Op weg naar mijn tempel #week2

De tweede week al weer! Ik eet gedurende 28 dagen een aantal zaken niet om met name weer meer energie te krijgen. Ik ben er van overtuigd dat voeding hierin een belangrijke rol speelt en wil mijn ervaringen hiermee met jullie delen. Als je week 1 gemist heb, kun je dat hier terug lezen.

Ik moet zeggen dat ik heerlijk eet en de boterham geen moment mis. Wel mis ik heel af en toe een bakje koffie, en een glas wijn in mijn hand zou me ook niet misstaan.

Deze week moest ik weer naar mijn werk en mijn collega’s moesten er even aan wennen dat ze thee (of heet water) voor me mochten halen in plaats van koffie. Het lastigste wat ik vond van deze week is dat ik een lunch voor mezelf mee moet nemen naar het werk. Ik neem nooit mijn lunch mee, omdat ik de broodtrommels van mijn kinderen al een hele opgave vind.

Plannen

giftbelt tot tempel planning Lees meer

Hoe verander ik het eetpatroon van mijn kleuter?

Ik heb twee kinderen die goed eten. Als ze het eten niet zo lekker vinden eten ze toch het deel op wat ik noodzakelijk acht, meestal is dat de groente. Mijn jongste dochter is een ander verhaal. Ze eet echt niets als ze het niet lekker vindt en houdt ook voet bij stuk. Noem het luiheid aan mijn kant, maar met haar ga ik de strijd ook niet aan.

“Ok.. dan eet je niet.”

pindakaas-banaan

Ik kom nu met haar op een punt, dat het té vaak gebeurt, dat niet eten. Mijn eigen eetpatroon heb ik een jaar of wat terug helemaal omgegooid. Ik heb alles geprobeerd en weet wat bepaald eten met mij doet. Ook vond ik eten koken nooit leuk, terwijl ik er nu echt blij van kan worden. Maar op het moment lijkt tijd vrij maken om nieuwe recepten te proberen de grootste uitdaging.

Het is aan mij, om het eten zo lekker te maken dat ze het wél wil eten. Maar voor nu ben ik al blij als het onderstaande erin gaat en dan nog eet ze soms helemaal niets.

Het doorgaans eetpatroon van mijn 6 jarige:  Lees meer

Uit Mell’s Kitchen: Rúst in de tent!

Van de week was het bij ons best een beetje hectisch! We hadden vrienden uit Israel bij ons te logeren en dat was echt beregezellig, maar ook vermoeiend.. En ik weet dat ligt echt aan mij! Want ik kreeg echt wel hulp aangeboden: “Mel zal ik even stofzuigen?” en “Mel zal ik dat broodje even smeren?”, maar ik heb de vervelende gewoonte alles ‘zelluf’ te willen doen. Ik ben net een drammerige peuter als het aankomt op huishoudelijke klusjes. Daarnaast ben ik nogal veeleisend en doet niemand het zo goed als ik (wat natuurlijk waanzin is maarja iedere gek heeft een gebrek)  Daar komt bij dat ik vind dat gasten ook echt gasten mogen zijn, dus welkom, liefst in een schoon huis met een goedgevulde koelkast en niet de verplichting ook maar iets te doen. Ik zou het echt goed doen als homeplanner denk ik. Geef mij maar alle huishoudelijke klusjes en de indeling van de diverse kasten reorganiseren, echt ik kan het!

Lees meer

Uit Mell’s kitchen: Kerststress

Ieder jaar weer neem ik me voor mij niet druk te maken of op te laten fokken door de verplichte feestdagen. Ieder jaar weer neem ik me voor om geen ruzie te maken in kansloze discussies die te maken hebben met het vluchtelingenbeleid, geven aan goede doelen of the gay pride. Ieder jaar neem ik me voor me niet te ergeren aan al dat snaai en vreetwerk, wat kennelijk ook bij kerst hoort. Ieder jaar neem ik me voor al weken van tevoren het meeste in huis te halen, zodat ik die achterlijk drukke supermarkt niet meer in hoef vanaf de 23.. En ieder jaar neem ik me voor dit jaar géééééén nieuw jurkje te kopen. Over kansloos gesproken! En ja hoor ieder jaar loopt het toch weer anders dan ik me had voorgenomen..

