Love is in the air. Bijna twee jaar na de dood van mijn moeder zweeft mijn vader de wereld door. De grauwe lucht laat een roze wolk toe en heel voorzichtig zonnestralen die een blik geven op de toekomst. Feestdagen geven vreugde naast verdriet om gemis. Er wordt niet losgelaten, maar opengesteld. Lees meer
Daar stond ik dan. Radeloos met een potje pillen in mijn handen. Ik had de strijd opgegeven, maar nu begon ik weer aan een nieuw gevecht. “Het is goed”, zei ik overtuigend. “Dit is goed, hier zul je je beter door voelen.” Maar van binnen schreeuwde ik, hoe kun je dit doen!?
Dit was de dag dat we begonnen aan de medicijnen. De medicijnen die mijn wilde, levendige, onbeheerde en luidruchtige zoon moesten helpen, rust in zijn hoofd moesten geven. Ik heb gevochten tegen de medicijnen. Mezelf moe gestreden met een natuurlijke aanpak. Minder suiker, minder kleurstof, een speciaal dieet, attributen waarmee hij zijn energie kwijt kon, ik heb hem laten gaan op momenten dat hij moest razen. Het mocht niet baten, het was niet genoeg. Lees meer
Dit is nou hét voorbeeld van een foto die meer dan 1000 woorden zegt. Heftig, maar ook heel, héél mooi.
Wow, what a photo. Thank you to Sher Fertility St. Louis and Dr. Dayal patient Angela, who shows the true definition of love that went into making this gorgeous new baby girl.
Voor sommige is een kindje krijgen heel vanzelfsprekend. Je stopt met de pil, wacht een paar maandjes, of zelfs in één keer… BAM, raak! Maar wat als dat niet lukt? Het niet gebeurt? Je de medische weg moet volgen…
Deze foto werd gedeeld op de Facebookpagina van Sher Institutes. Het meisje wordt omringt door een hart van injectiespuiten die nodig waren om zwanger te worden door middel van een IVF-behandeling.
Volgens de moeder, Angela, waren de naalden “het makkelijke gedeelte”, van de behandeling. “De emotionele strijd, de ups en downs, dat hakte er pas echt in”.
Er gaat een scheut door mijn lijf. De gedachte, het idee. Dit wil ik niet, dit mag nog niet, dit kán nog helemaal niet. Jij bent mijn baby, jij blijft voor altijd klein.
En daar is de realiteit. Je bent een meisje van drie. Niet zomaar een meisje van drie. Maar mijn meisje van drie.
Tranen biggelen over mijn wangen. Niet omdat ik treur dat je drie bent, groot bent, mijn baby niet meer bent. Nee, lief meisje van drie. Ik ben blij. Blij dat jij drie mag zijn, mijn peuter mag zijn, mijn baby niet voor altijd hoeft te zijn.
Lief meisje van drie. Jouw korte leventje ging tot nu toe niet over rozen. Jij hebt al moeten vechten. Vechten voor wat het waard is. En wat is het leven veel waard als ik jouw twinkelende oogjes zie en je mooie stemmetje hoor.
Lief, bijzonder, niet meer uit mijn leven weg te denken, meisje van drie. Jouw tekenfilmstemmetje, zo vertederend dat het mijn hart doet smelten. Jij, met je mooie blonde lokken die vlechtjes en staartjes mogen zijn. Jij met je twinkelende oogjes die af en toe blikken geeft alsof er een oude ziel naar je kijkt, alsof je de geheimen van het leven weet en tegelijkertijd zo onschuldig, zo puur.
Wat ben ik dankbaar lief meisje van drie. Dankbaar dat jij er mag zijn. Dankbaar dat jij de wereld kleur geeft. Dankbaar dat jij mij ‘mama’ noemt.
Deze is voor jou, lief meisje van drie.
De man en ik zijn al ruim 10 jaar (of zelfs al ruim 11 jaar? Die discussie is nog gaande) samen. Eigenlijk is hij helemaal niet ‘de man’. Hij is namelijk nog steeds ‘de vriend’ of ‘vader van mijn kleintjes’, maar dat klinkt helemaal zo afstandelijk. We zijn dus niet getrouwd, iets met bindingsangst enzo, maar ondertussen zijn we toch behoorlijk aan elkaar verbonden (drie kleintjes en een hond) en komen we echt niet meer van elkaar af.
