Mijn dochter de beelddenker?

Wanneer de ontwikkeling van een kind verloopt zoals het behoort te verlopen, dan is het helemaal niet nodig om op onderzoek uit te gaan over hoe het er allemaal in het brein van je kleintje aan toe gaat. Maar wanneer je kleintje ‘anders is dan de rest’ dan willen we graag een reden, een oorzaak, een hokje of sticker, hoe je het ook noemen wil.

Dat hokje kan een richtlijn zijn, een bevrijding voor ouder en kind. Maar voordat je daadwerkelijk in het juiste hokje beland bent, heb je al vele andere hokjes bezocht, maar die bleken niet het juiste hokje.

Mijn dochter heeft epilepsie, dat staat vast. Haar epilepsie veroorzaakt het één en ander aan probleempjes op school. Door haar absences mist ze weleens het één of ander. Zo mist ze bijvoorbeeld een deel van de uitleg van de rekeninstructies of wanneer ze een dictee maken en de juf de woorden opnoemt, kan het zo zijn dat ze het woord volledig misloopt. Dit zie je terug in het eindresultaat. Doordat vaststaat dat zij epilepsie heeft, wordt hier rekening mee gehouden en kan zij, ondanks de absences gewoon deze leerweg blijven volgen.

Maar toch blijft ze moeite houden met het rekenen. Het hoofdrekenen en automatiseren van de tafels lukt maar niet. De absences kunnen hier een hinder in zijn, maar toch ben ik wat verder gaan zoeken.

Ik kwam uit bij het beelddenken

Lees meer

Beste vader van een tienerdochter

Je houdt van je kinderen en je gaat voor ze door het vuur. Liefde, daar draait het om toch? Fout gedacht! Want als je dacht dat je kleutermeisje kattig en onredelijk was, dan heb je nog nooit een discussie gevoerd met een tienermeisje. De geestelijke gesteldheid van een tienermeisje zit zo complex en ingewikkeld in elkaar, dat houd je niet voor mogelijk.

Het heeft niks met je opvoeding te maken, je deed het prima tot nu toe. Je tienerdochter kan er ook niks aan doen, het is de turbulente en onduidelijke wereld waarin ze nu leeft. Maar beste vader van een tienerdochter, nu is het wel de tijd voor jou om te beseffen welke rol je speelt.  Lees meer

Noppies: Jungle feelings

Noppies is één van de eerste kinderkledingmerken waar ik kennis mee maakte. Een fijn merk, dat al jaren in de kledingkasten van mijn kleintjes te vinden is. Ook dit komende seizoen weer.

Wanneer ik de kastdeuren van mijn kleuter opentrek komen de ‘Jungle Feelings’ je tegemoet. Het thema van Noppies zit vol met vrolijke kleuren en funny prints.

noppies flamingo Lees meer

Lekker stoer Claesen’s

claesens broek

“Mam, mag ik een broek aan?”, vraagt mijn dochter uit het niets.
“Wat zeg je, een broek aan?”, reageer ik verbaasd.
“Ja ik wil een broek aan.”, antwoord mijn jongste in volle overtuiging.
“Dus je wilt een broek aan, met pijpen en zo”, check ik nog even voor de zekerheid.
“Ja, net als die gele met bloemen”, legt mijn dochter uit.

Ahhh, ik snap het! Net als het gave korte broekje van Claesen’s! “Maar het is nog geen zomer hoor, een korte broek vind ik nog wel een beetje fris nu.
“Doe dan maar een lange broek, dan ben ik lekker stoer”, zegt ze met haar meest stoere blik.  Lees meer

Adviezen voor mijn tienermeisje

Tienermeisjes zijn geen gemakkelijke meisjes. Ze worden zo snel groot en je zou zo graag al je adviezen in ze willen proppen, maar ze volgen ook hun eigen ideeën. Dat wordt mij in ieder geval met de dag duidelijker. Wat ‘moeder’ zegt, gaat oor in, oor uit.

