Redenen om géén kinderspelletjes te spelen

leuke spelletjes

Spelletjesdag. Mijn dochter had in de vakantie het geweldige idee om een spelletjesdag te houden. Als kind was ik gek op spelletjes spelen. Monopoly, Levensweg, desnoods Mens erger je Niet, ik deed mee! Gaandeweg ben ik mijn enthousiasme voor het spelen van spelletjes verloren. Ik weet niet waar het door komt, misschien ben ik er té volwassen voor geworden. Hahaha – hahaha. Dus.

Maar goed, spelletjesdag dus. “Ja mama en dan moet je dus niet de hele tijd op je telefoon gaan kijken!” Hallo spiegel! “Dat beloof ik, maar eerst een bakkie koffie.” In de hoop dat ze het hele spelletjesdaggebeuren vergeet.

Maar nee, de stapel spelletjes stonden klaar en er was geen ontkomen meer aan. Spelletjesdag werd een feit.

En al snel kwam ik erachter waarom ik mijn enthousiasme voor het spelen van spelletjes verloren was… 

– Sjaak afhaak. Zodra mijn dochter ook maar een beetje het gevoel krijgt dat ze gaat verliezen, haakt ze af. “Ik doe niet meer mee!”, wordt dan snel geroepen, zo irritant! Ik bedoel, ik wil ook weleens winnen.

– Als we het dan toch over verliezen hebben, mijn kinderen kunnen geen van allen tegen hun verlies. En tja, als je met z’n vieren een spelletje speelt, verliezen er altijd drie deelnemers het spelletje. Huilen, klagen, ‘ik win noooooooit!’, het is allemaal zo oneerlijk.

– En de winnaar wrijft het er het liefst nog even in. ‘Ik heb gewonnen, ik heb gewonnen, jullie hebben verloren’, komt er dan jubelend uit het ene strotje, wat het andere strotje vervolgens nog harder laat krijsen.

– Vals spelen. Mijn kinderen zijn nu op het niveau dat ze weten hoe ze vals kunnen spelen. Liegen, sneaky geld verduisteren, snel nog een keertje gooien, enzovoorts.

Spelletjesdag, leuk joh!

– Opeens zelfbedachte regeltjes toevoegen. Mijn kinderen hebben talent voor het bedenken van spelregels, maar wel wanneer het hen uitkomt. Halverwege het spelletje bijvoorbeeld, of wanneer het verlies in zicht komt.

– Sommige spelletjes duren zo lang. Echt té lang.

– Het opruimen. Wanneer een spelletje dan eindelijk ten einde is gekomen, weten mijn kinderen niet hoe snel ze weg moeten wezen. Het opruimen laten ze aan hun moeder over. En als ik wil dat de spelletjes weer netjes en compleet de doos ingaan, is dat eigenlijk het beste ook.

– Want wanneer ik het mijn kinderen laat doen, trap ik geheid binnen de kortste keren op een pionnetje. Midden in de nacht.

Spelletjesdag, ach ze vinden het zo leuk joh! Tja… Alles voor mijn kleintjes.

Previous ArticleNext Article

2 Comments

  1. Gelukkig zit ik nog niet in die fase. Nu vooral puzzels maken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook ook niet naar uitkijk haha.

  2. Heel herkenbaar! 😀 Maar dat betert 😉 Ondertussen zijn ze hier 13, 10 en 9 en beginnen ze al een beetje door te hebben dat als ze vals spelen er gewoon een einde komt aan die spelletjesmiddag. Alhoewel ze het soms nog eens proberen, hoor 😀