Moederdag brunch

Mocht het even volledig langs je heen gegaan zijn (vrijwel onmogelijk), het is aankomende zondag moederdag! De dag dat alle moeders in het zonnetje gezet worden. De één doet dat zus en de ander doet dat zo.

Voor degene die zich willen uitsloven in de keuken heb ik een aantal simpele recepten voor een spectaculaire brunch. Een gevalletje kind kan de was doen, uuhh brunch maken zeg maar.

Ik heb het overigens niet zelf bedacht. Maar degene die mij al langer kent dan vandaag had dat al door. Ik heb de gerechtjes klaargemaakt tijdens de moederdag brunch / workshop van Susan Arets, ook wel bekend van Smulpaapje en foodblogger bij VROUW, in de een geweldige keuken (wannahave) van NEFF.

Daar gaan we:

 Mango & Ricottataartje

(4 personen)
4 plakjes bladerdeeg, ontdooid
4 el ricotta
1 el agavesiroop
2 el munt
Verse mango
2 el suiker

Oven voorverwarmen op 200 ˚C. Leg de vier plakjes bladerdeeg op een stuk bakpapier en kerf ongeveer een centimeter van de rand een vierkant in het deeg. (Niet helemaal door het deeg heen snijden).

Meng de ricotta, agavesiroop en munt (fijngesneden) door elkaar en bestrijk het middelste vierkant van het bladerdeeg met dit goedje. Van de mango snijd je een aantal reepjes en deze leg je dwars over het ricottamengsel. Uiteindelijk bestrooi je alles met wat suiker.

De taartjes gaan ongeveer 10 minuten de oven in. Tijdens het bakken gaan de buitenste randjes van het bladerdeeg omhoog waardoor je een leuk effect krijgt.

taartje

Kijk nou hoe leuk en vooral hoe simpel en lekker! 

Ei & Bacon Muffins

(6 personen)
6 eieren
6 sneedjes brood
6 dikke lange plakken bacon
Verse bieslook

Oven voorverwarmen op 200 ˚C. De bacon bak je 10 minuutjes in de oven, niet te knapperig, want ze moeten nog kunnen buigen. Snijd vervolgens het brood in rondjes, zodat het de onderkant van de ronde muffinvormpjes vult. Deze mogen 5 minuutjes in de oven. Ondertussen kan de bacon even afkoelen.

Na de 5 minuutjes vouw je de bacon, als een randje, boven op het brood. Vervolgens vul je de muffinvormpjes met een ei. Deze kun je beter doseren als je ze eerst in een kommetje tikt. De temperatuur van de oven verlaag je naar 175˚C en de ei met bacon muffins bak je in +/- 15 minuten af. Strooi voor het serveren een beetje bieslook over de muffins.

eggmuffin

Is het geen plaatje? Alsof het uit een boekje komt. Credits voor deze egg-muffins zijn voor allinmam.com

Eggs Benedict met Zalm

(2 personen)
100g gesmolten roomboter (ongezouten)
1 eidooier
Citroensap
Zout en peper
2 tl azijn
2 eieren
2 Engelse muffins (of ander brood wat je lekker vindt)
2 plakken zalm

Ok, in dit gerecht zit wel wat uitdaging en je dient het een aantal keer te proberen voordat je het aan je moeder voorschotelt. Breng in een pan ruim water en het azijn aan de kook. Smelt ondertussen de boter en laat deze afkoelen. Zet nog een pan water op en laat deze bijna koken. Doe de eidooier in een glazenkom en klop deze boven de warme pan. Haal de pan en de kom van het vuur en voeg dan langzaamaan de afgekoelde roomboter toe aan de geklopte eidooier. Probeer het witte breisel in de boter niet bij de eidooier te gieten. Blijven kloppen totdat de saus bindt. Na drie keer proberen bel je Susan voor de Hollandaise saus, want die is écht alleen voor gevorderden.

zalm

Voor de gepocheerde eieren staat de pan met water en azijn te koken. De twee eieren tik je in een schaaltje. Met een pollepel maak je in de pan met water en azijn een draaikolk. In de draaikolk giet je een ei. Het eiwit gaat stollen en dan kan het volgende ei erin. De pan kan van het vuur af en dan laat je de eieren twee minuutjes staan. Tipje: ook dit zou ik een aantal keer van tevoren oefenen. 

