Moeder van drie, deel 2

Ik ben een moeder van drie. En ik vind het heerlijk. Soms. Soms ook niet. Soms kijk ik met enige jaloezie naar een moeder van één. Hoe heerlijk rustig en makkelijk alles gaat. En ik grinnik als ik de moeders van één hoor klagen over hoe zwaar en vermoeiend een kleintje is. Begrijp me niet verkeerd. Het opvoeden van een kleintje is ook zwaar en vermoeiend. Ik kan het me nog goed herinneren…

Als je je eerste kleintje krijgt, voel je jezelf de zon. Alles draait om jou en je kleintje. Het voelt alsof jij de eerste op de hele aardbol bent die zo een wonderlijk wezentje op de wereld hebt gezet. Nog nooit was er eerder zo een mooi kindje geboren en het is wonderlijk hoe snel jouw kleintje zich ontwikkelt en voorloopt op alle andere kleintjes. Dit kleintje is zo getalenteerd dat het geheid een plekje gaat veroveren in het Guinness Book of Records en zo niet dan komt ze minstens in aanmerking voor een Nobelprijs.

Dit kleintje zal opgroeien met alleen maar speelgoed gemaakt van natuurlijke materialen. Schreeuwerige kleuren komen er niet in. Net als de televisie. Ze slaapt na drie weken al door. In haar eigen kamer! Er wordt nauwkeurig bijgehouden hoelang er op elke kant van het hoofdje geslapen wordt, want een plat hoofd past niet bij jouw perfecte baby. De borstvoeding gaat met regelmaat en zo nodig drinkt het keurig uit een flesje. Speentjes zijn echt alleen voor pure noodzaak en alleen als ze minimaal 10 minuten zijn uitgekookt, twee keer per dag. Voor het eerste hapje is er uren in de keuken gestaan (best knap met gepureerde wortel als uitkomst) en het liefst met een speciale baby-keukenmachine dat kookt, stoomt, bevriest en allemaal met behoud van de vitamines. En jouw kleintje krijgt tot zijn vierde geen zoetigheid, chips en dat soort rotzooi.

En ja, ook de mensen om je heen zijn duidelijk verwonderd over het wonderkind van jou. In de kraamweek vallen er stapels kaartjes op je mat en er wordt minimaal één keer per dag aangebeld door de pakketbezorger. De eerste verjaardag van je kleintje moet groots gevierd worden en iedereen, maar dan ook iedereen moet dat weten en meevieren.

En dan komt nummer twee. Je hebt het perfecte plaatje voor je van het perfecte gezinnetje. Een tweede. Een broertje of zusje voor je kleintje. Altijd iemand om mee te spelen. En vergeet het shirt met ‘ik word grote broer’ of ‘ik word grote zus’ niet. En oh ja, ook zo een tweede kindje is bijzonder. Toch wil iedereen grondig de overeenkomsten met je andere kind bestuderen. Lijkt ‘ie nou wel of niet op zijn broer/zus?
Maar je raadt het al de stapel kaartjes zijn gehalveerd en het aanbellen door de pakketbezorger ook.

Je komt er achter dat deze baby de eerste maanden ook veel slaapt. Maar je komt er ook achter dat je inmiddels peuter dat niet meer doet en aandacht wil. Van jou. Heel veel.

Als je kleintjes wat groter worden maken ze opeens ruzie. Om het speelgoed met die lelijke schreeuwerige kleuren dat toch je huis binnen gekomen is. Je zet je kleintjes zo nu en dan voor de tv. Je heb dat half uurtje gewoon even nodig. Gewoon om te ademen. En om je wijntje te drinken. Je tweede slaapt veel op jouw kamer. Uit voorzorg, zodat het ’s nachts je peuter niet wakker huilt. Dat is wel het laatste waar je op zit te wachten: twee wakkere kleintjes in de nacht. Slaapt hij nou weer op rechts? Je laat het voor wat het is. Zolang hij maar slaapt. Je besluit om voor dit kleintje iets minder uitgebreid in de keuken te staan. Gewoon een wortel koken en dan in de hakmolen voldoet ook.