Vorig jaar vierden we kerst traditioneel, dat wil zeggen 1 dag bij schoonmamma en 1 dag bij mijn moeder. Onze vaders zijn helaas al jaren twinkelende sterretjes en lachen zich waarschijnlijk ieder jaar weer te pletter om alle hectiek en stress rondom kerst. Ik hoop dat ze er daarboven gezellig een extra glühwijntje op drinken en denken, nou die sores daar zijn we vanaf!

Soort van kerstkindje

Er komt nog bij dat manlief een soort van kerstkindje is, geboren op 24 december en dat heeft voor en nadelen. Zo wordt die kerst opeens uitgebreid van 2 naar 3 dagen, zodat ik op tweede kerstdag al op mijn tandvlees loop en er eigenlijk over denk om me ziek te melden en lekker in bed Nashville of Homeland kan kijken met een schaaltje lekkers en een drankje. Opstandige gedachten dus, die niet iedereen maar gelukkig mijn lieverds om me heen wel begrijpen.  Lees meer

Uit Mell’s kitchen: De kat op het spek binden

Je moet de kat niet op het spek binden, dat was een gevleugelde uitspraak van mijn moeder, gedurende mijn puberperiode. Daarmee bedoelde ze dus dat ze het niet nodig vond, dat er leeftijdsgenoten van het andere geslacht overnachtten. In die tijd hadden ze vast niet bedacht dat als er thuis niets gebeurde er uiteindelijk vast wel ergens anders iets gebeurde. Pubers zijn creatief en gaan uiteraard op enig moment experimenteren. Ik was er met alles nogal laat bij, dus dat spek bestond bij mij vooral uit lichamelijk overgewicht door alle glacékoeken in de schoolkantine, maar in geestelijk opzicht was ik nog een ei en nogal naïef. Nee er was niet veel actie in die slaapkamer te verwachten en dat logeren was ook echt logeren, niets meer en niets minder…

De kat op het spek binden, dat suggereert een bepaalde willoosheid of gebrek aan discipline en die herken ik niet bij mijzelf. Hoewel? In deze ‘feestmaand’ wordt mijn discipline wel erg op de proef gesteld. In iedere winkel staat er wel iets te snaaien en het marsepeinen varken is alom vertegenwoordigd. Voor mensen met een eetverslaving een ware plaag! Externe prikkels, dus prikkels van buitenaf zijn voor een bepaalde groep mensen met overgewicht inclusief kinderen van hele grote invloed. Met alle zintuigen kunnen we prikkels van eten of drinken tot ons nemen en zij beïnvloeden in grote mate ons koop- en eetgedrag! Vandaar dat je als je eenmaal bij de kassa aan komt toch nog even verleid wordt met een KitKat voor 50 cent. Men weet in de levensmiddelenbranche allang dat je 99 keer nee kan zeggen en dat je op enig moment (als je moe bent of je verveelt omdat je in een rij moet wachten) ook ja zal zeggen!  Lees meer

Leuke én gemakkelijke Sinterklaas hapjes

Naast al die fantastische Sinterklaastaarten op Pinterest, die voor mij onmogelijk te maken zijn, simpelweg omdat ik het gewoon niet kan, heb ik ook een paar andere leuke én simpele (soort van) hapjes in het thema Sinterklaas gevonden.

Kijk, inspireer en oefen even van tevoren, want sommige dingen lijken makkelijker gemaakt dan gedaan.  Lees meer

Een portie wilskracht – uit Mell’s Kitchen

Afgelopen vrijdag was het thema van mijn cursus gezond afvallen ‘wilskracht’. Soms zou je willen dat je dat speciale ingrediënt in een potje zou kunnen (ver)kopen. Wilskracht: iedereen heeft het, alleen de een wat meer dan de ander. Als je iets maar graag genoeg wilt en daar alle prioriteit aan geeft, dan kun je veel, veel meer dan je denkt! Maar er zit ook een limiet en houdbaarheidsdatum op. Mensen die al veel aan hun hoofd hebben stoppen daar zoveel energie in, dat ze hun eigen lichaam vaak verwaarlozen en zichzelf op de laatste plaats zetten. Moeders hebben hier nogal eens last van!

