Maandagochtend.
Nadat we de chaos in de gang bij de luizenzakken hebben getrotseerd komen we aan bij de klasjes. “Goedemorgen juf”, mijn zoon geeft zijn juf braaf een handje en hij loopt vervolgens rustig verder om zijn beker en bakje voor het 10-uurtje weg te zetten. Een meisje naast hem zegt iets tegen mijn zoon, ik kan niet horen wat en blijkbaar is het ook niet interessant, want hij kijkt haar aan, draait zich om en loopt gaat zwijgend op zijn stoeltje zitten.
Dinsdagochtend.
Nadat we wederom de chaos in de gang bij de luizenzakken hebben getrotseerd, komen we aan bij de klasjes. “Ehey Mees!” zegt mijn zoon op de meest joviale toon en geeft zijn meester een boks. Na zijn boks, bedenkt hij zich, ‘oh nee, ik moet een hand geven’, hij geeft zijn meester nog een hand en er komt een nog net zo joviale ‘goedemorgen’ achteraan. Met wat vreemde passen en sprongen brengt hij zijn beker en bakje voor het 10-uurtje naar de plek van bestemming en met een big smile op zijn face gaat hij op zijn stoeltje zitten.
Lieve juffen, begrijp me niet verkeerd! Jullie zijn geweldig, jullie zijn lief, mijn kinderen zijn dol op jullie en ik heb echt zoveel respect voor jullie dat jullie dit überhaupt kunnen, het is werkelijk een talent!
Maar man, man, man, wat is mijn zoontje blij met zijn meester.
Waarom zijn er zo weinig meesters?
Waar je 100 jaar geleden alleen maar meesters zag, zie je vandaag de dag 95% juffen buffelen. Wanneer een jongen vandaag de dag aan de PABO begint, stapt hij regelrecht een vrouwenwereld in. Tja, ik snap wel dat jongens in het eerste jaar al afhaken. Zij zitten niet te wachten op wéér een bevallingsverhaal tijdens het nuttigen van een boterham. Daarbij moeten PABO studenten in hun eerste jaar een kleuterstage lopen. En kleuters… dat is een vak apart waar veel mannelijke studenten op afhaken.
Superjammer wanneer ik bedenk hoe positief mijn kleuterzoon dus op zijn meester reageert!
Meer meesters please!!
Hoe zeer ik ook voor de gendergelijkheid ben, jongens zijn nu eenmaal geen meisjes! En juffen zijn geen meesters.
Meisjes staan bekend om hun gekwebbel en zijn verbaal sterker, bovendien zitten hun hersenen anders in elkaar dan die van jongens. Jongens presteren over het algemeen slechter dan meisjes op school, dit komt doordat het schoolsysteem verbaal is georiënteerd. Jongens hebben meer beweging nodig en hangen meer aan hun stoel dan dat ze er netjes bovenop zitten. Maar helaas voor de jongens wordt er van ze verwacht dat ze op school rustig op hun stoeltje of aan een tafeltje zitten. Hoeft dit bij een meester niet dan? Hoor ik je denken. Jazeker wel! Echter kan een meester zich over het algemeen beter inleven in deze constante bewegelijkheid en ondernemingsdrang.
Denk aan het welbekende experiment! Wanneer je alle kinderen in een kleuterklas een stukje klei geeft en ze vervolgens er alleen mee achterlaat, wat gebeurt er dan? De meisjes in de klas gaan over het algemeen braaf kleien met hun stukje klei, maar de jongens maken er een puinhoop van. Rammen met veel lawaai de klei plat, zetten de klei tegen hun voorhoofd om te zien of het blijft plakken, of proppen het in het dichtstbijzijnde gaatje.
Een juf zal de meisjes loven om hun voorbeeldige gedrag en de jongens worden terecht gesteld voor de bende en geklooi die ze veroorzaken. Een meester daarentegen zal het kleien van de jongens zien als creatief gedrag en de experimenten als ondernemingsdrang.
Jongens in een vrouwenwereld
Vandaag de dag leven jongens als kind veelal in een vrouwenwereld. Op school staat er vaak een juf voor de klas, na school is het vaak mama die hen opwacht of gaat het kind naar de BSO? Dan is de kans groot dat ook daar een vrouwelijke leidster ze opvangt. Jongens missen in deze vrouwenwereld mannen met wie ze zich kunnen identificeren en dat is juist iets waar jongens veel behoefte aan hebben in deze ontwikkelingsfase.
Nu wil ik het feminisme helemaal niet in de weg gaan staan, maar een beetje meer mannen in de vrouwenwereld kan voor mijn zoon (geldt overigens ook voor mijn dochters) echt geen kwaad. Graag zelfs!
Afbeelding: Shutterstock
Ik begrijp je als juf helemaal, maar toch kan een juf zich daarin ook anders opstellen. Ik geef mijn jongens na de hand alsnog een high five of boks, en zitten ze niet stil in de kring of klas, geen probleem, als andere kinderen er niet door worden afgeleid, en anders even rennen door de klas, en dan weer verder. En al die knutselwerkjes, laat ze daar inderdaad hun eigen creactiviteit maar op los laten. Want waar is de eigen creativiteit in al die namaak knutselwerkjes? En ga het gesprek aan over wat ze hebben gemaakt, je krijgt de leukste conversaties, want wat een fantasie hebben ze! En op het schoolplein laat ik ze lekker “stoeien”, de jongens hebben dat gewoon nodig. En met mijn huidige kleuters klim ik samen in de bomen op het schoolplein of we gaan op berenjacht. Heb denk ook het voordeel een jongensmoeder te zijn 😉 Maar neemt niet weg dat ik graag wat meer mannelijke collega’s zou hebben!
Helemaal mee eens! Een post naar mijn hart. Meesters zijn heel hard nodig in de klas. Ik was ook altijd blij als mijn zonen een meester hadden en niet weer een juf. Thuis zitten ze ook al vooral met mij als vrouw opgescheept, dus een mannelijk figuur is niet verkeerd op school. (Mijn man maakt lange dagen)