Daarom schrijf ik ze maar op, zodat ik het op de wc deur kan plakken of boven haar bed kan hangen.

1. Lach!

Lach hard, lach veel, heb de slappe lach, lach ongegeneerd, lach ook als jij de enige bent die er om lachen kan. Belangrijker, lach om jezelf! Vind jezelf leuk genoeg om over te lachen. Maak andere aan het lachen, wees de grappenmaker, maar vooral; wees jezelf.  Lees meer

Vaders en dochters

Toen we nog geen kinderen hadden plofte ik vaak gelijk na het werk op de bank en zette de televisie aan, om vervolgens de rest van de avond op de bank te hangen voor de TV. Meestal begon zo’n televisie avondje met Dr. Phil. Die strenge, doch rechtvaardige super Amerikaanse knuffelbeer en semi-professionele psycholoog die altijd met een goed en eenvoudig advies kwam om de grootste problemen op te lossen.
Je kent hem wel.

Vaak zaten hier jonge tienermeisjes die compleet van het pad af waren en zich met de meest wilde zaken bezig hielden. Drugs, sex en rock&roll, dat soort zaken.
9 van de 10 keer had de vader er iets mee te maken. Soms omdat hij er nooit was, soms omdat hij geen liefde gaf, en soms omdat hij juist teveel van de verkeerde soort liefde gaf. Waar het op neer kwam: het was altijd de schuld van de vader.
Er zijn tegenwoordig meer van dit soort televisie programma’s, maar ook in interviews, of in gesprekken met ‘gewone’ mensen wordt me duidelijk: De vader-dochter relatie is een bijzonder ingewikkeld en gecompliceerd iets. Het lijkt wel of de moeder nooit iets fout kan doen, het is altijd de schuld van de vader.

Een belangrijke oorzaak hiervan is denk ik het natuurlijke verschil in het gevoelsleven tussen man en vrouw en het verschil in de belevingswerelden. Dit maakt het voor een vader lastiger om zich in te leven in de wereld van zijn dochter. Dit geeft mij als vader van een dochter wel een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Bij mijn zoon is dit gevoel heel anders. Ik maak me daar niet zo druk om. Ik weet ongeveer wat hij nodig heeft, ik ben zelf een opgroeiende jongen geweest. Een relatie opbouwen met hem gaat bijna vanzelf. Natuurlijk moet ik hier ook tijd en energie insteken, maar dit gaat meer natuurlijk en automatisch. Bij mijn dochter is dit toch wel anders. Ik realiseer me dat het opbouwen van een relatie niet vanzelf gaat maar ik meer moeite zal moeten doen. Hoe dat precies werkt weet ik nog niet, dat zal vanzelf blijken. Belangrijk hierbij is denk ik het contact zoeken, blijven communiceren, proberen me in te leven in de wondere wereld van het opgroeiende meisje, vooral veel liefde geven en haar bevestigen in haar positie als zelfstandige vrouw. Volgens mij is dat wat dochters van hun vader willen.

Toch, dames??

Misschien is het besef dat ik net iets meer moeite voor haar moet doen alleen al genoeg. Zodat ze straks niet bij Dr. Phil terecht komt…

Afbeelding vader en dochter: Shutterstock

6x knutselen met karton

We hebben nog vijf weken zomervakantie voor ons en Nederland kennende zullen we ook heel wat uurtjes binnen moeten doorbrengen. Naast Netflixen, zijn er natuurlijk ook nog andere toffe dingen om te doen zoals bouwwerken maken van (oude) kartonnen dozen.

Nu is het zo dat er hier genoeg pakketjes binnenkomen om kastelen van te bouwen, mocht je die luxe niet hebben dan kan je natuurlijk even zonder boodschappentassen een ritje naar de supermarkt maken, dan kom je ook wel aan je dozen.

