koken | Voormijnkleintje.nl

Het avondeten kan bij ons alle kanten op gaan. Het kan super gezellig zijn en iedereen eet goed van zijn eten, dan eten we patat. Of het is één groot drama, een fiasco, een chaos. Dan eten we broccoli, spruitjes, andijvie of bietjes… of een ander soort groente. Op het moment dat we de achtjarige zover hebben om een hap (lees: een ienie-minuscuul hapje) van haar eten te proeven, hangen de andere twee ondersteboven aan hun stoel, of erger nog, liggen ze onder de tafel. Als we ze dan eindelijk allemaal weer op hun plek hebben en eraan toe zijn gekomen om zelf een hap van ons eten te nemen, is het koud geworden.

Heb ik daar zo mijn best voor gedaan in de keuken? Elke avond belandt de ene helft van de maaltijd op de grond en de andere helft in de prullenbak. Dat koken is echt een verspilling van mijn tijd, alsof ik het niet al druk genoeg heb. Kleintjes naar school brengen, boodschappen, huishouden en werk. En dan ook nog al die energie steken in het klaarmaken van een gezonde maaltijd waar uiteindelijk toch niet van gegeten wordt.

Tijd voor verandering! Ik probeer een verspakket van de Albert Heijn, hoef ik in ieder geval niet na te denken over de boodschappen en het recept. Lees meer

Baby

Een puber kant-en-klare potjes geven als avondeten moet toch kunnen?

Xandra

Oké, voor degene die het nog niet wisten: Ik hou niet van koken!

Leuk, dank je! Weer zo’n kookboek waar ik niets mee doe, dacht ik telkens als mijn attente familie en vrienden weer met zo’n fantastisch cadeau aan kwamen zetten.

Op een enkel kinderkookboek na dan, maar ook dat was van korte duur. Want toen ik bij 11 maanden de spruitjesaardappelpuree eens probeerde viel ik van mijn stoel toen mijn oudste z’n hele bord leeg at. Waarom? Omdat hij bij 8 maanden besloten had ’s avonds niet meer te eten!

Helaas voor hem en de leidsters van het kinderdagverblijf heeft hij de dag erna de hele boel bij elkaar gekrijst van de pijn in zijn buikje! Goh, er stond inderdaad als voetnoot in roze onder het recept dat gevoelige darmpjes niet zo best op spruitjes reageren. Lees meer

Kinderen, Overige

5 feitjes over dineren met jonge kinderen

Pauline

Weet je nog dat je uitgebreid een avondmaaltijd maakte, gewoon omdat je het leuk vond om iets speciaals te maken. Of misschien omdat je heel erg trek had in dat speciale gerecht?

Nee, ik ook niet meer. Het ouderschap heeft een heel andere dimensie gegeven aan het dineren. Voorbij zijn de tijden van het uitproberen van nieuwe gerechten, gewoon voor de lol. Voorbij zijn de dankbare complimentjes voor het maken van dat bijzondere gerecht.

Spinazie à la crème it is…

Net als die tijd dat je uitgebreid kookte voor mensen die er blij mee waren, is ook dineren met jonge kinderen een fase. Tot die tijd gelden de volgende feitjes.

Feitje 1. Elke avond moet je hetzelfde aanhoren. Dat kan zijn van ‘Dat lust ik niiiieeeet!!!’ tot aan ‘Mam, ik zit vol’ (na twee happen) om vervolgens binnen 5 minuten te vragen om iets ‘lekkers’. Ja echt, kleintjes zijn zo voorspelbaar. Op de vraag ‘wat eten we vanavond?’ kan ik ook net zo goed ‘poep’ antwoorden. Maar ja, ook dat lusten ze niet. Lees meer

