Laatst had ik het over mijn kleuter en haar kunstproject op school. Nu hebben wij thuis ook een soort kunstproject. Namelijk het Villa Carton project.
Kasteel van karton
In onze woonkamer staat een kasteel. En niet zomaar een kasteel. Het is inmiddels een kunstig kasteel. Voordat dat kasteel er stond, ging er wel enig opbouw geploeter aan vooraf. Ik moet toegeven dat mijn bouwinzichten niet optimaal zijn en dat blijkt ook maar weer als ik dit kasteel in elkaar ga zetten. Nadat ik tien minuten heb gekeken naar de platte kartonnen vellen, ga ik de eerste poging wagen. De torens moeten rechtop komen te staan en het kasteel moet zo in elkaar gezet worden, dat je er ook daadwerkelijk in kan. Klinkt simpel. Maar met een aantal hijgende en overenthousiaste kleintjes in mijn nek is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Helemaal als ze na een kwartier wachten ook nog ongeduldig worden. Gelukkig krijg ik de slag te pakken en het lukt mij om het prachtig bouwwerk neer te zetten zoals het hoort.
Kartonnen kasteel schilderen
Het kasteel staat! En wat is hij gaaf. Mijn kleintjes mogen ‘los’. Oude kleren aan, schort voor en schilderen maar. Heerlijk om nog zo vrij te kunnen schilderen als een kind. Een kloddertje hier, een kloddertje daar (Lees een druipertje hier en een druipertje daar). Heerlijk! Ik hou ervan en stiekem pak ik ook een kwast en schilder gezellig met mijn kleintjes mee.
Ieder zijn talent
Met ons Villa Carton project kan ook heerlijk gespeeld worden. Ik heb ontdekt dat mijn kleuter ook talent heeft voor beeldende kunst. Vuur, er komt vuur uit het dak. Mijn kleuter zoekt vlug een velletje papier en vraagt of ik daar vuur op kan tekenen. Ik zet wat oranje strepen op het papier en mijn kleuter houdt het vel boven het dak van het kasteel. Al zingend laat ze weten dat het kasteel in brand staat. Opeens ziet ze dat er achterop het vel papier wat vogels getekend staan. En haar verhaal krijgt een twist. Al zingend gaat ze verder: ‘En de vogeltjes vliegen snel weg door de luhuuuucht.’
Het is net of ik bij een heuse voorstelling zit als ik naar mijn spelende kleintjes zit te kijken.
Kartonnen kasteel is stevig!
Inmiddels zitten er al heel wat speeluurtjes in het kasteel van Villa Carton. En je zou denken dat het kartonnen bouwwerk het snel zou begeven met van die wildebrassen, maar daar is geen sprake van. Stevig genoeg dus.
Ook het schilderen werd een paar dagen later weer opgepakt. Klaar is het kasteel nooit. Want misschien moet de groene toren volgende week wel blauw geschilderd worden.