Vervolgens besmeer je het broodje met roomboter. Daar overheen komen de plakken zalm te liggen en op de zalm leg je de gepocheerde eieren. Als laatste giet je een beetje van de Hollandaise saus over het ei en versier je het broodje met wat bieslook.

Een kind kan de was doen? Mwah, de laatste misschien niet. Maar lekker is ‘ie wel en dus zeker het proberen waard!

Eet smakelijk!

 

Moederdag, een ‘verlang’lijstje met huishoudelijk apparatuur

Weet je nog? Moederdag 16 jaar geleden? Ik wel.

Ik was een puber en ik maakte het mijn eigen moeder niet al te gemakkelijk door mij te zijn. Ik was me daar wel van bewust, maar toch vond ik natuurlijk ook dat mijn moeder het mij niet makkelijk maakte.

Maar goed, één keer in het jaar maakte ik dat goed door haar op moederdag flink te verwennen met… Tja, met een nieuw tosti-apparaat, want de oude was tenslotte stuk en ik vond het toch wel erg lekker als mijn moeder zo nu en dan een tosti voor mij maakte.

Een jaar later waren zelf gemaakte smooties nogal hip. Mijn moeder had een blender nodig! Want dan kon ze ook van die lekkere smooties maken. Voor mij. Want als ze toch bezig was… En zo kreeg ze een blender op moederdag.

Echt, ik was ervan overtuigd dat mijn moeder dolblij was met al de keukenapparatuur die ze kreeg. Misschien was ze dat ook wel, misschien ook niet. Hoe dan ook, het kwam uit een goed hart.

Nu, nu ik zelf moeder ben en dus de komende jaren keukenapparatuur kan gaan verwachten, zal ik alvast een mooi lijstje maken met wat ik nog wel gebruiken kan in de keuken. Want volgens mij ontkomen wij moeders er niet aan en dus kunnen we beter maar duidelijk zijn.

Bovenaan mijn lijstje staat (ik begin bescheiden): een PHILIPS Koffiezetapparaat SAECO GranBaristo. Het eerste via app bestuurbare koffiezetapparaat ter wereld. Hallo, ik ben natuurlijk wel een moderne (en vooral ook een luie) moederdie op zijn tijd een bakkie koffie nodig heeft.

koffie

Misschien dat je papa even lief aan moet kijken voor een bonus op je zakgeld? Maar hij is wel in de aanbieding. Nu voor € 1449,00

Op de tweede plaats: een KITCHENAID Blender! Note: wel in het roze graag! Je denkt natuurlijk dat het voor de gezonde sapjes is, is het uiteraard ook, maar ’s avonds werkt ‘ie uitstekend om een fijne cocktail in elkaar te flansen.

blender

Even de hamer op je spaarvarken zetten en dan heb je binnenkort een lekker sapje € 249,99 

En op de derde plaats, het moet nog uitgevonden worden, maar ik kan nog wel een paar moederdagen wachten: Een vaatwasser die zichzelf in- en uitruimt, meteen ook de was doet, de strijk netjes strijkt en alles in de kasten legt. Oh ja, en niet te vergeten zijn kamer opruimt. Maar wacht even… die heb ik al. Drie stuks zelfs!

Wat eten we vandaag?

Vingers in de lucht voor wie het zich dagelijks afvraagt. Wat eten we vandaag? Wat gaan we nu weer maken voor een stel niets-lustende alleseters, behalve als het maar begint met een P.

