken, met stip en hoewel ik er altijd met mijn snufferd boven op stond of liever gezegd, met mijn kont op het aanrecht zat toe te kijken, heb ik die passie nooit begrepen.

Een van de mogelijke verklaringen van deze worsteling met mijn kleding is omdat ik de afgelopen weken veel bij mijn ouders heb gegeten. Gewoon binnen komen en aanschuiven, ideaal en overheerlijk! Nog meer “mogelijke” verklaringen zijn de onregelmatigheden van de hele maand december, de wijntjes, de onverwachte lunches en vaker aanschuiven aan tafel bij vriendin, de hapjes, chippies en de trek “rondom” de wijntjes. Uitleg, in de kringen waarin ik mij verkeer zijn net zulke wijnliefhebbers als ik, die iedere gelegenheid op ieder tijdstip aangrijpen om een wijntje te doen. O ja, en een toastje, hapje en bijbehorend lekkers in de avond voor de zachte landing van de wijn

Tjonge wat is het soms lastig om de boel in balans te krijgen en dan weer zo te houden. Het is ook allemaal zo lekker en gezellig! Het hoort ook wel een beetje bij me eigenlijk, net als dat in balans zijn en ik voel me dan toch het allerbeste. Nu voel ik me een soort van rollade verpakt in zo een te strak netje. Mijn broeken worden tegenwoordig vergezeld door lovehandels waar je volledige grip op hebt. Over de rest nog maar te zwijgen.

Aan voorgeschreven diëten doe ik niet. Het is weer gewoon een kwestie van de “juiste balans” vinden. Ik ben reeds op zoek, al is de verleiding vaak groot. Gelukkig ben ik weer aan het werk en is het leven weer een beetje in structuur, dus die onverwachte lunches, wijntjes, hapjes en lekkers zijn bij deze vervallen. Is het al weekend? YES!

En indien mogelijk, zo snel mogelijk! Dan toch ergens weer van dat lopende abonnementje van de sportschool gebruik gaan maken.

Liefs,
Diana

balans

 

De papier tovenares

Mijn zesjarige kan toveren met papier, stiften, pennen en potloden. En dan is ze vooral goed in het laten verdwijnen van deze producten. Echt waar, als ik niet oplet, dan gaat er per dag een pak papier doorheen. Mijn balpennen ben ik altijd kwijt en binnen een week zijn haar stiften niet meer leuk om mee te kleuren omdat je zo hard moet drukken om er nog enige kleur uit te krijgen. Hier in huis hebben we een massaproductie van tekeningen en brieven. Een pak papier is één van de mooiste cadeaus die ze krijgen kan.

Om al die massaproductie te kunnen uitvoeren, heeft ze een groot bureau nodig. Dat heeft ze niet. Ze heeft een leuk ouderwets (door mijzelf) gepimpt schoolbureautje. Echt heel schattig, maar niet functioneel. Daarom belandt ze elke dag aan de keukentafel met al haar papierwerk. Gezellig hoor, maar inmiddels ben ik klaar met die zooi aan tafel. En op de grond. En op de bank. En overal waar ze maar haar papieren kan neerleggen. Bewonderenswaardig is het wel hoe snel ze de gehele woonkamer kan bedekken met papier, alleen jammer dat ze haar toverkunsten niet gebruikt bij het opruimen van deze productie.

Hoe dan ook, mijn punt is, ze heeft een groter bureau nodig (en een limiet op papierverbruik). Op háár kamer. Zodat ze ongestoord haar massaproductie kan uitvoeren. Ikea is een voor de hand liggende optie om mijn zoektocht te starten. Maar toch kom ik eerst terecht bij Otto, waar ik dit mooie bureau zag. Het doet me denken aan een tekentafel, maar dan met een vak voor boeken en in mijn zesjarige’s geval: papier. En aan de zijkant een rekje voor een schooltas en in mijn zesjarige’s geval: een pak reservepapier.

bureau

Ik denk dat ze hier wel weer wat nieuwe kunstwerken op toveren kan. In haar eigen kamer.

Een hondenleven! Week 6

Op dit moment heeft de pup (en haar baas) de eerste puppy-training. Het was er ook hoog tijd voor, want Lily is nog lang niet afgericht. Als er iemand aanbelt en in het halletje komt te staan, staat ze te springen achter de kamerdeur alsof ze in de huid van Donkey gekropen is. Als ons bezoek de kamerdeur doorgaat worden ze besprongen alsof het beest in weken niemand heeft gezien. Erg grappig is ook steeds de overeenkomsten tussen de pup en de kleintjes. Stilte is heerlijk, maar ook een grote kans dat ze wat aan het uitvreten is… Dus stilte bij een pup is ook zeer verdacht!