De afvalproducten vliegen weer over de toonbank na die heerlijke weken in een all inclusive vakantie of gewoon thuis teveel aan de bbq met toch iets teveel van alles! En te weinig van euh jeweetwel, het tegenovergestelde van niets doen… Maar alle poeders, pillen en shakes ten spijt, je verandert er wezenlijk niets mee, behalve dat je je nog minder bewust bent van gezonde voeding en je kop in het zand steekt. We weten allemaal heel goed waardoor we minder lekker in ons vel zitten, maar kunnen het vaak niet opbrengen de bekende knop om te zetten. Ooit hoop ik het eerste potje wilskracht te mogen maken en ik zou er echt niet genoeg van kunnen aanslepen, zoveel vraag is ernaar!

Kinderen hebben soms een enorme wilskracht. Daar kunnen wij als volwassenen nog een voorbeeld aan nemen. Bijvoorbeeld als ze persé dat speeltje willen hebben in de winkel. Of iets zeker NIET willen eten! Of als je een leuk setje kleding voor ze neerlegt en ze de hele kast leeggooien op zoek naar die ene in jouw ogen afzichtelijke combinatie. Ja, die kleintjes deinzen niet terug voor een flinke confrontatie om dat te krijgen wat ze willen.

Omdat kids nog alles aangereikt krijgen aan hulp en verzorging, hebben ze ook weinig ‘zorgen’ (uitzonderingen daargelaten) en zodoende alle energie om hun doelen te bereiken. Vooral moeders zijn zo goed in alle ballen hooghouden, dat ze soms vergeten ook een beetje lief voor zichzelf te zijn en dat lief zijn dan vaak vertalen in op de bank hangen met een toastje en een wijntje. (Ja, ik maak me hier ook weleens schuldig aan. Ik eet echt niet alleen maar snoeptomaatjes ☺) Beter ga je even een lekkere wandeling maken en een pot thee zetten en trakteer je jezelf op een leuk blad of boek of heerlijke douche of bad!

Energie, je kunt erop leeglopen, maar je ook weer opladen. Kijk naar je kleintje, die gaat echt even rusten als hij of zij het nodig heeft. En wat doen wij vaak? Wij jakkeren maar door! We nemen niet de tijd om te genieten van een maaltijd, het is vaak hap, slik, weg, want druk, druk, druk! De nieuwe trend is mindful eten, wat zoveel betekent als je bewust zijn van wat je eet! Dus niet op de bank hangen en naar the Voice kijken en onderhand een fles wijn, een zak chips en een pak toastjes met franse kaas wegtanken. Gedachteloos en zonder echte beleving!

Dus deze week een mindful recept vol gezonde ingrediënten voor jullie, waar je vooral rustig en vol aandacht van moet smullen! Eet smakelijk!

Mindfulle pizza (oftewel er is over nagedacht en hij is heerlijk, dus je kunt er heerlijk en rustig van smullen!)

Benodigdheden:

640_wrap-pizza---artikel

– tortillawraps, liefst volkoren

– pakje gezeefde tomaten

– alles wat je lekker vindt op een pizza, dus champignons, uien, paprika, courgette, tonijn, kipfilet, ananas, geraspte kaas (liefst 20+/30+), etc. Wees creatief!

– bolletje mozzarella in plakjes

– kruiden zoals oregano of basilicum

– zout en peper naar smaak

– scheutje olijfolie

Verwarm de oven voor op 180 graden en leg een vel bakpapier klaar. Leg hierop de tortillawraps, bedek deze met de gezeefde tomaten, de topping die je wilt, evt peper en zout en sluit af met een klein scheutje olijfolie. Laat de kleintjes hun eigen favoriete topping bedenken en hun eigen pizza maken! Doe de pizza in de oven en bak deze voor ongeveer 8 a 10 minuten. Maak ondertussen een lekkere frisse salade bijvoorbeeld van rucola, babyspinazie oid, tasty toms, uien, italiaanse kruiden, evt wat mozzarella, etc. Beetje olijfolie en balsamico azijn, evt geroosterde pijnboompitjes.

Buon Appetito!

Pin It

De vijf P’s – uit Mell’s Kitchen

Een van mijn kinderen kun je alles voorschotelen, sushi, makreel, haring met uitjes en knoflookolijven, vanaf 1 jaar kon je er alles inschuiven en ze at het met smaak op! De mensen in het winkelcentrum keken goedkeurend toe en gaven me een instemmig knikje, a job well done mommy!  Ik dacht dat dat mijn verdienste was, omdat ik alle opvoedtips van de deskundigen trouw volgde. Bij de tweede deed ik dus exact hetzelfde, alleen ontpopte zij zich tot een ware – eet ik niet-nachtmerrie. Iedere avond was het weer een strijd om er 1 sperzieboontje in te krijgen en de doperwten waren leuker om met de vuistjes kapot te meppen dan te eten. Dat was leuk voor het familie album, maar minder voor moeders.