Ik vertelde je al eerder dat koken de grootste rotklus is die er bestaat. Inmiddels heb ik al wel wat gedaan aan mijn kookkunsten, onder andere met de hulp van Marley Spoon. En afgelopen donderdag heb ik zelfs deelgenomen aan een kookworkshop van Susan Arets.  En het lijkt er zelfs op dat ik een beetje talent bezit, in ieder geval plezier in het bereiden. Hoewel dat niet een heel eerlijke redenatie is, aangezien de workshop in een kookschool met fantastisch apparatuur van NEFF plaats vond. En bedankt NEFF, nu wil ik een nieuwe keuken. Je weet wel, met zo een oven-wandje met een bakoven, een combi-oven en een stoomoven. En vooral de Slide&Hide ovendeur niet te vergeten.

Hoe dan ook, de vraag blijft: Wat eten we vandaag? Daar heeft Susan Arets dus ook goed over nagedacht en ze heeft het antwoord opgeschreven in een boek. In haar boek laat ze zien hoe je door slim te plannen (nog zo een sterke kant van mij, ahum) en slim boodschappen te doen, je een hele week gezond en gevarieerd kunt eten.

bookcover

Susan weet precies wat ik wil en dat is zo min mogelijk naar de supermarkt moeten voor een boodschapje. In haar boek vind je handige lijstjes, waaronder een lijst met de basisvoorraad. Spullen die je standaard in je voorraadkast, je kruidenkast, je groentelade en fruitschaal, je koelkast en je vriezer moet hebben. Daarnaast vind je in het boek ook zestien keer een weekmenu mét boodschappenlijstje. Hoe handig! Je hoeft je dus niet meer af te vragen, wat eten we vandaag, maar wat staat er op het menu vandaag?

Eerlijk? Kookboeken… Ik vind ze altijd prachtig om door te bladeren en ik krijg acute trek van de afbeeldingen. Maar binnen drie weken staan de kookboeken in de kast te verstoffen. Mijn gevoel zegt echter dat dit boek in mijn keukenla belandt om er elke week bij gepakt te worden, voor de boodschappenlijstjes en de gerechten.

Wat moeders echt willen voor moederdag

Ze wil slapen. Ongestoord tot een uur of 10.00. Wakker gemaakt worden door de vogeltjes die fluiten en niet door het getetter van de kleintjes.

Ze wil 10 waardebonnen voor een ‘laat me met rust’ moment.

Ze wil een hele maaltijd warm en ongestoord op kunnen eten.

Ze wil dat er niemand meer de hele dag door met domme vragen aan komt zetten. Vraag je nu aan mij wat een domme vraag is?

Ze wil 20 waardebonnen voor een ‘blijf van je broertje af’ moment.

Ze wil ontbijt op bed, maar dan klaargemaakt in iemand anders zijn keuken. En opeten in iemand anders zijn bed. (Vanish verwijdert de rode aardbeienvlekken níét uit de witte lakens)

Ze wil ‘ik wil’ niet meer horen voor minimaal 24 uur.

Ze wil 35 waardebonnen voor een ‘ga spelen met je speelgoed’ middag.

Ze wil een huis dat zichzelf schoonmaakt. Of minstens voor een uur schoon blijft.

Ze wil

  • 5 cl witte rum (bij voorkeur Havana Club)
  • ½ limoen
  • 3 afgestreken dessertlepels bruine rietsuiker
  • 6 blaadjes mint
  • 1 takje mint
  • 4 ijsblokjes
  • 15 cl gekoeld sodawater

en ze wil dat papa er een Mojito van maakt.

Dat (en ongetwijfeld nog veel meer) is wat moeders écht willen voor moederdag…

Afbeelding: Shutterstock

Toen ik nog geen moeder was…

Ik weet het nog goed. Ik was een jaar of 22, ik liep over straat en daar liep een moeder ver voor haar kind uit. Een kind van een jaar of drie. Haar kind rende wanhopig achter haar aan. ‘Tillen’, riep ze. Maar moeder liep zonder te reageren klakkeloos door. Ik voelde een steek in mijn hart en wilde het kind het liefste optillen, een knuffel geven en zeggen ‘het komt wel goed schatje’. En die moeder? Ik kon het niet begrijpen, hoe kon ze haar kind nou zo negeren?