De man probeert haar overigens wel heel nuttige dingen te leren (niet dus). Zo kan Lily nu al aardig rollen, ze kan een high five geven (ja echt) en laatst zag ik de man ook nog in de weer met een hoepel. (Don’t ask me why)

foto 5

We hebben een hondje met ‘groene pootjes’

foto1

Kijk daar hebben we de hoepel! Hij wordt eindelijk nuttig gebruikt (en opgevreten). Goed excuus voor mij om hem niet meer te gebruiken…

foto 7

Nee we proberen er geen circushond van te maken. Het is puur talent.

foto 4

De act met de ballen verloopt nog niet helemaal als gewenst.

foto 1

Deze week had ze ook een prooi gevangen! De muis…

foto

Ik ben ook druk bezig met een training: de zesjarige die de hond kan uitlaten. Het gaat al aardig.

Wat je niet wist… het jaar 2014

Het jaar 2014 is voor mijn gevoel omgevlogen. Je zou kunnen denken, dat dit op elk jaar van toepassing is. Maar na een jaar als 2013, wat me niet snel genoeg voorbij kon gaan, leek het dit jaar alsof we in een formule 1 auto door de tijd aan het racen waren. En toch hebben we van alles meegemaakt en ervan genoten. Misschien weet je de meeste onderstaande feitjes al, misschien ben je ze vergeten en misschien weet je wel helemaal niets. Voor diegene:

Wat je niet wist… het jaar 2014

Het jaar…

…dat begon met een kleine nachtmerrie die uiteindelijk gelukkig maar een weekje duurde.

…dat we met Stichting Opkikker een onvergetelijke dag mochten meemaken.

…dat de site een make-over kreeg, wat alleen maar positief heeft uitgepakt.

…dat ik voor de site vele outfit posts van de kleintjes heb kunnen maken.

…van de musicals en voorstellingen. Zo heeft de zesjarige Sneeuwwitje gezien, de peuter is naar Kikker is Jarig geweest en zelfs de minipeuter had een theaterdebuut: Bumba Maar ook Kabouterplop , Ernst en Bobbie en Disney on Ice kwamen voorbij in het theater.

…dat de kleuter een zesjarige werd en begon aan het groep 3 avontuur.

…dat de dreumes een minipeuter werd en de peuter een nog grotere peuter.

…dat we de kleintjes meenamen naar Disneyland

…dat ik stopte met de borstvoeding. Ja echt.

-> en toen na 3 (bijna) alcohol vrije jaren, de achterstand behoorlijk heb ingehaald.

-> en door dat overmatige wijn drinken, Voormijnwijntje.nl is ontstaan.

-> maar dat er ook te weinig tijd is om er daadwerkelijk wat mee te doen. Suggesties en ideeën zijn welkom!

…dat we Frozen 867 keer gekeken hebben en prima invallers voor de voiceovers kunnen zijn.

…dat we twee keer in Frankrijk op vakantie zijn geweest. En dat ik zelfs een vakantie naar Frankrijk heb weggegeven!

…dat we de tent en uitrusting hebben kunnen ’testen’. En ja, bij kamperen met temperaturen rond het vriespunt is het zelfs in een Bardani koud.

…dat we wederom hebben gelogeerd bij de boer en het wéér een groot succes was!

…dat er weer speelgoed in overvloed was in huize Voormijnkleintje.

…dat ik een paar kilootjes teveel ben aangekomen. Komt door de vele ‘feestmomenten’ die voortvloeiden uit 2013.

…dat puppy Lily ons kwam verblijden met haar aanwezigheid.

…waarin ik door Netflix naar New York werd gestuurd voor de premiere (en after party) van Marco Polo!

…dat de woordenschat van mijn kleintjes behoorlijk is uitgebreid, zeker na het hebben van een Wii in huis. Oeps.

…waarin ik mij een gelukkig mens prijs!

Op naar een gelukkig en gezond 2015! Proost.

Een brief aan Santa

Dear Santa,

Voor het eerst in mijn leven schrijf ik u een brief. Want eigenlijk heb ik nooit zoveel wensen gehad. En als ik er dan een had dan werd deze vervuld. In mijn leven kreeg ik niet alles cadeau, maar uiteindelijk behaalde ik altijd mijn doel of kreeg ik wat ik graag wilde. Sommige dingen kwamen snel of duurden jaren en sommige dingen was ik bijna vergeten en dan kwamen ze alsnog.