En terwijl de helft van de mensheid je voor gek verklaart, komt nummer drie. Een dotje, een bonus, dit wordt er één waar je volop van gaat genieten, want bij je andere twee ging het allemaal zo snel. Je hebt geen zin in alle rompslomp en aandacht van de buitenwereld. Je wil gewoon lekker genieten van je kleintje en je gezinnetje. Wat blijkt? De buitenwereld zit daar ook niet op te wachten, want de stapel kaarten wordt nogmaals gehalveerd en naar de deur hoef je niet meer te lopen, want er wordt niet aangebeld.

Tijdens je zwangerschap heb je al geleerd hoe je moet slapen met je ogen open. Dit blijkt na de bevalling ook een erg nuttige techniek. Deze baby slaapt ook al snel door. In jouw bed. Hangend aan je tiet. Voornamelijk op rechts want op links dondert ze uit je bed. Dat wil je graag voorkomen. En hangt deze baby niet aan je tiet, dan heeft het een speen in haar mond. Zolang er maar geen oorverdovend geluid uit komt. Voor het eerste hapje wordt er een potje opengetrokken. In groente koken steek je geen moeite meer, als er toch niet van gegeten wordt…

Tegen de tijd dat dit kleintje een half jaar is, heeft ze het eerste seizoen Dora al uitgekeken. Al het natuurlijke speelgoed is inmiddels beschimmeld omdat er in jaren niet naar omgekeken is. Het is dat lelijk schreeuwerig gekleurde speelgoed wat ze willen en het liefst ook dat met het meest irritante geluidje. Wat ze tachtigduizend keer weten af te spelen.

Dit derde kleintje zuigt het laatste beetje energie uit je.

Maar vult je weer met liefde, net als je andere kleintjes. En je realiseert je dat je, ondanks de chaos, slaapgebrek, herrie, overmatig alcohol gebruik en frustratie, een gelukkig mens bent.

Dat is ongeveer het verhaal van een ‘moeder van drie’.

Lees hier: Moeder van drie, deel 1


Afbeelding drie kinderen: Shutterstock

Moeder van een peuter en een baby

Ik ben gezegend met twee prachtige mensjes. Een meisje en een jongen die alles voor mij betekenen, ze zijn het beste wat me is overkomen, het mooiste wat ik ooit gemaakt heb. Ik kan me niet inbeelden hoe het zonder hen zou zijn en dat terwijl de jongste pas twee maandjes jong is.

Het is nu 3.00 ’s nachts en ik ben al een uur bezig om de baby koest te houden, zodat de oudste rustig slapen kan. Of eigenlijk dat ze niet ook wakker wordt, zoals gisteren. Dit is mijn leven nu. Overdag sleep ik mezelf voort met koffie en powernaps en de gedachte aan een lange nachtrust, want dat doorslapen moet toch een keer lukken? En ’s nachts, als iedereen slaapt behalve ik en mijn schreeuwerige en nooit verzadigde baby, denk ik na over de volgende dag, waar ik weer een aantal powernapjes inplannen kan.

Het leven met twee kinderen, twee jonge kinderen is zo anders dan dat ik me had voorgesteld. Natuurlijk had ik niet verwacht dat het alleen maar rozengeur en maneschijn zou zijn. Ik wist wel dat het hard werken was, maar zo hard werken… Nee, het valt me zwaar en dat is vervelend om toe te geven, want op hetzelfde moment weet ik dat het een wonder en een voorrecht is om moeder van deze twee kleintjes te zijn.  Lees meer

Verschil tussen peuters en kleuters

peuter-naar-kleuter

De peuterpuberteit is een fase vol verwondering, bij de peuter maar ook bij de ouder. De peuter verwondert zich over de wereld om zich heen. De ouder verwondert zich over hoe zijn peuter deze verwondering uit.