Zo ga ik het later niet doen, was wat ik dacht.

Ik herinner me ook nog dat fijne zomermiddagje op het terrasje in de zon. We waren heerlijk naar het strand geweest en aan het eind van de middag genoot ik met mijn vrienden van een drankje op het terras. Totdat daar een gezin naast ons kwam zitten. Een gezin met twee kleine kinderen. Die kinderen waren aan het blèren en constant ruzie aan het maken. Moeder gaf een snauw en vertelde de kinderen dat ze hen helemaal zat was. Ach, je zal het toch van je moeder horen, dat ze je helemaal zat is. Wat moet er dan van die kinderen terecht komen, wat zullen ze zich ongewenst voelen.

Dat ga ik later nooit zeggen, was wat ik dacht.

Of die ene keer dat ik van iemand hoorde dat hun kinderen (bijna) elke nacht in het bed van de ouders kropen. Nou, dat doe je toch niet! Kinderen horen in hun eigen bed en als ze een nachtmerrie hebben gehad, leg je ze gewoon weer terug. Als je het eenmaal één keer toelaat, kom je er nooit meer vanaf…

Mijn kinderen slapen later vanaf dag 1 in hun eigen bed, was wat ik dacht.

En ik zat ook een keer op verjaarsvisite. Daar was een kind, volledig door het dolle heen. Het kind luisterde voor geen meter naar zijn ouders. De ouders bleven maar waarschuwen en dreigen ‘Als je nu dit niet doet, dan krijg je dat niet’. Het kind kreeg alles voor elkaar. Totaal inconsequente ouders. Slecht hoor, dacht ik, zo verpest je toch je hele kind.

Later ben ik altijd, maar dan ook altijd consequent, was wat ik dacht.

Beste moeders, sorry daarvoor! Sorry voor mijn zelfvoldaanheid en onwetendheid.

Want beste moeder die haar kind negeerde, hier ben ik dan. Elke dag naar school lopend met een peuter op mijn arm. Maar soms ook niet. Soms staat ze krijsend op het schoolplein, omdat ik besloten heb dat ze zelf wel een keer naar huis kan lopen. En dan roept ze heel wanhopig ‘Mamaaaa, tilleeeeeen’. En ik loop door, in de hoop dat ze me achterna komt. Begrijpend, hoe je je kind voor even negeert.

En beste moeder van het terrasje, daar zit ik dan. Met mijn luidruchtige kleintjes op een terrasje. De een gooit z’n drinken om, de ander rent om alle tafeltjes en de derde blijft maar tetteren in mijn oor. Een wanhopige snauw komt er uit mijn mond en God, wat ben ik die kleintjes zat. Laat mij gewoon even genieten van mijn rose’tje in de zon.

Aan de ouders waarbij ik afkeurend mijn hoofd schudde toen ik hoorde over het samen slapen met de kinderen. Drie keer raden wiens bed nu elke nacht vol ligt. Want ja, als er eentje midden in de nacht begint te brullen, wil ik dat diegene zo snel mogelijk z’n klep weer dicht doet voordat de rest wakker wordt. Bovendien wil ik zelf ook helemaal niet wakker worden. De oplossing is toch echt verder slapen in mijn bed. Met het kleintje.

En als laatste, sorry beste ouders op het verjaarsfeestje. Consequent? Altijd inconsequent is ook best consequent. En als dat niet lukt, kan ik altijd nog chanteren.

Toen ik nog geen moeder was, wist ik het allemaal heel goed. En nu? Nu voel ik het allemaal heel goed.

Afbeelding: Shutterstock

Lief meisje van drie

meisje van drie

Er gaat een scheut door mijn lijf. De gedachte, het idee. Dit wil ik niet, dit mag nog niet, dit kán nog helemaal niet. Jij bent mijn baby, jij blijft voor altijd klein.

En daar is de realiteit. Je bent een meisje van drie. Niet zomaar een meisje van drie. Maar mijn meisje van drie.