6 voorbeelden waar je wel een tijdje zoet mee bent

1. De raket!

Lees meer

Stop hou op, ik wil het niet

Het is alweer even geleden dat ik tegen mijn dochter zei: “Geef haar maar een keer een mep terug!”. Of dit iets opgelost heeft? Nee, het zit niet in de aard van het beestje en dus zal ze ook nooit een mep terug geven. Nou ja, zeg nooit nooit. Maar het is geen natuurlijke reactie van mijn dochter.

Maar wat helpt dan wel? Stop hou op, ik wil het niet? Nee, de uitnodiging om daar een mooie variant op te verzinnen is té voor de hand liggend: “Stop hou op, je bent een Barbiepop”.

stop-hou-op

Hoe maak ik mijn kind weerbaar?

Ja, hoe maak ik mijn kind weerbaarder zonder dat er geweld aan te pas komt, zonder dat mijn kind met een mond vol tanden staat, omdat het andere kind mondiger is?

De kindertijd is ook niet geheel stressvrij en gaat zeker niet altijd over rozen. Kinderen krijgen genoeg op hun bordje. Kinderen moeten flexibel zijn om te passen in de dagelijkse bezigheden van de ouder, denk aan werk of verhuizing. Maar ook verandering van groepen door te blijven zitten bijvoorbeeld. Het tegenkomen van pestkoppen, het maken van nieuwe vrienden en er achter komen dat die nieuwe vrienden ook niet altijd even aardig zijn.  Lees meer

vakantie nederland

Ontdek Friesland

Ik, als rasecht Randstadmens, heb afgelopen weekend Friesland ontdekt. “Friesland, vriest het daar altijd mama?”, vraagt de dochter. Kinderen hebben altijd zo een logische gedachtegang. Toen we een aantal weken geleden naar Engeland gingen, kwam ook al de vraag: “Is het daar heel eng mama?” Tja logisch toch?

Maar goed, ook al ben ik een rasecht Randstadmens, ik weet wel dat het in Friesland niet altijd vriest. Maar wat weet ik nog meer? Ik weet dat er als het daadwerkelijk wel vriest, een elfstedentocht georganiseerd wordt. En de laatste elfstedentocht was in 1997, écht veel vriezen doet het er dus niet.

Ik weet dat Friesland een eigen Friese vlag heeft, met hartjes! Wat geen hartjes blijken te zijn, maar Pompeblêden. De Friese benaming voor het blad van de gele plomp, ofwel het plompeblad, aldus Wikipedia. Ik weet dat er een taaltje gesproken wordt, waar een rasecht Randstadmens niets van kan verstaan. Én ik weet dat er in Friesland prachtige boerderijen staan, want in mijn zoektocht op Funda naar dat ene boerderijtje om in te wonen, sla ik Friesland nooit over.  Lees meer

Hoeveel kan een mens hebben?

zorgen maken

“Heeft uw dochter epilepsie?”, vraagt een jongetje tijdens de overblijf.
“Ja, ze heeft epilepsie” antwoord ik.
“Maar wat is dat dan?”, vraagt het jongetje door.
“Nou, dan heeft ze een korte storing in haar hersenen. En soms valt ze neer en dat is heel vervelend” probeer ik ongemakkelijk uit te leggen.
“Sommige mensen hebben zelfs kanker!”, zegt het jongetje volledig uit het niets.
“Ja, dat had mijn andere dochter” zeg ik zacht zonder dat iemand het hoort.

Hoeveel kan een mens hebben? Deze vraag is mij de afgelopen jaren regelmatig gesteld. Veel! De vraag is alleen hoe je ermee omgaat en dat is voor iedereen anders. Als mens zie ik graag het positieve in dingen. Maak er het beste van, van alles wat je overkomt. De leuke dingen, maar ook de minder leuke dingen. Haal het positieve eruit en teer daar verder op. Als mens lukt mij dat, het lukt om voor mijzelf het positieve in alles te zien, hoe moeilijk soms ook.  Lees meer