Koken en bakken, Mell’s Kitchen, Overige

Uit Mell’s kitchen: Draakjesvlees

Mells kitchen

Steeds vaker hoor ik de meest geweldige namen voor gerechten, die kinderen vaak niet zo graag lusten.. Pompoensoep wordt toversoep en spinazie stamppot met gehaktballetjes wordt een bordje spierballen. Als je zo’n gerecht dan ook nog een beetje opleukt met zelfgemaakte of gekochte croutons en een beetje geraspte kaas en ze mogen het eten met een lekkere soepstengel, tja dan gaat er ongemerkt toch weer een beetje groente in. Mijn methode toen ze nog klein waren, was alles stampen of pureren. Ze gruwelden hier zo van groenten, dat ik wel zorgde dat het niet als zodanig herkenbaar was, zoals veel extra groenten in de tomatensoep en worteltjes in de zoete smoothie. Lang leve de Kitchenaid en de staafmixer. ☺

De schijf van 5 schrijft ons 2 ons groenten en 2 stuks fruit voor, maar ja, wie lukt het om die best flinke hoeveelheid in zo’n klein lijfje te krijgen? Een leuke oplossing ligt in het verzinnen van gekke en grappige namen, het leuk aankleden, samen koken en pureren. Maak bijvoorbeeld van diverse groenten dunne reepjes en stop ze in een puntzak (A4’tje vouwen) alsof het frites zijn. Maak vervolgens een dipje van Griekse yoghurt en een handje rozijnen en gegarandeerd, ze eten het! Natuurlijk pakken ze dan die groente die ze wel lusten (vaak de wat meer neutrale en zoete groenten), maar hé, iets is beter dan niets! Of bak hartige poffertjes met geraspte courgette erdoor.

Vandaag kwam mijn dochter met een leuke naam voor mijn winterse suddervlees, dat ik nog steeds draadjesvlees noem, zoals mijn oma het noemde. Mijn ‘kleintje’ van 12 heeft de term draadjesvlees op de een of andere manier niet goed gehoord en noemt het dus stug ‘draakjesvlees’. Hilarisch! Nu is ze van jongs af aan al een klein draakje (en nu een puberdraakje), dus ja de naam klopt wel. ☺

En echt dit recept is zo lekker dat de kans groot is dat jouw kinderen het lekker opeten, met of zonder spruitjes, sperziebonen en dan misschien maar met stoofpeertjes en aardappelpuree.

Hier is het recept van het hier o zo geliefde ‘draakjesvlees’

Ingrediënten voor 4 personen:

– 600 gram sucadelappen of magere bieflappen

– Flinke klont margarine

– 1 ui

– 1 sneetje ontbijtkoek

– Eetlepel appelstroop

– Flinke scheut ketjap manis

– Flinke zwaai aan de pepermolen

– Snuf zout

– Paar blaadjes laurier

– Paar kruidnagels

– 1 blikje tomatenpuree

– Scheut rode wijn (alcohol verdampt, maar geeft wel een mooie volle smaak)

– 500 ml bouillon

Zet een grote braadpan op het vuur en doe de margarine (of olijfolie) erin. Als de boter gesmolten is/de olie goed heet is, braad je de sucadelappen aan beide kanten lekker aan. Daarna zet je het vuur op een laag pitje. Dan snijd je de ui in stukjes en doet deze bij het vlees. Roer het even door. Doe dan de tomatenpuree, rode wijn, bouillon, kruidnagels, laurier, appelstroop, ketjap manis, peper en zout erbij, even goed roeren. Breek de ontbijtkoek in kleine stukjes en doe deze erbij, weer even roeren. Het is de bedoeling dat het vlees onder de vloeistoffen blijft, het mag niet te droog worden!

Gaar het vlees in ongeveer 4 uur op een heel laag pitje en roer ieder half uur even door. Als het vlees draderig wordt en makkelijk uit elkaar valt is het klaar! Je hebt dan gelijk een heerlijke jus, die je ook makkelijk kunt bewaren voor bijvoorbeeld een stamppot andijvie!

Dit vlees is heerlijk met appelmoes/stoofpeertjes, aardappelpuree en spruitjes of sperzieboontjes! Als jouw kleintje nog geniet van potjes, kun je het vlees, de aardappelpuree en de sperzieboontjes natuurlijk alsnog pureren eventueel met een beetje jus voor de smaak!