Ik zal je vertellen, ik zou dat ook helemaal niet willen. Ik moet er niet aan denken. We grappen weleens dat we allebei te lui zijn om uit elkaar te gaan en dat zou nog kunnen kloppen ook, áls we dat überhaupt zouden willen. Maar serieus, ik zou niet weten wat ik zonder de man zou moeten. Ik zou hem toch behoorlijk gaan missen, want hij is toch mijn steun en toeverlaat, mijn beste vriend en meestal begrijpen we elkaar met één blik. Nee, die zou ik toch niet willen missen.
En na tien jaar (of 11 jaar) kan ik je een aantal dingen vertellen over wat en hoe ik heb geleerd, hoe je het met een man vol kunt houden.
– Het is belangrijk om te praten en je gedachtes te delen. Maar het is ook belangrijk om te luisteren, of in ieder geval te doen alsof je luistert.
– Een romantisch diner met wijn kan niet op tegen een man die de kleintjes naar bed brengt, terwijl je zelf even wegvlucht onder het mom van ‘een rondje hardlopen’.
– Je hoeft je niet áltijd te scheren, af en toe een paar dagen overslaan, dat kan gewoon.
– Een nachtje samen weg is leuk, maar de kleintjes weer ophalen is nog veel leuker.
– Hoe ouder hoe sexier, inclusief de grijze haren en rimpels.
– Je moet elkaar leuk blijven vinden, ook op Facebook en Instagram
– Ik heb nog steeds altijd gelijk, maar ik hoef dat niet altijd meer te horen.
– Zware tijden, hoe graag ik ze niet had meegemaakt, het heeft ons nog meer gebonden en sterker gemaakt.
– Wees geen trut, tenzij het écht, maar dan ook écht nodig is.
– Het gaat er niet om hoeveel je hebt, het gaat erom wat je hebt.
– En het belangrijkste wat je elkaar kunt geven, naast een wijntje op het juiste moment of een meesterlijke rugmassage, is liefdevolle respect. En ik geloof dat dat ook het beste is wat je je kleintjes kunt meegeven, door het te laten zien.
Kortom, ik had 10 (of 11) jaar geleden de mazzel dat er een cupido raak schoot en ik de man heb gevonden die mij altijd weer aan het lachen kan maken, mij in hectische situaties klakkeloos over kan nemen en met alle liefde (althans dat denk ik) onvoorwaardelijk achter mij staat. En zo houd ik het nog wel weer 10 (of 11) jaar vol met deze man, of vriend, of papa van mijn kleintjes, hoe je het noemen wilt.
Er zijn een heleboel leuke dingen die ik kan verzinnen voor Valentijnsdag. Bijvoorbeeld een weekendje weg voor de man en kinderen, zodat ik eindelijk eens ongestoord Suits kan kijken of mezelf gewoon even kan horen denken. Of een jerrycan wijn, in plaats van een flesje. Is een flesje niet genoeg? Nope…
Nee hoor, alle gekheid op een stokkie. Het wordt een groot DIY feest met de kleintjes, want we geven natuurlijk geen ene cent uit aan deze commerciële crap. En daar hebben we Pinterest voor. Een rondje Pinterest dus, voor de leukste en liefst gemakkelijkste Valentijn DIY.
Bron: lifeliveshere.tumblr.com
Schrijf lieve uitspraken op (roze) post-its en plak ze ergens in de vorm van een hart op. Ik vind ‘em leuk!
Dit geweven hartje vind ik best geinig. En je kunt het nog best symbolisch opvatten ook. Het is in ieder geval gemakkelijk om te maken samen met de kleintjes.
Leuk (nutteloos) feitje: Het oudste bekende geweven hart werd gemaakt door de Deense sprookjes schrijver Hans Christian Andersen in 1860, en hangt nu, vandaag de dag in het Hans Christian Andersen Huis.
Bron: RedMegan
Liefde gaat door de maag, althans bij mij wel. En eten moet je toch, dus waarom maak je er niet een speciaal kunstwerkje van op valentijnsdag?
Dit zijn de leukste en vier simpelste Valentijns-food-DIY.
Bronnen: knakworstjes – hartvormige sandwiches – altijd goed: de pizza met salami-hartjes – tosti met uitgestoken hart
1,2,3,4… hoedje van papier!
En als laatste, mijn favoriet; het papieren bord-hoedje met een uitgeknipt hart. Simpel, maar des te leuker!
Bron: alphamom