Wat je niet wist… Totdat je meeliep met de Avondvierdaagse

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen… Of toch wel?

Zo wist ik bijvoorbeeld niet hoe het zou zijn om mee te lopen met de avondvierdaagse. Als kind hielden mijn ouders mij daar verre van weg. Ik heb me weleens afgevraagd waarom ik nooit meeliep, maar mijn ouders hadden daar zo hun redenen voor. ‘Dat is niets voor jou’, zeiden ze en ik nam het van ze aan.

En dat heb ik dan ook altijd in mijn achterhoofd gehouden. ‘Dat is niets voor mij.’  Lees meer

Ode aan de meester

Maandagochtend.

Nadat we de chaos in de gang bij de luizenzakken hebben getrotseerd komen we aan bij de klasjes. “Goedemorgen juf”, mijn zoon geeft zijn juf braaf een handje en hij loopt vervolgens rustig verder om zijn beker en bakje voor het 10-uurtje weg te zetten. Een meisje naast hem zegt iets tegen mijn zoon, ik kan niet horen wat en blijkbaar is het ook niet interessant, want hij kijkt haar aan, draait zich om en loopt gaat zwijgend op zijn stoeltje zitten.

Dinsdagochtend.

Nadat we wederom de chaos in de gang bij de luizenzakken hebben getrotseerd, komen we aan bij de klasjes. “Ehey Mees!” zegt mijn zoon op de meest joviale toon en geeft zijn meester een boks. Na zijn boks, bedenkt hij zich, ‘oh nee, ik moet een hand geven’, hij geeft zijn meester nog een hand en er komt een nog net zo joviale ‘goedemorgen’ achteraan. Met wat vreemde passen en sprongen brengt hij zijn beker en bakje voor het 10-uurtje naar de plek van bestemming en met een big smile op zijn face gaat hij op zijn stoeltje zitten.

Lieve juffen, begrijp me niet verkeerd! Jullie zijn geweldig, jullie zijn lief, mijn kinderen zijn dol op jullie en ik heb echt zoveel respect voor jullie dat jullie dit überhaupt kunnen, het is werkelijk een talent!

Maar man, man, man, wat is mijn zoontje blij met zijn meester.

Lees meer

Online oefenen voor school

Squla maakt leren leuk met mama

squla

Eindeloze discussies, veroordelingen en onderzoeken met uiteenlopende resultaten zijn er te vinden over kinderen en multimedia. De combinatie van kind en iPad is wat mij betreft prima. Behalve die keren dat ze hem op mijn stenen vloer laten kletteren en er voor de zoveelste keer een barst in zit. Op het moment dat ze rustig met de iPad op de bank zitten, is er niets aan de hand. Kind blij, mama blij en met een beetje mazzel leert het kind ook nog wat. Filmpjes op youtube, leuke spelletjes of een leerzame app. De iPad is van alles voorzien. U vraagt, Siri zoekt. Sinds kort hebben we de app van Squla.  Lees meer

Wat is je opleidingsniveau?

kind op school

Wanneer je kind naar school gaat, dan dien je allerlei formulieren in te vullen. Formulieren over je kind. Praktische zaken zoals, mag hij of zij op de foto? Mag hij of zij mee met een schooluitje? Mag hij of zij gescreend worden door een logopedist? Maar ook belangrijke informatie over zijn voorgeschiedenis. Hoe ontwikkelt je kleintje zich? Motorisch, maar ook cognitief. Allemaal logische formuliertjes die belangrijk zijn voor het welbevinden van je kleintje.

Maar dan komt er een formuliertje met vragen over de ouders voorbij, met onder andere wat de hoogst genoten opleiding is geweest van vader en moeder. Ik heb het destijds braaf ingevuld maar ondertussen dacht ik wel bij mijzelf, ‘hoezo?’

Meer kans voor leerling met laagopgeleide ouders

Lees meer

Hallo zomervakantie, daar zijn we weer

Vandaag is het alweer de laatste dag van het schooljaar, God wat is het jaar weer voorbij gevlogen. Maar de kinderen zijn er aan toe. Even rust en vrijheid. Heerlijk! Ik kijk er naar uit.

Geen wekker die mij dwingt om op te staan. Ik hoef alleen maar een paar iPad’s naar wat kinderhoofdjes te slingeren en ik kan nog een uurtje doorknorren. Ik hoef geen outfits met een half slapend hoofd uit te zoeken. Aankleden? Dan doen we rond een uur of 11.00 of niet. Het klaarmaken van bento-lunchboxjes? Je pakt maar gewoon een boterham! Gymtasjes kunnen eindelijk op één plek gehangen worden en daar ook blijven. Geen schoolbel die ons confronteert met één keer te lang snoezen en geen tonnen met knutselcrap en werkboeken rondslingerend door de woonkamer.  Lees meer

Het eerste oudergesprek

Woehoe! Wij hebben ons eerste oudergesprek gehad! Spannend was dat…

Toen ik erheen liep voelde ik me toch wel een beetje zenuwachtig. Wat ging de juf allemaal zeggen?

