Je kent ze wel, van die lachwekkende posts op social media waar het ouderschap even niet gaat zoals je wil dat het gaat. Een kind met twee verschillende sokken. Een kind dat bovenop de eettafel een cakeje uit elkaar aan het trekken is. Een lege wasmand, maar wel een berg vieze kinderkleding ernaast. Of een woonkamer met speelgoed all over the place. Het frappante is, is dat het hier de dagelijkse werkelijkheid is. En ik vind het geeneens zo erg dat het hier vaak een puinzooi is. Wanneer mijn kinderen de glitters pakken om te knutselen, moet ik wel even slikken. Maar als het staafje eenmaal open is, neem ik het voor lief. Klei dat in de rondte vliegt? Ach het droogt vanzelf wel een keer uit. Tekeningen op de trap? Het verdwijnt vanzelf wel een keer bij het oud papier.
Om de één of andere reden mis ik die moeder-gene om het hier in huis altijd spik en span te maken. Het is niet dat ik perse in een puinzooi wíl leven, maar ik heb ook niet de drang om continu de zooi van mijn kinderen op te ruimen. Of overal nee op te zeggen. Ik heb allang geaccepteerd dat zolang de kinderen hier wonen, er ook zooi van de kinderen rondslingert. Ik ben gek op al die magazine-waardige woningen! Maar voor mij is het gewoon echt niet haalbaar. Zelfs niet nu de kinderen allemaal op school zitten.
En natuurlijk gooien we weleens de bezem door het huis. De kinderen hebben zelfs zo nu en dan een taakje. Ze kunnen prima de tafel afruimen, hun schoenen in de kast zetten of hun eigen bed opmaken. Maar die stapel tekeningen op de tafel? Die doos met Nintendo Labo op de grond? Of de LEGO creatie op de salontafel? Ik kan me er niet druk om maken. Het is onderdeel van onze stijlvolle decoratie.
Ik ben niet perse iemand die van puinhopen houdt, kruimels op de bank vind ik irritant. Maar het zorgt er niet voor dat ik mijn kinderen alleen aan tafel laat eten. En het zand op de vloer is weleens een doorn in mijn oog, maar het zorgt er niet voor dat ik mijn kinderen netjes hun schoenen bij de deur uit laat doen. Het irriteert me niet genoeg om altijd maar netjes en opgeruimd te zijn.
Sommige zien mij misschien als die moeder waar het een puinzooi is. Ongeorganiseerd en chaotisch. Ik zie het liever als oneindig veel mogelijkheden. Want een opgeruimd huis is misschien dan wel een opgeruimd hoofd. Maar er gebeurt ook zo weinig.
Afbeelding: ZephyrMedia/shutterstock