Mieke

Columns, Voor mama

Yeah! Yoga!

Oververhit gooi ik de deur achter me dicht. “Shit, straks kom ik te laat!” Terwijl ik mijn fiets pak, hoor ik uit huis geschreeuw dat de jongste klaar is op de wc, de oudste is zijn scheenbeschermers kwijt en de volgende heeft NU honger!

“Ik ben er niet, ik besta even niet, ik ben onzichtbaar”, murmel ik als mantra. “Ik kom te laat!”, roep ik naar de dichte deur. Terwijl ik op de fiets spring, zie ik aan de overkant mijn overbuurvrouw haar huis uitrennen. Haar haar staat alle kanten op en het zweet staat op haar voorhoofd. “Ik ga met de auto”, roept ze “anders kom ik te laat”. Terwijl ik naar de sportschool race, scheurt ze me voorbij, nog net onze haastende mede-yogi’s ontwijkend. Dat belooft een ontspannen uurtje te worden…  Lees meer
Columns, Kind

Trots!

“Als jij niet met me gaat voetballen, dan ga ik je slaan”, hoorde ik het vriendje van mijn jongste tegen hem zeggen. “Oke, moet ik nu ingrijpen?” Terwijl ik twijfelde of ik er wel of niet mee moest bemoeien, hoorde ik hem al zeggen, “Sla maar”. Vervolgens wees hij naar zijn been. “Doe maar hier”. Dat deed het vriendje natuurlijk niet. De lol was er al vanaf door zijn rustige reactie. En toen was ik zo trots op die kleine!  Lees meer
Columns, Voor mama

Blue Januari

Waarom laat ik me altijd zo gaan? Elke dag moet ik me bedwingen. Verleiding, waar ik elke dag niet aan moet toegeven.
Feestdagen zijn voorbij en ik voel me dik. Ik heb me in december veel te veel laten gaan. Me laten verleiden met pepernoten, speculaas, kerstkransjes, lekkere drankjes, gourmet, oliebollen. En niet omdat ik het zo lekker vind. Het is vast instinctief of zoiets. Want ik snap ook niet waarom ik nooit genoeg heb. Dat ik niet kan zeggen met een klein lachje zoals anderen: “Nee, hoor dank je, ik zit helemaal vol”. Want ik zit nooit vol! Ik wil altijd meer! Ik ben anders bang dat ik tekort kom. Dat ik misschien niet genoeg zou hebben zeker? Ik denk eigenlijk dat ik in een vorig leven de hongerwinter heb meegemaakt. Anders snap ik ook niet hoe het komt.  Lees meer
Columns, Kerst

Wat doen we met de kerst?

Het huis in kerstsferen. Boom opgetuigd, (twee keer, want halverwege de week bezweek de verlichting, konden alle lichtjes eruit en daarna nieuwe erin). Buiten lichtjes, een krans op de deur, binnen nog meer lichtjes en kerststukken gemaakt. Kaarten rond gebracht, boodschappenlijst gemaakt. Loop ik nog op schema? Is het kerststress of gewoon gezellig?  Lees meer
Columns, Kind

Husse met je neus ertussen….

Wat eten we vandaag? Dat is elke dag weer de vraag. En eerlijk gezegd, het wordt elke dag steeds moeilijker en ingewikkelder. Ik las laatst een artikel in het het AD. Zout: nog geniepiger dan suiker. Jeetje zeg, wat mogen we tegenwoordig nog wel eten? Suiker is de laatste tijd al een taboe. Ik durfde al niet meer in het openbaar mijn kinderen een lolly of koekje te geven. Dus ik liep met zakken chips de winkel uit. Maar dat mag dus ook niet meer. Ik weet niet of ik mijn zoon van 10 nog kan plezieren met een doosje krentjes met Jip en Janneke erop.  Lees meer
Columns, Kind

Daar gaat tie…

Het is het zover…. De jongste gaat wennen op school. Daar fietst hij naast me met een rugzak op zijn rug. Een hele vent zo.
Bij sommigen moeders gaat de vlag uit als ze naar school gaan. Lopen ze polonaise door het dorp. En natuurlijk zie ik dat het tijd wordt voor de basisschool. Hij gaat zich soms thuis vervelen. Hij wil alleen maar met vriendjes spelen. De meeste vriendjes zijn al naar school of slapen nog s’middags. En als ik zeg: “Je kunt toch met mij spelen”. Kijkt hij me met een blik aan dat hij dat alleen doet, omdat er echt geen betere keus is.  Lees meer
Columns, Sinterklaas

Hij komt….!!!!

Ons huis is al weken lang in rep en roer. Eigenlijk durf ik al vanaf augustus niet meer met mijn kinderen de supermarkt in, omdat daar al kruidnoten, speculaas, pepernoten en chocolade letters verkocht worden. “Jaaaa!!! Hij komt!!!!”, roepen ze als de mussen van het dak vallen, “Hoeveel nachtjes nog?”. En dat elke dag tot 5 december!!! 

Lees meer
Columns, Voor mama

Take it easy…

“Schiet op, anders komen we te laat”. Met een slakkengang komen ze aangesloft. “So what?!” Maakt ze niets uit als ze te laat komen. Gestresst en bezweet van het haasten kom ik aangefietst bij het schoolplein en zwaai ik ze gedag. “Gelukkig net op tijd!” Als ik me omdraai zie ik familie “Take it easy” aankomen sloffen. Kinderen zien eruit alsof ze net uit bed komen rollen. Pasta nog rond de monden. En moeders vrolijk lachend en hier en daar een kletsplaatje. Die maakt zich niet druk. Daar zou ik soms echt wel wat van kunnen leren.  Lees meer
Columns, Kind

En bedankt…

Kinderen: “Ze zijn zo lekker eerlijk en complimenteus”. Vooral die van mij.

Wil ik even naast ze in bed liggen om nog even te kletsen voor het slapen gaan: “Past dat wel? Je bent veel te dik”. Wanneer ik in mijn sportkleding naar beneden kom, om na het naar school brengen, te gaan te sporten: “Mama, waarom ga je in je pyjama naar school?” Of ze vinden dat ik een te dikke kont heb, een rare broek of gekke schoenen aan heb. Zo kan ik wel even doorgaan. Ik heb inmiddels een olifantenhuid en ik denk dan maar: “Misschien hebben ze ook wel gelijk”.  Lees meer
Columns, Kind

Let’s talk about seks…

Shit, kunnen we dit hoofdstuk niet overslaan? Hoe ga je dit nu weer aan je kinderen vertellen? Seksuele voorlichting, zo’n seksloos woord. Dan zie ik zo’n grijze juffrouw in spencer voor me met daaronder broekrok, die voorlichting gaat geven in de klas. Op een manier dat je daarna nooit meer van je leven seks wilt. Omdat je dan altijd aan de juffrouw met broekrok moet denken.
Dit zijn van die momenten dat je jezelf een beetje opgelaten voelt naar je kinderen toe. Dat de zweetplekken onder je oksels staan en je wangen rood kleuren.
“Als jullie het gaan doen, willen jullie ons dan wakker maken, zodat we kunnen kijken?”, vroeg de dochter van mijn tante. Grappig natuurlijk, maar je moet het wel een keer vertellen? Maar wanneer en hoe?  Lees meer