Eet smakelijk met jouw kleine of grotere draakjes ☺

Kinderen, Koken en bakken, Mell’s Kitchen

De vijf P’s – uit Mell’s Kitchen

Mells kitchen

Een van mijn kinderen kun je alles voorschotelen, sushi, makreel, haring met uitjes en knoflookolijven, vanaf 1 jaar kon je er alles inschuiven en ze at het met smaak op! De mensen in het winkelcentrum keken goedkeurend toe en gaven me een instemmig knikje, a job well done mommy! Ik dacht dat dat mijn verdienste was, omdat ik alle opvoedtips van de deskundigen trouw volgde. Bij de tweede deed ik dus exact hetzelfde, alleen ontpopte zij zich tot een ware – eet ik niet-nachtmerrie. Iedere avond was het weer een strijd om er 1 sperzieboontje in te krijgen en de doperwten waren leuker om met de vuistjes kapot te meppen dan te eten. Dat was leuk voor het familie album, maar minder voor moeders.

In die tijd leerde ik dat alle leuke theorietjes ten spijt een kind al heel jong weet dat eten of niet eten macht is en dus leuk! En de een heeft meer behoefte aan macht uitoefenen dan de ander, de ene moeder heeft ook meer energie na 2 uur strijd dan de ander. Ik nam tegen die tijd maar een lekkere bel rode wijn, deed mijn voeten op de bank en dacht: ‘Bekijk het maar lekker! Nu mag pappa zich even uitsloven!’. Wat er altijd wél inging en mij eindelijk een gezellig en voldaan gevoel gaf (en een leeg bordje dat zo de kast weer in kon) waren de 5 P’s. Te weten: pasta, pannenkoeken, patat, pizza en poffertjes, ik weet, het zijn niet de meest verantwoorde keuzes, maar ze át en ik was blij en meer relaxt! Het was eindelijk eens gezellig aan tafel! Die pasta was zo verkeerd nog niet, dus daar ben ik maar mee doorgegaan en ook de pannenkoeken maakte ik eens met spinazie en kaas en die at ze ook met smaak op. 😉 1-0 voor mamma!

Als je zoals ik een periode lang in Italië te gast bent geweest in een echte italiaanse familie, leer je je eigen overheerlijke tomatensaus maken en die vinden alle kinderen lekker!

Hier is het recept!

-1 ui
-1 runderbouillonblokje
-1 teentje knoflook (of 3 in mijn geval)
-Verse pruimtomaten van de markt 1 kg of paar blikken goed kwaliteit pellati (gepelde tomaten)
-verse basilicum
-zout
-peper
-olijfolie
-paar suikerklontjes (als de tomaten toch wat zurig zijn (komt vaak voor in Nederland))

Fruit het uitje en de knoflook (fijngehakt) in 3 a 4 eetlepels olijfolie, doe de tomaten in kleine stukjes erbij of knijp voorzichtig de gepelde tomaten tot pulp. Bak het geheel zachtjes aan. Laat het geheel op een waakvlammetje een paar uur inkoken met de deksel er op (met mini klein ontluchtingsgaatje) tot je een mooie saus hebt. Breng op het laatst de saus op smaak met zout, peper, verse basilicum (handvol). Eventueel nog wat klontjes suiker door de saus. Deze saus is voldoende voor ongeveer 6 borden pasta. Je kunt in deze saus ook heerlijk jouw stoofvlees laten garen! Of kleine balletjes gehakt, de saus is dan ook prima als basis voor een lasagna.. Deze saus maak ik altijd in grote hoeveelheden en ik vries ze in in kleine porties! Dan heb je altijd je eigen lekkere pastasaus in huis! Beetje verse parmesaan eroverheen, klaar! Buon appetito bambini!

Handige producten, Koken en bakken, Lekkers voor je kleintje, Vakantie

BBQ vs Crock-Pot op de camping

Pauline

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar de tijd van de zakken aardappelen en potten bruine bonen mee op vakantie is voorbij. Het is niet dat we elke avond in een restaurant zitten, maar er wordt ook niet veel gekookt door mij. Het is eigenlijk vooral de bbq die zijn werk doet. En daarnaast worden er wat salades (voornamelijk door een vriendin) en vooral veel rauwkost in elkaar geflanst.

