Het interview van de psycholoog

Van de week heb ik mijn dochter geïnterviewd op basis van een kaartenset van een psycholoog. Geweldige uitkomst, moet je ook eens proberen met je kleintje!

Vraag Antwoord
Hoe oud ben je? 7
Je hebt een tekening gemaakt. Zelf vind je hem heel mooi maar andere zeggen dat ze er niks aan vinden. Ga je twijfelen? Nee, je moet naar jezelf luisteren. Het is mij een keer overkomen en ik vond het helemaal niet erg.
Vind je het vervelend als je ergens aan twijfelt? Ja
Vind je jezelf zielig als je een spelletje verliest? Nee, vind ik helemaal niet zielig. Soms wel lastig om te verliezen.
Weet je veel? Ja, eigenlijk wel
Denk je dat het goed zou zijn wanneer iedereen het met elkaar eens was? Nee, dat zou niet goed zijn. Als iedereen het met elkaar was heb je alleen maar ideeën van de ander en kan je zelf geen ideeën verzinnen.
Vind je het nodig dat er dingen veranderen in de wereld? Ja, stel dat er een veldje is en er wordt helemaal niet gespeeld of iets. Dan vind ik dat daar wel een huis mag komen. En ja dan moet er iets veranderen in de wereld. En dat is wel nodig.
Zijn er nog andere dingen die je zou willen veranderen in de wereld? Ja, als je al jaren een witte muur hebt dan vind ik dat dat wel een keer een kleur mag krijgen. En er zijn nog veel meer andere dingen die je kan veranderen.
Je krijgt in de winkel gratis een mooie appel. Maakt het je uit of de appel met gif is bespoten? Ja, dat vind ik heel erg. Gif kan heel gevaarlijk zijn. Als ik weet dat er gif op zit neem ik het niet aan.
Je ouders vinden dat je je slonzig kleedt. Trek je je daar wat van aan? Ja, dat vind ik wel erg. Soms kleed ik me dan niet om omdat ik het mooi vind.
Zeg je u tegen grote mensen? Ja, soms niet omdat iemand dan zegt dat het nog niet hoeft. Bij oude mensen zeg ik het wel
Is er buitenaards leven? Nee die bestaan denk ik echt niet
Vind je jezelf aardig? Ja eigenlijk wel. Soms niet, maar meestal echt wel.
Is het zeker dat de zon morgen opgaat? Na lang nadenken.. ja dat denk ik wel.
Vind je kinderen leuker dan grote mensen? Ja, omdat grote mensen bijna nooit willen spelen omdat die steeds moeten werken.
Denk je dat koeien kunnen denken? Ja, dat denk ik wel.
Waarover zou de koe dan denken? Ik denk dat ie dan gaat denken over heerlijk gras, maar wat voor ons vies is.
Vind je jezelf eigenwijs? Nou ik vind mezelf niet heel erg eigenwijs. Soms wel.
Vind je het goed als kinderen gehoorzaam zijn? Nee dat vind ik helemaal niet goed. Omdat kinderen naar zichzelf moeten luisteren, ze moeten hun eigen gang gaan maar naar de juf, papa en mama moeten ze wel luisteren.
Zou je beroemd willen zijn? Nee, dan win je wel veel dingen, maar dan heb je het wel dagen druk.
Zou je het leuk vinden als iedereen deed wat jij zegt? Nee, want ze mogen hun eigen weg gaan.
Denk je dat een wereld zonder geld mogelijk is? Kan wel, want je kan ruilen.
Denk je veel na? Ja
Waarover? Of ik mijn kamer wel wil opruimen als er rommel is of zo. En over zoveel andere dingen, over morgen en nog veel meer wat ik allemaal niet kan opzeggen het zijn er zoveel. Ik kan wel de hele wereld rond.
Eet je graag vlees? Ja, omdat het heel lekker is.
Vind je het leuk om iemand een klap te geven als je boos bent? Nee. <zoon van 5 tussendoor “JA!” lol>
Vind je mensen slim? Soms wel. Soms niet.
Denk je dat jongens net zo gevoelig kunnen zijn als meisjes? Ja dat kan. Omdat sommige baby jongentjes heel gevoelig zijn. Grote mannen kunnen dat ook zijn.
Vind je dit een leuk spel? Ja. Ik vind het leuk om over de vragen na te denken.
Vind je dat er stomme antwoorden bestaan? Nee, niet echt.
Vind je jezelf normaal? Best wel.

Afbeelding interview: Shutterstock

Vaders en dochters

Toen we nog geen kinderen hadden plofte ik vaak gelijk na het werk op de bank en zette de televisie aan, om vervolgens de rest van de avond op de bank te hangen voor de TV. Meestal begon zo’n televisie avondje met Dr. Phil. Die strenge, doch rechtvaardige super Amerikaanse knuffelbeer en semi-professionele psycholoog die altijd met een goed en eenvoudig advies kwam om de grootste problemen op te lossen.
Je kent hem wel.