Ik heb geluk met mijn fantastische ouders, 2 geweldige kinderen, mijn gezin en super fijne mensen om me heen. En… ik ben gezond. Dus eigenlijk mag ik niet klagen, toch? Om u niet verder te vermoeien met de dingen die ik wel heb, vraag ik u maar een paar kleine dingen.

Ik wens voor iedereen in de wereld geluk, gezondheid, vrede en liefde.

Voor alle mensen die ik persoonlijk ken en natuurlijk bovenal, mijn dierbaren, wens ik hetzelfde met een hele dikke knuffel en daarbij een goed gevulde knip, al is het alleen al voor de gezelligheid, want daar houden ze namelijk van.

Maar mijn allergrootste wens is dat mijn zoontje Mace beter wordt en nog belangrijker, beter blijft en dat hem al het leed van het afgelopen jaar allemaal dubbel en dwars waard is geweest. En als u dan toch bezig bent, wens ik beterschap voor alle zieke kindjes want de combi “kinderen en ziekte” klopt gewoon niet.

Alvast hartelijk bedankt.

Liefs,
Diana

P.s. Ik wens iedereen een hele fijne, warme, gezellige Kerst. Geniet van wat je hebt en geniet van elkaar. (Vr)eet je lekker vol, giet de drank naar binnen en geniet vooral met volle teugen. Lijnen doen we later. 😉

dearsanta

Kerstcadeau: met je kleintje naar Brandweerman Sam!

Ook hier ligt er onder de kerstboom een gaaf cadeau, speciaal voor jullie! Namelijk 2×2 kaarten voor de theatervoorstelling van Brandweerman Sam! Op 29 December 2014 om 14:00 in Schouwburg Almere. Als je kans wilt maken op dit leuke kerstcadeau, moet je dus wel deze datum beschikbaar zijn en de mogelijkheid hebben om naar Schouwburg Almere te gaan.

Hoe doe je mee? Laat op het winformulier je volledige gegevens achter en het zou top zijn als je Voormijnkleintje.nl volgt op social media, FacebookTwitter en Instagram. Aanstaande zondag maak ik de twee winnaars al bekend.

Promobeeld_Brandweerman_sam_liggend

Brandweerman Sam Live!
Dit seizoen komt Brandweerman Sam, bekend van TV, naar het theater met de vlammende familievoorstelling ‘Piekepolder op Stelten’. Samen met Commandant Staal, de altijd ondeugende Norbert en vele anderen verzorgt de held van de buurt een muzikale show voor het hele gezin. Ook wordt iedereen uitgenodigd om als brandweerman verkleed te komen, en komt Brandweerman Sam na iedere voorstelling naar de foyer voor een uitgebreide Meet & Greet!  Beleef dit spannende avontuur mee met Brandweerman Sam!

Een leuk toneelstuk op schaatsen

Mijn zesjarige was betoverd, verwonderd en overrompeld. Het laatste wat ze kon uitbrengen was: “Dat was een leuk toneelstuk op schaatsen”.

We zijn naar de openingsshow van Disney On Ice presents Magical Ice Festival geweest. En het was een waar spektakel om de Disney figuren kunstig heen en weer te zien schaatsen. Twee uur lang heeft de zesjarige met sprankelende oogjes naar haar favoriete sprookjes gekeken. De minipeuter daarentegen was na een kwartiertje al lichtelijk geïrriteerd. Want waar bleef Frozen? ‘En wat deed die zeemeermin opeens op schaatsen, gooi die eens terug in de zee. Geef mij mijn Anna en Elsa!” Kon ik in haar gedachten lezen. Zo af en toe werd ze afgeleid door het schaatsende spektakel. Keek ze ademloos naar de zeemeermin die rondzwierde in een touw of naar Rapunzel en de zwevende lichtjes. Maar ze bleef volhouden. “Ik.wil.Frozen!”

En terwijl ik mij verwonderde over hoe ze de verhalen van minstens anderhalf uur  in een klein half uurtje wisten te stoppen, zonder dat de verhalen onrecht werden aangedaan, kwam daar een rendier het ijs op geschaatst met Kristoff achter zich aan. En ja hoor, het was alsof haar koppie werd vastgeklikt en een half uur later weer los gemaakt werd. Fascinerend wat voor effect Elsa en Anna hebben, niet alleen op mijn kleintje maar op het hele publiek.

BE OUR GUEST

© Feld Entertainment, © Disney

Disney On Ice presents Magical Ice Festival, gegarandeerd een magisch avontuur! En wat een geluk als je één van deze dagen daarbij aanwezig mag zijn, de shows zijn namelijk compleet uitverkocht!

FROZEN - ELSA

© Feld Entertainment, © Disney

frozen

© Voormijnkleintje.nl

Bevroren naar Frozen kijken…