Mij hoor je niet klagen, ik vind het heerlijk.

Maar goed, zoals ik voor de vakantie in mijn enthousiasme beloofd had, moet ik ook daad bij woord voegen en zo ging de Crock-Pot mee op vakantie. Stiekem vond ik het ook wel erg leuk, omdat ik allang door had dat een gerecht maken in de slowcooker helemaal niet zo ingewikkeld is als het lijkt en belangrijker nog, als het smaakt!

Hier kon ik dus wel een paar puntjes mee scoren naast al dat bbq geweld van de mannen en de culinaire salades van mijn vriendin.

Maar wat is een nu een Crock-Pot?

Ik kreeg eigenlijk meteen al de vraag: ‘Wat is het principe van slowcooking?’. Met de Crock-Pot, oftewel een slowcooker maak je gerechten die op een lage stand heel langzaam garen. En daardoor blijven de vitamines, aroma’s en smaak beter behouden. Dat klinkt als lekker én gezond. De mogelijkheden zijn talloos. Van soepen tot een appeltaart en van een hele kip tot een chili con carne.

De slowcooker die ik heb (Crock-Pot, Digital Sauté) heeft 2 kookstanden (Low en High) en een warmhoudstand. De binnenpan is geschikt voor gebruik op gas en elektrische fornuizen, zodat het vlees voor bijvoorbeeld draadjesvlees direct in de pan kan aanbraden.

Een Crock-Pot op de camping?

Nu hoor ik je denken; ‘Een Crock-pot in de tent, is dat nu wel zo veilig?’ Een Crock-pot is heel veilig. Het gerecht kan niet aanbranden en van een vlam in de pan is ook geen sprake. Het is een beetje vergelijkbaar met een koelkast, die laat je ook gewoon aan staan. Een Crock-pot verbruikt weinig elektriciteit en dit is dus ook geen probleem op de camping.

kip

Goed, het gerecht. Ik begon met een hele kip. Deze werd bij de introductie ook gemaakt en ik kies graag voor de makkelijke weg, zeker als het op koken aankomt. Ik heb de kip gevuld met uien en knoflook, iets wat al veel bekijks trok zo midden op de camping. Ik voelde mezelf bijna een bekende tv kok die daar een Crock-pot demonstratie aan het geven was. Bij de Carrefour had ik wat Provençaalse kruiden gevonden, deze heb ik over de kip gestrooid en vervolgens de pan 8 uur op een lage stand gezet. Al met al hooguit een kwartiertje werk, de rest van de dag hadden we dus volop de tijd om bij het zwembad te hangen.

Het resultaat? Een heerlijk ruikende tent. Een super gare kip. Een aantal blije vrienden en een paar kleintjes die hun vingertjes erbij aflikten. Kon het op tegen de kippenpoten van de bbq? Zeker. 1-0 voor de Crock-Pot

Uiteraard bleef het niet bij de kip. We gingen ook nog voor de spareribs. Gelukkig heeft de Carrefour alles en zo kwamen we op de camping met een pak spareribs. Amateur als ik ben, realiseerde ik me een beetje te laat dat de spareribs voorgegaard waren en dus niet geschikt voor in de Crock-pot. Deze gingen rechtstreeks op de bbq en dat maakte gelijkstand.

Bij de pakken neerzitten is niet onze stijl en dus proberen we het gewoon nog een keer. DeProvençaalse kruiden bevielen prima en heb ik wederom gebruikt voor de spareribs. Een extra knoflookje erbij en vervolgens de pan weer 8 uur met rust gelaten. Het idee was om de spareribs nog even af te bakken op de bbq, maar hier kwam niet veel van terecht. Bij het vastpakken van een bot, trok ik dit namelijk zo van het vlees af, zo gaar was het. De marinade liet wat te wensen over en daar val ik dan door de mand. De pan had zijn werk gedaan, ik moet nog wat oefenen op het op smaak brengen van de gerechten. Toch een punt voor de de Crock-Pot.

Conclusie

Ik houd van de bbq, maar de afwisseling met de Crock-pot is toch wel heel erg fijn. Daarnaast kun je in de Crock-pot ook sauzen, bijvoorbeeld voor de spaghetti, of soepen maken. Een afwisseling die op de camping ook geen kwaad kan. Volgend jaar mag de Crock-pot weer mee.