Tranen biggelen over mijn wangen. Niet omdat ik treur dat je drie bent, groot bent, mijn baby niet meer bent. Nee, lief meisje van drie. Ik ben blij. Blij dat jij drie mag zijn, mijn peuter mag zijn, mijn baby niet voor altijd hoeft te zijn.

Lief meisje van drie. Jouw korte leventje ging tot nu toe niet over rozen. Jij hebt al moeten vechten. Vechten voor wat het waard is. En wat is het leven veel waard als ik jouw twinkelende oogjes zie en je mooie stemmetje hoor.

Lief, bijzonder, niet meer uit mijn leven weg te denken, meisje van drie. Jouw tekenfilmstemmetje, zo vertederend dat het mijn hart doet smelten. Jij, met je mooie blonde lokken die vlechtjes en staartjes mogen zijn. Jij met je twinkelende oogjes die af en toe blikken geeft alsof er een oude ziel naar je kijkt, alsof je de geheimen van het leven weet en tegelijkertijd zo onschuldig, zo puur.

Wat ben ik dankbaar lief meisje van drie. Dankbaar dat jij er mag zijn. Dankbaar dat jij de wereld kleur geeft. Dankbaar dat jij mij ‘mama’ noemt.

Deze is voor jou, lief meisje van drie.

Loedermoeder momentjes…

Ha! Sharon, van de site moeders.nu vroeg naar mijn loedermoeder momentjes… Mijn wat? Mijn loedermoeder momentjes? Ja, je weet wel, van die momentjes waar je tijdens het moederen voor eventjes de mist in gaat. Van die momentjes dat je je de slechtste moeder ooit voelt. Van die momentjes die iedere moeder heeft, maar iedere moeder ook over zwijgt.  Lees meer

perfecte moeder

Beste perfecte moeder

Beste perfecte moeder die ik heel graag had willen zijn,

Je zult wel teleurgesteld zijn en misschien kijk je zelfs wel een beetje met afschuw naar mij. Moet je eens rondkijken, wat een puinhoop. Je dacht altijd dat mijn huis op orde zou blijven na het krijgen van kinderen. Een afgeleefd huis, NO WAY! Maar moet je nu zien. Overal speelgoed, koekkruimels, vette vingers op de tv en op de muur. De snippers, glitters en verfkwasten vliegen in het rond, terwijl de kleintjes aan tafel knutselen. En ondertussen staat er een ton (met een bergtop) schone was ernaast te wachten om opgevouwen te worden. Sorry.

En zie die keuken nou. Ik had mezelf beloofd om nooit naar bed te gaan, terwijl de vuile vaat nog op het aanrecht staat. Eh, je zult wel denken, hoeveel werk is dat nou, 5-10 minuutjes? Ja dat klopt en toch staat die vaat er regelmatig de volgende ochtend nog. Na het (soms helse karwei) naar bed brengen van die kleine mormels, heb ik het druk met andere dingen, zoals Netflix kijken.

Simpele ik

Tja perfecte moeder, dit lichaam is ook niet wat ik had gedacht na het krijgen van drie kinderen. En God, wat zou ik graag die buik zonder striemen hebben en zonder vetrollen. Maar ja, ik stop nou eenmaal stiekem af en toe een paasei in mijn mond zonder dat de kleintjes dat doorhebben. Althans, dat probeer ik, want die kleintjes hebben een neus als een grizzlybeer als het om paaseieren gaat. En dan nog maar te zwijgen over de kleding die ik draag. Nee, het is niet fashionable, het is praktisch en goed afneembaar. Sieraden? Daar wordt alleen maar aan getrokken. Hoge hakken? Die punt eindigt altijd op een klein kindervoetje (zo zielig). Nogmaals sorry, dit keer voor ‘mijn simpele ik’.

Want weet je, perfecte moeder die ik graag had willen zijn, dat geniale plan om de kleintjes gemoedelijk op te voeden zonder te straffen en te belonen, zonder hysterische driftbuien, zonder geschreeuw en zonder problemen in een spik en span huis, kwam niet echt van de grond. Het leven kwam tussendoor.