Wijzen, willen, weigeren, eisen, fronzen, huilen, schreeuwen. En voor je het weet ligt hij weer op de grond te zwanzen onder het mom van een ‘peuterbui’. Elke ouder gaat anders om met de hysterische buien van zijn peuter. De één onderhandelt, een ander negeert en weer een ander koopt dat mensje van drie turven hoog om met snoep of valse beloftes. Elke ouder doet in zo’n situatie zijn eigen ding, maar één ding is zeker: Elke ouder doet dingen waarvan hij zelf niet verwacht had ze ooit te doen en vraagt zichzelf af wanneer deze fase voorbij gaat.  Lees meer

Mijn peuter wil niet naar de peuterspeelzaal

peuter wil niet peuterspeelzaal

Ik had lang zitten twijfelen. Zal ik mijn peuter wel of niet naar de peuterspeelzaal doen? Ik had de voor- en nadelen van de peuterspeelzaal overwogen. Mijn reden om het wel te doen was dat mijn peuter in contact zou komen met leeftijdsgenootjes. Op dat moment had hij overdag alleen zijn zusje van een jaar jonger om mee te spelen. Daarbij ging hij alleen zijn eerste levensjaar naar een kinderdagverblijf. Maar nadat ik gestopt was met werken, was mijn peuter alleen nog maar bij mij en zijn zusje thuis geweest. De peuterspeelzaal was dus een mooie manier om alvast een beetje te wennen aan de basisschool.  Lees meer

Nooit meer die peuterliefde

peuterliefde

‘Mam, je kunt wel lekker thuisblijven hoor. Je hoeft ons niet meer uit school te halen!’ zegt mijn oudste, de pre-tiener.  ‘Maar, maar, ik wíl jullie uit school halen. Ik vind dat leuk!’, antwoord ik haar en ik realiseer me dat de dag steeds dichterbij komt. De dag dat ik niet meer nodig ben. Niet meer op die manier en dat de dagen van peuterliefde zelfs al lang achter mij liggen.

De dagen van wakker worden met een luierkontje op mijn hoofd. De dagen van huilend afscheidnemen, en natte kusjes op mijn wang.  Lees meer

Welke kinderwagen moet ik kopen?

welke kinderwagen

Eén van de eerste dingen die ik zeker wist toen ik zwanger was, was welke kinderwagen ik wilde voor mijn kleine baby. Toentertijd was ik verzot op de Bugaboo kinderwagen en dan het liefste met de knalgele kap. Maar om een goede keuze te kunnen maken, zijn we toch naar een babywinkel gegaan en hebben we verschillende kinderwagens getest. Ik praat over inmiddels alweer 10 jaar geleden. De Mutsy, de Bugaboo en de Quinny waren toen de koplopers van de kinderwagens. Upcoming was de Stokke, een kinderwagen voor wie gedurfd over straat wilde.  Lees meer

Open je ogen voor mij

Bijna zes jaar na de geboorte van mijn middelste begin ik er eindelijk aan. De fotoalbums. Achthonderd mapjes met willekeurige afbeeldingen blijken nog een behoorlijk uitzoek werk te zijn. Een klusje waar je echt even voor moet gaan zitten en dat doe ik dan ook. Ik pak er een wijntje bij en zet een achtergrond muziekje aan.

Kom maar op.

Uren struin ik door de afbeeldingen van mijn kleintjes. Waren dit mijn baby’s? Wanneer dan? Vraag ik mezelf af.

“Open je ogen voor mij, loop je geluk niet voorbij”, galmt het uit de speakers (BLØF). Tranen rollen over mijn wangen. Ik ga terug in die tijd, ik voel het gevoel en ik ruik de geuren van toen. Wat was het een fijne tijd. Maar het is alsof de baby op het scherm, mijn kind, mijn zoon het zeggen wil. ‘Open je ogen voor mij, loop je geluk niet voorbij.’

Lees meer

Vaarwel peuterschap! Ik mis je, maar nee, écht!