In die tijd leerde ik dat alle leuke theorietjes ten spijt een kind al heel jong weet dat eten of niet eten macht is en dus leuk! En de een heeft meer behoefte aan macht uitoefenen dan de ander, de ene moeder heeft ook meer energie na 2 uur strijd dan de ander. Ik nam tegen die tijd maar een lekkere bel rode wijn, deed mijn voeten op de bank en dacht: ‘Bekijk het maar lekker! Nu mag pappa zich even uitsloven!’. Wat er altijd wél inging en mij eindelijk een gezellig en voldaan gevoel gaf (en een leeg bordje dat zo de kast weer in kon) waren de 5 P’s. Te weten: pasta, pannenkoeken, patat,  pizza en poffertjes, ik weet, het zijn niet de meest verantwoorde keuzes, maar ze át en ik was blij en meer relaxt! Het was eindelijk eens gezellig aan tafel! Die pasta was zo verkeerd nog niet, dus daar ben ik maar mee doorgegaan en ook de pannenkoeken maakte ik eens met spinazie en kaas en die at ze ook met smaak op. 😉 1-0 voor mamma!

Als je zoals ik een periode lang in Italië te gast bent geweest in een echte italiaanse familie, leer je je eigen overheerlijke tomatensaus maken en die vinden alle kinderen lekker!

Hier is het recept!

-1 ui
-1 runderbouillonblokje
-1 teentje knoflook (of 3 in mijn geval)
-Verse pruimtomaten van de markt 1 kg of paar blikken goed kwaliteit pellati (gepelde tomaten)
-verse basilicum
-zout
-peper
-olijfolie
-paar suikerklontjes (als de tomaten toch wat zurig zijn (komt vaak voor in Nederland))

Fruit het uitje en de knoflook (fijngehakt) in 3 a 4 eetlepels olijfolie, doe de tomaten in kleine stukjes erbij of knijp voorzichtig de gepelde tomaten tot pulp. Bak het geheel zachtjes aan. Laat het geheel op een waakvlammetje een paar uur inkoken met de deksel er op (met mini klein ontluchtingsgaatje) tot je een mooie saus hebt. Breng op het laatst de saus op smaak met zout, peper, verse basilicum (handvol). Eventueel nog wat klontjes suiker door de saus. Deze saus is voldoende voor ongeveer 6 borden pasta. Je kunt in deze saus ook heerlijk jouw stoofvlees laten garen! Of kleine balletjes gehakt, de saus is dan ook prima als basis voor een lasagna.. Deze saus maak ik altijd in grote hoeveelheden en ik vries ze in in kleine porties! Dan heb je altijd je eigen lekkere pastasaus in huis! Beetje verse parmesaan eroverheen, klaar! Buon appetito bambini!

bordje pasta

‘The Hungry games’ Mama vs. Hongerige kleintjes!

“MAM-MA Ik heb honger!”
“Nee, je hebt geen honger, we hebben net ontbeten.”

“Mama, mag ik een lolly?”
“Neem maar een appeltje of een banaan”
“Nee, ik heb honger in een lolly”

“Mammie, ikke honger”
“Je bent een appel aan het eten”
*Kijkt naar haar appel* “O ja.” *Geeft vervolgens de appel aan de hond*

Na het eten van de appel. En banaan.

“Mag ik dan nu een lolly, ik heb nog honger”
“Je kunt geen honger hebben, want je weet niet wat honger is”

“Mag ik dan een koekje?”
“Nee, we gaan zo lunchen”

Tien minuten na de lunch. (En geloof me, ik heb gestimuleerd, aangemoedigd en gesmeekt om nog een boterham te nemen.)

“Mam, ik heb honger”
“My God! We hebben net gegeten!! Kappen hoor!”

En dan is het een uurtje stil.

“Mam, wat eten we vanavond?”
“Stampot andijvie”
“Neeeeeeee, dat LUST ik niet!”

“Mag ik wat eten?”
“Wat wil je eten, een rijstwafel?
“Nee, koek!”
“Je krijgt een rijstwafel!” *Waarom vraag ik het überhaupt?*

“Mam, wat eten we vanavond ook alweer?”
“An-dij-vie!”
“O ja, WIL IK NIET”
“Nee, dat weet ik…”

“Mammie, mag ik nu dan een lolly?”
“Nou vooruit, maar vanavond wel je eten op eten!”
“Ok mam…”

Rond een uur of 17.00, tijd om het avondeten in elkaar te flansen.