Perfecte moeder met je perfecte plaatje

En ik weet dat je je niet kunt voorstellen dat ik zo kan leven, maar het voelt een stuk beter dan hoe het eruit ziet. Ik weet nu dat het moederschap niet gaat om het perfecte plaatje, maar om de eigenwijze mensjes die heel veel rommel in mijn leven maken, die mij af en toe uitputten en zelfs compleet gek kunnen maken. Die mensjes, de liefde en vreugde die ze brengen laat in mijn ogen al het bovenstaande verdwijnen en zie ik alleen nog maar een perfect gezinnetje.

Take that! Perfecte moeder (die ik ooit heel graag had willen zijn)

De man. Hoe hou je het daar ruim 10 jaar mee vol?

De man en ik zijn al ruim 10 jaar (of zelfs al ruim 11 jaar? Die discussie is nog gaande) samen. Eigenlijk is hij helemaal niet ‘de man’. Hij is namelijk nog steeds ‘de vriend’ of ‘vader van mijn kleintjes’, maar dat klinkt helemaal zo afstandelijk. We zijn dus niet getrouwd, iets met bindingsangst enzo, maar ondertussen zijn we toch behoorlijk aan elkaar verbonden (drie kleintjes en een hond) en komen we echt niet meer van elkaar af.

Ik zal je vertellen, ik zou dat ook helemaal niet willen. Ik moet er niet aan denken. We grappen weleens dat we allebei te lui zijn om uit elkaar te gaan en dat zou nog kunnen kloppen ook, áls we dat überhaupt zouden willen. Maar serieus, ik zou niet weten wat ik zonder de man zou moeten. Ik zou hem toch behoorlijk gaan missen, want hij is toch mijn steun en toeverlaat, mijn beste vriend en meestal begrijpen we elkaar met één blik. Nee, die zou ik toch niet willen missen.

En na tien jaar (of 11 jaar) kan ik je een aantal dingen vertellen over wat en hoe ik heb geleerd, hoe je het met een man vol kunt houden.

– Het is belangrijk om te praten en je gedachtes te delen. Maar het is ook belangrijk om te luisteren, of in ieder geval te doen alsof je luistert.

– Een romantisch diner met wijn kan niet op tegen een man die de kleintjes naar bed brengt, terwijl je zelf even wegvlucht onder het mom van ‘een rondje hardlopen’.

– Je hoeft je niet áltijd te scheren, af en toe een paar dagen overslaan, dat kan gewoon.

– Een nachtje samen weg is leuk, maar de kleintjes weer ophalen is nog veel leuker.

– Hoe ouder hoe sexier, inclusief de grijze haren en rimpels.

– Je moet elkaar leuk blijven vinden, ook op Facebook en Instagram

– Ik heb nog steeds altijd gelijk, maar ik hoef dat niet altijd meer te horen.

– Zware tijden, hoe graag ik ze niet had meegemaakt, het heeft ons nog meer gebonden en sterker gemaakt.

– Wees geen trut, tenzij het écht, maar dan ook écht nodig is.

– Het gaat er niet om hoeveel je hebt, het gaat erom wat je hebt.

– En het belangrijkste wat je elkaar kunt geven, naast een wijntje op het juiste moment of een meesterlijke rugmassage, is liefdevolle respect. En ik geloof dat dat ook het beste is wat je je kleintjes kunt meegeven, door het te laten zien.

Kortom, ik had 10 (of 11) jaar geleden de mazzel dat er een cupido raak schoot en ik de man heb gevonden die mij altijd weer aan het lachen kan maken, mij in hectische situaties klakkeloos over kan nemen en met alle liefde (althans dat denk ik) onvoorwaardelijk achter mij staat. En zo houd ik het nog wel weer 10 (of 11) jaar vol met deze man, of vriend, of papa van mijn kleintjes, hoe je het noemen wilt.