Vaak zaten hier jonge tienermeisjes die compleet van het pad af waren en zich met de meest wilde zaken bezig hielden. Drugs, sex en rock&roll, dat soort zaken.
9 van de 10 keer had de vader er iets mee te maken. Soms omdat hij er nooit was, soms omdat hij geen liefde gaf, en soms omdat hij juist teveel van de verkeerde soort liefde gaf. Waar het op neer kwam: het was altijd de schuld van de vader.
Er zijn tegenwoordig meer van dit soort televisie programma’s, maar ook in interviews, of in gesprekken met ‘gewone’ mensen wordt me duidelijk: De vader-dochter relatie is een bijzonder ingewikkeld en gecompliceerd iets. Het lijkt wel of de moeder nooit iets fout kan doen, het is altijd de schuld van de vader.

Een belangrijke oorzaak hiervan is denk ik het natuurlijke verschil in het gevoelsleven tussen man en vrouw en het verschil in de belevingswerelden. Dit maakt het voor een vader lastiger om zich in te leven in de wereld van zijn dochter. Dit geeft mij als vader van een dochter wel een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Bij mijn zoon is dit gevoel heel anders. Ik maak me daar niet zo druk om. Ik weet ongeveer wat hij nodig heeft, ik ben zelf een opgroeiende jongen geweest. Een relatie opbouwen met hem gaat bijna vanzelf. Natuurlijk moet ik hier ook tijd en energie insteken, maar dit gaat meer natuurlijk en automatisch. Bij mijn dochter is dit toch wel anders. Ik realiseer me dat het opbouwen van een relatie niet vanzelf gaat maar ik meer moeite zal moeten doen. Hoe dat precies werkt weet ik nog niet, dat zal vanzelf blijken. Belangrijk hierbij is denk ik het contact zoeken, blijven communiceren, proberen me in te leven in de wondere wereld van het opgroeiende meisje, vooral veel liefde geven en haar bevestigen in haar positie als zelfstandige vrouw. Volgens mij is dat wat dochters van hun vader willen.

Toch, dames??

Misschien is het besef dat ik net iets meer moeite voor haar moet doen alleen al genoeg. Zodat ze straks niet bij Dr. Phil terecht komt…

Afbeelding vader en dochter: Shutterstock

Back to nature!

Vroeger leefden we in grotten en joegen we op mammoeten of ander groot wild om te overleven. De mannen waren dan dagen van huis (eh..grot) weg en trokken in groepen over de steppe op zoek naar voedsel. Als ze een groep mammoeten hadden gevonden was het een verschrikkelijk gevaarlijk gevecht om er één te kunnen doden om op te eten.

wildplassen

De mannen kwamen dan uitgeput maar trots terug naar hun grot omdat ze hun mannelijkheid hadden bewezen en de vrouwen waren blij en trots dat hun mannen aan hun plicht hadden voldaan en voor hun gezin zorgden.

Vroeger was het leven makkelijk en duidelijk.  Lees meer

De ja-papa Wet van Murphy

Ken je dat?

Net als je een belangrijke, drukke en lange dag voor de boeg hebt zijn je kinderen de nacht ervoor door een eindeloze rij verschillende redenen verschrikkelijk aan het spoken waardoor jij net die dag dat je het echt niet kan gebruiken verschrikkelijk brak bent.

papa is moe

Of moet je naar een feestje waar je je kids leuk voor wilt aankleden willen je kids alleen dat verschrikkelijke Megamindy of Superman pak aan.

Of komen je (schoon)ouders bij je eten beginnen je kids met het eten te gooien omdat ze het opeens niet meer lusten.

Of moet je naar een belangrijke afspraak waar je echt niet te laat kan zijn weigeren je kids pertinent om gewoon een broek en een trui aan te doen.  Lees meer

Brief aan de Sint

Beste Klaas,

Zo omstreeks deze tijd ben je weer druk in de weer om alle cadeautjes in te pakken en naar Nederland te komen, maar ik vraag me af of je niet gewoon beter thuis kan blijven.
Ik wil je graag een hoop teleurstelling besparen, want het lijkt er op dat Nederland een beetje Sinterklaas-moe is.
Het enthousiasme van vroeger is ver te zoeken en men loopt alleen maar te zeuren over je zeer gewaardeerde medewerkers. Nu is het historisch gezien niet heel handig om als blanke man een groot aantal donker gekleurden het zware werk te laten doen, maar ik weet zeker dat het nooit jouw intentie is geweest om ze uit te buiten. Je bent gewoon een product uit een tijd waarin dat heel normaal was en het woord ‘racisme’ nog niet bestond.  Lees meer

Borstvoeding doe je samen

Hoera, het is deze week ‘Samen voor borstvoeding week’.  Het internet staat weer vol met verhalen, tips, discussies en nieuws over borstvoeding.