Gelukkig, mijn kind doet het fantastisch! Hij is altijd vrolijk en voor alles in. Vindt alles leuk en interessant! Hij wil al rekenwerkjes doen, gaat gericht tekeningen maken en is bewaker van het schateiland.

Pffff, pak van m’n hart!

Ja, hij heeft wel een uitgesproken mening als hij iets moet doen wat hij niet wil. Op een leuke manier zal hij er alles aan doen om eronderuit te komen. “Goh, dat heeft ie echt van een vreemde?!”, probeerde ik de juf nog wijs te maken.

Ik kreeg wel een beetje kriebel toen ze vertelde dat de kinderen op de Montessori manier hun tafeltje schoon vegen. Fijn hoor, maar maakt mij niet zo heel erg uit welke manier hij gebruikt, als het maar gebeurt. En, er zijn toch meerdere manieren die goed werken? Is het niet aan het kind om te bepalen welke de beste is voor hem?  Lees meer

Ja Juf

ja juf

Lieve Juf, wij zijn echt heel blij met u. De kleine gaat springend naar school en hij komt huppelend terug. Hij vindt het fantastisch! En, de goedkeuring van de Oma’s heeft u ook op zak! Echt, wij zijn alle fan.

Maarruh…

Nu zag ik gisteren zo’n briefje hangen met de vraag of ouders willen helpen met het schoonmaken van speelgoed, stoelen en keuken. Wat gebeurt er als ik ‘Nee’ antwoord?

Ik bedoel, ik ben niet zo’n klusjes type. Allereerst, als het me gevraagd wordt ga ik juist met de hakken in het zand. Zo werk ik, het werkt beter om te wachten tot ik het zelf aanbiedt. En ja, dat kan dan wel even duren.

Verder, ben ik ook niet zo goed in klusjes waar ik zelf niet achter sta. Ik vrees dat ik dan de kantjes ervan af loop (of poets in deze). Lijkt mij ook niet het resultaat waar u op hoopt.

Ook, heb ik thuis nog een heleboel klusjes liggen die ook heel belangrijk zijn. Ik kom nu al niet aan alles toe, laat staan iemand die daarnaast ook nog een baan heeft om rekening mee te houden. Hoe doen andere ouders dat dan?  Lees meer

De eerste schooldag en de andere moeders

Het ‘echte leven’ gaat weer beginnen, de kleintjes gaan weer naar school. Niet alleen de kleintjes, ook wij mama’s (en papa’s) moeten weer wennen aan het schoolleven. Simpelweg omdat, ook al neem ik mezelf al een week voor om alvast weer in het schoolritme te komen, ik tot de laatste vakantiedag in de vakantiemodus sta. Ik heb wel zo een ideaal beeld voor me om mijn kleintjes in alle rust op hun eerste schooldag naar school te brengen, maar helaas…

En ook al breng ik nu mijn kleintjes al een paar jaartjes naar school, ik blijf mezelf telkens weer een nieuweling voelen. Het moment waarop ik weer voor die eerste keer van het schooljaar op het schoolplein stap, is gewoon een beetje ongemakkelijk. Toch weet ik inmiddels wel een beetje wat ik verwachten kan en dat zijn een aantal verschillende ‘soorten moeders’.

1. De fotografen

‘Kijk eens naar mij! Zeg KAAAAAAS!’ De moeder met haar telefoon of camera in haar hand omdat ze van plan is om van elke stap een foto te maken. Ze duwt de andere mensen een beetje opzij omdat haar kroost wel volledig op ’the picture’ moet. Een foto bij het hek, een foto bij de deur, een foto bij de luizenzak, een foto van het wegzetten van de beker, een foto van het gedag zeggen met de juf, een foto bij het tafeltje, een foto van het zwaaien. 10 Minuten later zijn de foto’s te bekijken op Facebook.
Zeer confronterend overigens, omdat ik me, bij het bekijken van de foto’s op Facebook, realiseer dat ik ook wel even een fotootje had kunnen maken… 

2. De huilies

Op deze moeders ben ik eigenlijk wel een beetje jaloers. Ze zijn namelijk zó verdrietig dat de leuke zomervakantie voorbij is, dat ze het niet droog kunnen houden.

3. De klassemoeder

Deze moeders zijn schaars, maar als er eentje is, dan staat ze daar met een brede glimlach en met een lijst in haar hand om vrijwilligers te werven voor de luizenpluis, de schoonmaak-ochtenden en andere vervelende klusjes.
Door mijn gebrek aan assertiviteit en ‘nee’ kunnen zeggen, probeer ik deze moeder zoveel mogelijk te ontwijken.

4. De Popiejopies, oftewel de ‘op de vroege ochtend er gelikt uitziende moeders’

Ja, het lijkt de middelbare school wel, maar ze bestaan nog steeds! Van die groepjes die ‘het’ gewoon hebben. Er op maandagochtend uitzien alsof ze zo bij de styliste vandaan komen. En dan zien ze er ook nog altijd zo gelukkig uit. Of schijn bedriegt? Daar kom je nooit achter, je komt er bij zo een groepje namelijk niet tussen.