Je bent de beste vriendin als…

Ik ben geen out-going type. Ook al kan ik heel goed mijn party-outfit aantrekken en gezellig zijn tot op het bot, de meeste mensen moeten behoorlijk wat graven om enige hoogte van mij te krijgen. Op het schoolplein sta ik vaak alleen. Niet omdat ik stink (althans, dat denk ik), niet omdat ik niemand aardig vind, maar gewoon omdat het wel lekker rustig is.

Toch heb ik de afgelopen jaren geleerd en ben ik nog steeds aan het leren om een goede vriendin te zijn. Een moeder vriendin. Een soort van ‘BMF’ (Beste Mama Vriendin) Ughh, dat klinkt walgelijk!

Oké, gewoon een goede vriendin dan, die toevallig ook moeder is. En hoe doe ik dat dan, zo een goede vriendin zijn? Ik geef je een paar tips en tricks.

Laat die zwangerschaps pondjes eraan zitten. Hoe frustrerend is het als iemand 6 weken na een bevalling weer volledig in shape is? Mijn vriendinnen zullen die frustratie bij mij niet hebben. Bijna 3 jaar na de bevalling zitten er zelfs nog meer pondjes aan.

Wees niet de perfecte huisvrouw. Als vriendinnen bij mij in huis komen, zullen ze zich alleen maar opgelucht voelen. ‘Bij een ander kan het dus nog veel erger.’ Hier ligt de tafel ook vol met post, knutsels, stiften, ontbijtkruimels en lege glazen. De muur moet al maanden geschilderd worden (heeft niks met een perfecte huisvrouw te maken, maar toch). Er staan meer schoenen naast de schoenenkast dan in de schoenenkast en de wasmand zit zo vol dat het dagen kost om alle was weg te werken.

Laat je auto voor wat het is als je je vriendin oppikt voor een ‘girls night out’. Hoe fijn is het voor haar om plaats te nemen tussen de koekkruimels en snoeppapiertjes, overal. Oke, misschien niet heel comfortabel. Maar ze zal zich zeker niet schamen als zij een keer de BOB mag zijn.

Laat je kleintjes een keer heel hard schreeuwen als je met haar aan de telefoon bent. Oke, ik hoef het ze niet te laten doen, ze doen dat automatisch al. Maar wat zal ze het waarderen dat je kleintjes zo hard schreeuwen dat ze jou niet meer kan verstaan. Of het geeft haar een fijn gevoel omdat haar kinderen niet de enige zijn die dat doen, of het geeft haar een fijn gevoel omdat haar kinderen dat niet doen. Hoe dan ook, je geeft haar een fijn gevoel.

Nodig haar uit voor het eten en laat het ‘per ongeluk’ aanbranden en bestel dan een pizza. Alleen omdat je een huisvrouw bent, betekent het niet meteen dat je fantastisch bent in de keuken. Je bent een totale flopkok. Zij zal zich vast een keer willen bewijzen en nodigt jou uit voor een etentje bij haar. Win-win, vind je niet?

Ga een keer in je comfypants, desnoods je pyjamabroek op het schoolplein staan. Want als je het gevoel hebt dat je niks leuks hebt om te dragen en je denkt dat er meer leuks te vinden is in een kledingcontainer dan in je eigen garderobekast en je ziet vervolgens je vriendin in haar Mickey Mouse pyjama het schoolplein oprennen, dan verdwijnt je ‘saaie-moeke-gevoel’ als sneeuw voor de zon. Alles wat je draagt staat daarbij vergeleken fantastisch. Deze tip heb ik zelf overigens nog niet druven uit te voeren, maar staat op de bucketlist.

En de laatste, deze is enkel voor gevorderden. Laat wat remsporen of zelfs een ‘unflushable’ achter in het toilet. Als je vriendin dit gespot heeft op je toilet, dan weet je zeker of je een blijvertje aan de haak hebt of niet.

Sommige zijn gemakkelijker uit te voeren dan de andere, maar als je ze eenmaal onder de knie hebt, ben je de beste vriendin aller tijden, of niet dan?? 😉