“Mam, ik heb honger, mag ik wat eten?”
“Nou wat denk je? Ik ben aan het koken.”
“MAAR DAT WIL IK NIET!”
“Je hebt toch honger? Dit is wat je krijgt!”

Aan tafel!

“Kom, neem nog even een paar hapjes, anders heb je straks weer honger.”
“Nee ik heb geen honger meer… Wat hebben we voor toetje?”

’s Avonds in bed. 

“Mama, wanneer gaan we avondeten? Ik heb honger.”

AAARRRGGGHHHH!!!

 

Aan tafel!

Dat kale bord macaroni waar ik het laatst over had, dat schotel ik mijn kleintjes natuurlijk niet elke avond voor. Nee, ik doe echt mijn best in de keuken, maar het valt niet mee om aan ieders wensen te voldoen. Het avondeten kan bij ons dus alle kanten op gaan. Het kan super gezellig zijn en iedereen eet goed van zijn eten, dan eten we patat (of spinazie à la crème). Of het is één groot drama, een fiasco, een chaos. Dan eten we broccoli, spruitjes, andijvie, bietjes… of een ander soort groente.

Aan de laatste foodtrends hoef ik me ook al niet te wagen. Ik heb het geprobeerd hoor! Een soort fruitshakie, maar dan met avocado en spinazie erdoor gemixt. De peuter keek er vol afschuw naar en keerde het al snel de rug toe, zelfs de man riep een harde ‘gatverdamme’ uit. En eerlijk? Nee, ik vond het zelf ook niet zo een succes.

Maar het schijnt dat ik daar niet de enige in ben. Uit een onderzoek van de Ouders van Nu en FrieslandCampina bleek dat de meeste ouders de foodtrends (quinoa, Goji-bessen, kokossnippers, wagyu en amandel melk) liever aan zich voorbij laten gaan. Het mag allemaal wat simpeler aan tafel. Ze maakten een video van tafelmomentjes met kleintjes.

https://www.youtube.com/watch?v=2sEgIpCccbA&feature=youtu.be

Oh yes Please… Simpeler, graag! Dit zijn mijn drie etertjes aan tafel:

De zesjarige
Als de zesjarige in de middag vraagt wat we ‘s avonds eten, is eigenlijk geen enkel antwoord het juiste, want alles is vies. Er is voor haar maar één goed antwoord: patat met spinazie à la crème. Bij groene dingetjes gaat ze gillen (behalve bij spinazie à la crème). Bij groene groente gaat ze gillen (behalve bij spinazie à la crème). Bij rode ook. Pannenkoeken moet ze niet, want daar zitten harde randjes aan. Poffertjes mogen daarentegen wel (van hetzelfde beslag) gebakken worden. Het Diva-gedrag is overigens niet terug te vinden in hoe ze haar eten eet. Het bestek kan na het eten weer regelrecht de la in, want eten met je handen gaat haar prima af.

De peuter
Voor de peuter hebben we dubbelzijdig plakband nodig om hem een schrale 5 minuten aan tafel te laten zitten. Nee, hij is meer van het lopend buffet. Een hapje hier, een hapje daar. Proeven is wel één van zijn kwaliteiten, tot rauwe ui en prei aan toe. Inmiddels weet hij wel wat eten met je doet. Hij vertelde me laatst dat ik beter niet meer kon eten, want ik werd wel erg groot… En bedankt!

De minipeuter
De minipeuter is een bodemloze put. Één van de eigenschappen die ze van haar moeder heeft. Haar bord kan niet snel genoeg gevuld worden. Na wat gecommandeer over eten op haar bord en het vlees snijden, begint ze heerlijk aan haar maaltje. Het liefst met macaroni of rijst. En vaak gaat het bordje tot de laatste korrel leeg. Maar er zijn ook zeker gerechten waar ze niks van moet hebben en dan begint ook de minipeuter hierin wat Diva-gedrag te vertonen…

Hoe zijn de tafelmomentjes met jullie kleintjes? Gaan jullie voor simpel en ben je blij dat er überhaupt iets in gaat of ga je voor de foodtrends en heb je een tafel vol fijnproevers?