Koken en bakken, Lekkers voor je kleintje, Overige, Voor mama

Die Crock-Pot gaat mee!

Pauline

Afgelopen week kwamen twee dames van het het PR bureau House of Rebels mij verrassen met een fijn gerecht gemaakt in de Crock-Pot. De wát? De Crock-Pot!

De Crock-Pot is een slowcooker en slowcooking is de nieuwe trend in de keuken. Wie mij een klein beetje kent, weet dat ik niet helemaal met alle trends in de keuken meedoe. Sterker nog, mijn gezin moet blij zijn als er überhaupt ’s avonds iets op tafel staat. Maar waarom ben ik dan de uitgelezen persoon voor de Crock-Pot? Nou, het gebruik van de Crock-Pot is heel gemakkelijk, praktisch en tijdbesparend!

Toen de man ’s avonds na zijn werk thuis kwam, stond daar een lekker kippetje voor hem klaar. En nee, dit keer was ik het niet, maar het was het kippetje dat de twee dames van het het PR bureau hadden klaargemaakt. Aangezien hij het meestal moet doen met aangebrande gehaktballen, was hij blij verrast en meteen fan van de Crock-Pot. Ook de kleintjes waren druk aan het smullen van de kip en vroegen naar meer en meer.

Het is bijna jammer dat we nu bijna op vakantie gaan, ik zit namelijk vol met ideeën en energie om de Crock-Pot in gebruik te nemen. En waarom ook wachten? Een genieuze ingeving vertelt mij dat we die slowcooker gewoon lekker mee moeten nemen en dan maken we er een BBQ VS CROCK-POT op de camping van!

Stay tuned, we komen hierop terug! 🙂

Kinderen, Koken en bakken, Overige, Wat je niet wist

Mijn gedachtes tijdens het koken

Pauline

Een avondmaaltijd bereiden kost me ongeveer een half uur. Het eten voorbereiden, wassen, snijden, schillen. Het koken, zorgen dat de aardappels niet een half uur eerder klaar zijn dan de groente en (iets wat regelmatig de mist in gaat) zorgen dat het niet aanbrandt.

Een half uur dus. Een half uur de tijd om te denken waar de heck ik het allemaal voor doe, aangezien er uiteindelijk toch geen hap van gegeten wordt.

Tijd om te denken. En dit is wat er tijdens het koken door mijn hoofd gaat.

– Ik ben zo klaar met het koken voor mensen die het toch niet naar binnen willen werken. Ongelooflijk dat ik dit minstens de komende 18 jaar nog moet doen.

– Wat zal het commentaar straks weer zijn? ‘Ik heb geen honger!’ ‘Ik lust dit niet!’ ‘Het is te warm!’ ‘Het is te koud’ ‘Het smaakt naar niks!’ ‘Het is te veeeeeel!’

– De hele dag vragen ze ‘wat eten we vanavond?’. Ik kan eigenlijk net zo goed ‘niks’ antwoorden. Dat is namelijk waar het meestal op uitdraait.

– Wat ben ik eigenlijk een ‘evil mom’ dat ik mijn kleintjes geen biologische groente voorschotel. Hoeveel gif en hormonen zullen er wel niet in deze troep zitten? Het kan niet goed voor ze zijn. Ach, what the heck, ze vreten het toch niet.

– *Telefoon gaat* Echt, wie bedenkt het om te bellen tussen 17.00-18.00?

– Nu ik m’n telefoon toch in m’n handen heb, even Facebook, Twitter en Instagram checken.

– F*ck, hoe kan het nou dat het vlees wéér aangebrand is? Gelukkig is het aan één kant, als ik die zwarte verkoolde rand naar onder leg, hebben ze niks door.

– F*ck, daar gaat het brandalarm weer…

– Morgen zet ik een zak brood, een pot pindakaas en een bordje ‘avondeten’ op tafel.

– Hoe verzinnen ze het om telkens te komen vragen om snoep of koek met de mededeling ‘ik heb hongeeeeeer’. Wat denken ze dat ik aan het doen ben? Een rebus oplossen?

