Gelijk met de deur in huis! Nee hoor, ik ga jullie echt niet lastig vallen met bloederige bevallingsverhalen van mezelf. Als ik ergens niet goed tegen kan, zijn het mensen die in geur en kleur gaan vertellen hoe ze hun kind eruit hebben geperst. Dat interesseert me werkelijk geen ene bal. Ik ben nogal visueel ingesteld en dat plaatje hoef ik echt niet op mijn netvlies te zien. Lees meer
“Wat wil je doen dit weekend?” Vroeg ik aan mijn jongste. “Boeren!” En hij liet vervolgens een keiharde boer. Dit is de afgelopen tijd zijn favoriete bezigheid. En misschien gaan jullie nu heel anders over me denken. Dat hij dat misschien van mij heeft. Maar nee, ik vind het echt vies en ik kan het niet eens met het volume wat hij inmiddels heeft ontwikkeld. Overal laat hij er een. Kijkt er vervolgens heel trots bij en gaat er daarna keihard om lachen. Ik doe maar alsof ik het niet hoor en zie. Niet te veel aandacht aan geven, denk ik dan. Maar publiek heeft hij. Zijn broers vinden het namelijk wel heel grappig. Lees meer
Toen ik ontslag had genomen, was ik soms bang dat de muren thuis op me af zouden komen. Dat ik de hele dag alleen maar aan het poetsen zou zijn en op de grond zou liggen tussen de duplo lego. Daarnaast zag ik voor me, hoe ik de luizen bij de kinderen op school uit de haren zou kammen. En groeps- en leesmoeder zou worden. Niet dat dat erg is, maar zo’n beeld had ik gewoon. Maar dat is eigenlijk helemaal niet zo. Natuurlijk lig ik af en toe op de grond tussen de duplo en de autootjes. En dat is heerlijk ontspannend, al zeg ik het zelf. Lees meer
“Joehoe!!” Terwijl ik de gordijnen open doe, hoor ik een luide kreet. Komt het bij de buren vandaan? Of ontsnapt het vanuit mezelf? Vandaag gaan ze weer naar school! Het huis is weer van mij!
Als ik bij school kom aanfietsen, zie ik alleen maar opgewekte moeders op het plein. De jongens sjokken ondertussen richting de rij. “Heb jij er zin in?” hoor ik een vriendje roepen. “Nee, echt niet!”. Lees meer
Vanmorgen hadden we een vriendje van de jongste over de vloer. Ik ging al klaar zitten achter mijn laptop om te observeren. Ik dacht al: “Dit wordt een ochtend dat ik een hoop inspiratie kan opdoen”. En ja hoor, ik werd niet teleurgesteld. Genoeg om een boek over vol te schrijven. Ik had alleen geen tijd om te typen. Lees meer
Heb je ook wel eens van die momenten dat je denkt: “Waarom precies nu?”
Dat het net lijkt dat je de boel niet onder controle hebt. Wat overigens dan ook op dat moment precies het geval is. Of dat het hoogst gênante situaties oplevert. En dan denken…
“Kan ik ook heel even onzichtbaar worden?” Lees meer
“Mama mogen we in het badje?” “Zo’n blauw ding met van die bandjes?” “Ja natuurlijk, mam!” Ik probeer heel snel te denken of ik nog een paar smoesjes kan verzinnen, waarom het niet kan. “Jaaaahhh!!!” “We hebben hem gevonden”, klinkt het uit de garage. “Joepie!” Hoor ik mezelf zeggen.
Gelukkig hebben we inmiddels wel een compressor aangeschaft. Wat heb ik vroeger sterretjes gezien, tijdens het opblazen in de hitte. Of zo’n voetpomp waar je overhit op staat te pompen. Klere dingen zijn het! Bij mij schoten die er altijd uit, zodat je opnieuw kon beginnen. En kinderen naast je, die steeds vroegen: “Mag ik nu ook een keer?” Het bad staat nu gelukkig in een mum van tijd opgeblazen en klaar. Tuinslang erin, beetje aanvullen met warm water en klaar is kees. Lees meer
Met mijn ogen dicht zit ik van de zon te genieten op het terras. Witte wijn voor mijn neus en een heuvelachtig uitzicht. Perfect gewoon!
“Wanneer gaan we midgetgolfen?” Oh ja, dat had ik helaas ook nog beloofd. “Ja straks! Vraag maar even aan het animatie team of ze ook ingehuurd kunnen worden voor de midgetgolf”. Uhh.. zei ik dit nu echt hardop? “Wij willen niet met het animatieteam!”
Gelukkig! “Papa wil wel met jullie midgetgolfen”. Lees meer
Ken je ook van die vrouwen? Dat als je naar ze kijkt, dat je dan denkt: “Jij houdt vast van puur natuur.” Je lijkt me een bosrijk type.
Ik durf het eigenlijk nooit te vragen. Als je van woest en wild houdt, hou je denk ik heel veel tijd over. Zo’n gek idee is het nog niet. Lees meer
Twee jongens staan te stuiteren van opwinding!!! Al vanaf vanochtend vroeg!!! Ze gaan naar de preview van Cars 3! Vet, cool, gaaf! Ik ben blij dat ik s’ochtends even weg moet, want ik word al duizelig als ik naar ze kijk. Ze racen rondjes rond de bank en stuiteren heen en weer. “Hoe lang nog?” “Wanneer gaan we weg?” “Is het ver rijden?” “Gaan we nu?” “En nu en nu en nu???”……
De jongste is nog nooit naar de bioscoop geweest. Hij is drie en half, dus ook ik vind het altijd spannend hoe ze het gaan vinden. “Zal hij het volhouden de hele film?” Hij weet niet eens wat de bioscoop is! Maar Cars kent hij wel. Samen met zijn vriendje speelt hij voortdurend met de autootjes. Lees meer