5. De afzetter

Deze moeder zie je niet, of in ieder geval zie je haar enkel zwaaiend vanuit de auto. Ze zet haar kinderen namelijk alleen maar af en scheurt vervolgens zo snel mogelijk naar haar werk om daar waarschijnlijk een vreugdedansje te doen en de champagne te laten ploppen omdat de schoolvakantie weer voorbij is.

6. De wanhopige moeder die eruit ziet alsof ze wel een weekje vakantie gebruiken kan

Deze moeder heeft een leger aan kinderen (allemaal in een andere klas) en het lukt haar maar niet om de kleintjes op een normale manier, rustig en op tijd op de eerste schooldag in de klas te krijgen. Ze is blij dat de vakantie weer voorbij is, zodat de kinderen weer vermaakt en ‘opgevoed’ worden op school, maar heeft er daarentegen ook zo de pest in dat elke ochtend weer een race tegen de klok is.

Yep, that’s me…

De eerste keer naar school

Lief kleintje,

Het is bijna zover en dan word je vier. Dan ben je geen peuter meer maar een kleuter. Dan moet je naar school, de basisschool. De ervaringen met het verlaten van je nest zijn in het verleden, op z’n zachts gezegd, niet echt positief door jou ervaren. Een jaar geleden wist je mij ervan te overtuigen dat een peuterspeelzaal volledig overbodig was. Hoezo, het is leuk om met andere kindjes te spelen? Jij kon toch gewoon thuis spelen met je zusje? En zo geschiedde het, je speelde nog een jaartje thuis. Met je zusje.

Maar nu, lief kleintje, nu is er geen ontkomen meer aan. Binnen een maand word je vier. En kindjes van vier gaan elke dag naar school. Ik weet dat het lastig is om te moeten luisteren naar de juf. En dat het lastig is om op je stoel te blijven zitten, aangezien je bij ons thuis nog geen 10 minuten aan tafel kan blijven zitten. En ik weet ook dat je het er helemaal niet mee eens bent dat je straks je eigen billen moet afvegen, maar je wordt nu eenmaal een grote jongen.

Vandaag heb je mij meerdere malen geprobeerd te overtuigen dat je later eigenlijk toch niks wilt worden. En dat je wel naar school gaat als je groot bent. En dat je niet één nachtje, maar nog heel veel nachtjes wilt slapen voordat je weer naar school gaat. Maar zoals ik al zei, lief kleintje, je wordt een grote jongen.

Blijkbaar heb jij je knop omgezet en het begrip ‘grote jongen’ op je eerste wendag wel heel letterlijk genomen. Je nam de schooltijden nogal flexibel of misschien dacht je dat je inmiddels wel genoeg geleerd had om Spiderman te kunnen worden. Halverwege de ochtend vond je het namelijk wel mooi geweest en ben je hem gesmeerd. Maar, lief kleintje, dat vindt de juf niet zo leuk he!? Die wist namelijk niet dat jij tegenover school woont en de weg naar huis op je duimpje kent.

Dus lief kleintje, als je straks weer gaat wennen in je nieuwe klasje, wil je dan alsjeblieft wachten totdat ik je weer ophaal? Want ik kom echt hoor! En als je dan toch op school bent, leer dan meteen even rekenen, lezen en schrijven zodat je later behalve Spiderman ook dokter, brandweerman of papa-blogger kan worden.

Leer om te beginnen in ieder geval alvast een kwartiertje op je stoel te blijven zitten en zelf je billen af te vegen.

Kusje,
mama

Opeens weet je het…

Luizen.

Voordat je schoolkinderen hebt, heb je als papa meestal zelden iets over luizen gehoord. Laat staan dat je je er druk over maakt. Voor de onwetenden zal ik bij deze vast een tipje van de sluier oplichten.

Als je kinderen eenmaal naar school gaan, kom je erachter dat er in het begin van zo’n schooljaar er een ware luizenklopjacht gestart wordt. Luizen blijken verschrikkelijk irritante beestjes, die zich in de vakantieperiodes blijkbaar goed weten te vermenigvuldigen en zich binnen een mum van tijd weten te verspreiden over al die kleine kinderkopjes. En van die kinderkopjes, is het blijkbaar maar een klein stapje naar de haren van de ouders.

Daarom zie je zo vlak na de vakantie ineens overal mensen met luizenkammen en shampoo in de weer, een enkeling zie je zelfs met een vuilniszak om zijn hoofd gebonden in de tuin zitten. (Da’s geen grapje!) Je krijgt nieuwsbrieven over de luizenzakken waarin de jassen op school opgeborgen worden en natuurlijk worden er op school ook weer luizenmoeders gezocht…

Gelukkig hebben wij zelf nog geen luizen van dichtbij hoeven bewonderen, en daar ben ik maar wat blij mee, want als ik de klopjacht en de maatregelen zo van een afstandje bekijk, dan is dat echt geen pretje!

Maar goed, gaan jouw kinderen ook bijna naar school? Wees niet verbaasd als je ineens iemand met een vuilniszak om zijn hoofd gebonden in de tuin ziet zitten…

ja-papa-luizenmoederPin It