Mijn minikleuter zit nu ruim een maand op school. Ze vindt het geweldig en is helemaal in haar element als ze op school is. Ikzelf heb mijn draai nog niet helemaal kunnen vinden. Ik had verwacht dat ik zeeën van tijd zou hebben. Dat ik het huis kon schilderen, dat ik kon bingewatchen op Netflix, dat het huishouden op orde zou komen en dat ik gigantisch veel artikelen zou gaan schrijven. En dat allemaal tegelijk.

Maar wat blijkt? Ik doe twee keer zolang over het schrijven van een artikel, Netflix is overdag nog niet opgestart, dat huis schilderen? Wie heeft daar nou tijd voor? En het huishouden? HAHAHAHHA – HAHAHA! Nee, ik heb de flow, zoals de minikleuter het gevonden heeft, zelf nog niet kunnen vinden.

Het afscheid nemen valt ook wel een beetje zwaar. Ik bedoel niet het afscheid nemen bij de deur van de klas, nee het afscheid nemen van het peuterschap. Ik had nog even de hoop dat de minikleuter de peutertrekjes wat langer bij zich zou houden. Inmiddels weet ik, als ik het voorbeeld van de oudste moet volgen, dat de driftbuien nog wel een aantal jaren aanhouden en niks te maken hebben met peuterpubertijd. Dus daar hoef ik nog geen afscheid van te nemen, maar wel van alles wat fantastisch is aan peuters! Want ik kan wel met zekerheid vaststellen dat de minikleuter nu echt een kleuter is en de peutertrekjes achter zich heeft gelaten.  Lees meer

Het opvoeden van een peuter. Succes!

peuter kleed zichzelf

Nu mijn derde kleintje een kleuter is geworden, betekent het dat ik drie keer een peuter heb weten op te voeden. Althans, drie keer is het gelukt om van een peuter een kleuter te maken. Persoonlijk vind ik dat ik mij nu wel een expert mag noemen. En daarom heb ik ter verrijking voor de mensheid een overzicht gemaakt dat ouders helpt bij het opvoeden van de meest ingewikkelde wezentjes die er op de aardbodem ronddrentelen: peuters.

Ik zou zeggen, doe er je voordeel mee!

– Zorg dat je je peuter voldoende aandacht geeft, zodat de peuter niet zijn negatieve aandachttrekkende gedrag hoeft te gebruiken. Want je weet, ook dát is aandacht vragen. Oftewel, je peuter heeft 24/7 aandacht nodig.

– Maar pas op! Geef je peuter niet teveel aandacht. Voor je het weet heb je zo een verwende lastpak aan je been hangen die een beetje teveel aandacht gekregen heeft. Nee, je mag een peuter vooral niet teveel verwennen met aandacht.  Lees meer

Laat mij de kleine dingen niet vergeten

Het moederschap bestaat uit mijlpalen van grote dingen. We schrijven ze op of we maken een foto met een milestone kaart, van het eerste lachje, van het eerste tandje, van de eerste stapjes. Vraag een moeder naar haar kleintje en ze zal je vertellen over het eerste woordje, de eerste prikjes hoe hartverscheurend dat was of een hilarisch verhaal over hoe grappig haar kleintje de eerste stapjes zette.

Je kleintje gaat door allerlei fases, leuke fases maar ook minder leuke fases. Veel fases zul je weer vergeten, maar er zijn ook veel fases die je bij blijven. Die je zult herinneren, die zij zich zullen herinneren.

Je denkt misschien dat de mijlpalen je bij moeten blijven, dat je die moet blijven herinneren. Maar eigenlijk zijn het de kleine dingen. De kleine dingen die je in je geheugen moet prenten en niet moet laten vervagen.

Niet de grote mijlpalen, de kleine dingen

Het zijn ook de kleine alledaagse dingen die je kleintje maken zoals ze is. Niet de grote mijlpalen, de kleine dingen.  Lees meer