Als de mama’s er niet bij zijn, praten de papa’s natuurlijk graag over borsten en alles wat daarmee te maken heeft. Daarnaast heeft mijn vrouw de afgelopen vijf jaar heel wat borstvoeding gegeven. Ik beschouw mezelf dan ook als een ervaringsdeskundige op dit gebied.

Daarom wil ik, ter ere van deze borstvoeding week, ook even iets over borstvoeding zeggen.  Lees meer

De ruzie checklist

In elke goede relatie heb je weleens ruzie of op z’n minst een stevig verschil van inzicht. Mijn vrouw en ik hebben weinig ruzie en als we ruzie hebben is het meer vergelijkbaar met een wat ongemakkelijke maar stevige discussie dan met het gemiddelde gooi en smijt werk uit een soap serie. Echte escalaties komen bij ons dan ook zelden voor. En hoewel ik dacht dat dat in de meeste relaties zo ging bleek dat toch niet het geval. Tijd om wat tips te delen.

De meeste ruzies gaan nergens over. WC bril niet omlaag, schoenen niet opgeruimd, was niet in de wasmand. Alledaagse dingen die de nodige irritaties kunnen opleveren. Noem dat maar niks hoor ik sommige vrouwen denken..  Lees meer

Het Papagevoel

Er zit een duidelijk verschil in opvoeden tussen mama’s en papa’s. Dat is ook niet zo gek, vanaf het allereerste begin zijn de mama’s namelijk volledig betrokken. Papa levert zijn bijdrage en is er voor 9 maanden vanaf, mama draagt het groeiend hoopje cellen continue met zich mee en voelt alles vanaf het allereerste schopje tot aan de volwaardige karatetrappen aan het einde van de zwangerschap. Zo ontstaat het ‘Moedergevoel’ wat nooit meer weg gaat en wat tot aan het moment dat het (ondertussen volwassen geworden) hummeltje het nest verlaat nog problemen geeft.

Het Moedergevoel vertelt aan de moeder vanaf het eerste begin waar de baby behoefte aan heeft, het zorgt ervoor dat mama gelijk klaar staat als de kleine van zich laat horen, zowel overdag als diep in de nacht. Het zorgt ervoor dat als de kleine groot wordt en de wijde wereld in trekt tot vroeg in de morgen, mama de hele nacht wakker ligt, terwijl papa heerlijk ligt te ronken.  Lees meer

Cliché!

Eén van de grootste vragen in het leven (er even van uit gaande dat je een relatie hebt) is: Willen we kinderen?

Nu zijn er vele redenen te bedenken waarom je wel kinderen zou willen, er zijn ongeveer net zo veel redenen te bedenken waarom je er niet aan zou beginnen.

Meestal gaat het als volgt: je vrouw/vriendin krijgt last van klapperende eierstokken, jij wil het nog even uitstellen, ze krijgt er echt heel veel last van en opeens zijn jullie zwanger! Joehoe!

Na de eerste euforie begint de realiteit in te zakken en denk je, waar zijn we aan begonnen? Om jezelf een beetje voor te bereiden op wat gaat komen ga je eens bij ‘ervaringsdeskundigen’ rondvragen wat dat zoal inhoudt zo’n kind en of dat allemaal wel zo fantastisch is. Eén van de uitspraken die je dan vaak hoort is: ‘je krijgt er zoveel voor terug’. Maar is dat zo? Krijg je er iets voor terug? Of is het alleen maar investeren en nul incasseren.

Laten we nu eens heel eerlijk zijn, waar doen we het allemaal voor?  Lees meer

Het emotionele leven van een papa

Het emotionele leven van een papa kent een hele andere dynamiek dan dat van een jonge man zonder kinderen. Voordat ik kinderen kreeg kende ik wel geluk, blijdschap, verdriet, pijn en moeite. Maar meer zoals ik Carice van Houten ken, op een afstandje.

Bij de geboorte van de eerste merkte ik meteen al een verandering. Ik stond te huilen als een klein kind. Niet echt natuurlijk, maar van binnen. Ik blijf natuurlijk wel een man. Naarmate de tijd vorderde ontdekte ik emoties die ik nog niet eerder had ervaren. Een beetje vergelijkbaar met het leggen van kliklaminaat, de volgende dag blijk je spierpijn te hebben in spieren waarvan je eerder niet wist dat je ze had.

De intensiteit is enorm! Ik voelde me zo trots als ik met mijn kleine meid door de kamer liep. Mijn dochter, mijn prachtige kleine dochter. Zo klein, zo lief, zo onschuldig, zo puur. Vandaag de dag is dat niet anders. Als ik mijn kinderen zie dansen door de kamer voel ik mij volmaakt gelukkig. Mijn zoon doet breakdance moves, de jongste ballet en de oudste streetdance. Alle drie niet gehinderd door enige vorm van gene, ze genieten van hun vrijheid en ik geniet met ze mee!  Lees meer