– Hoe kan het dat ze zelfs tijdens het gedachteloos tv kijken nóg ruzie kunnen maken met elkaar?

– Nog even volhouden, nog even volhouden. Nog twee uurtjes en dan slapen ze.

– Wat zou het fijn zijn als iedereen straks lekker geniet van het eten en vertelt over wat ze hebben meegemaakt vandaag. Ja, ik fantaseer nog even verder.

– Piepiepiepiep, Piepiepiepiep. Daar gaan we dan…

‘Komen jullie eten?… Hallo? KOMEN JULLIE ETEN?’

Afbeelding moeder kookt: Shutterstock

Kinderen, Wat je niet wist

Waarom koken de grootste rotklus is…

Pauline

Wij hebben een kleintje die het avondeten verafschuwd. ’s Morgens vroeg vraagt ze al wat voor avondeten haar te wachten staat. Ze zegt er tegenwoordig wel bij ‘Ik zal niet zeggen dat ik het niet lust’. Maar als ik met mijn antwoord kom, trekt ze een kop alsof ze een zure hondendrol voorgeschoteld gaat krijgen. Het enige goede antwoord dat ik kan geven, is patat of spinazie à la crème. Aangezien we dat niet elke avond eten, is het weleens een drama bij ons aan tafel. Niet echt gezellig, maar het gebeurt helaas vaker dan me lief is.

Nee, het maken van het avondeten is, voor de flopkok die ik ben, echt een hels karwei. Alleen al om het feit dat er (bijna) niemand blij is met het geleverde werk. Maar er zijn meerdere redenen waarom koken de grootste rotklus is…

Voor koken heb je voedsel nodig. Voedsel komt niet vanzelf in je koelkast, tenzij je elke week Appie laat komen, maar die luxe is mij niet gegund. Het betekent voor mij simpelweg boodschappen doen. Zelf een lijstje maken en zelf boodschappen doen in de supermarkt. Aangezien ik verschrikkelijk slecht ben in plannen en pas voor het boodschappen doen mét kleintjes (waarom lees je hier), ben ik gedoemd om in het weekend de nodige boodschapjes in huis te halen die we nodig hebben voor het leuke en gezellige avondeten van de komende week. En geloof me, ik weet echt héél veel leukere dingen te doen in het weekend.

En dan mag ik de hele week een fijn diner voor mijn gezin verzorgen. Om dat diner klaar te maken, is een goede planning tevens een vereiste. Zoals je net al las, plannen behoort niet tot mijn talenten. Maar er moet toch gekookt worden en dus waag ik mijzelf elke avond weer aan deze uitdaging. Helaas blijkt altijd dat de aardappelen al 10 minuten klaar zijn, terwijl de groente nog gewassen moet worden. Dit komt door mijn klunzigheid, maar ook door een kleintje die mij, altijd opeens tijdens het koken, vraagt om te helpen met haar huiswerk. En anders is er wel een kleintje dat opeens besluit om uitgebreid te gaan poepen en de poep daarna overal op te smeren… Oké, you get the point.

Als dan eenmaal het gekookte eten op tafel staat en iedereen klaar is om te eten, komt het spannendste deel. Gaan we met z’n allen gezellig eten, of valt de ene na de andere kegel, al “DIT LUST IK NIET”schreeuwend, om? Helaas voor ons is dat laatste drie van de vier keer het geval. Laat ik het zo zeggen, het motiveert me niet om mijn best te doen om een gezonde maaltijd op tafel te zetten.

Als beloning krijg ik de zooi die er achtergelaten wordt. Geen fooitje of bedankje voor de ‘lekkere’ maaltijd, alleen maar spinazieresten die vastgeplakt zijn aan de tafel, soms zelfs onder tafel en een aanrecht vol met vuile vaat. En heus, ik zou het het allemaal waard vinden als, als iedereen heerlijk genoten heeft van mijn fijne maaltijd…

Koken… Hoe graag ik het zou willen kunnen, het is de grootste rotklus die er is.

Afbeelding: Shutterstock