Ik zou nog wel twintig keer zwanger willen zijn alleen al om over namen te mogen fantaseren. Al mijn vijf kinderen hebben twee of drie namen ieder met hun eigen beginletters: de C, E, F, H, I, J, M, P, S, V en Z zijn al vergeven. Idioot hoor ik je denken echter voortkomende uit een ‘jeugdtraumaatje’; de naam van mijn zusje en ondergetekende begon met dezelfde initialen en wij wisten nooit voor wie de post was (alsof post er nog wat toe doet in de digitale wereld die 2017 heet). De namen van mijn kinderen zijn vernoemingen of namen met een speciale betekenis.
Op goede vrijdag 1980 kwam ik ter wereld met met de traditionele namen Johanna Cornelia van generatie op generatie overgedragen letterlijk of in een aangepaste vorm. Ik kom uit de generatie Jeroen, Dennis, Martijn, Linda, Richard, Patricia, Kim, Marieke en Wendy namen die op de dag van vandaag de top 100 niet meer zullen bereiken (met uitzondering van Johanna die jawel nog steeds in sommige traditionele streken veel wordt gegeven). Overigens ga ik tot op de dag van vandaag door het leven als Jo omdat ik de volledige versie associeer met de wat meer gelovige medemens atheist die ik ben….
Dat namen onderhevig zijn aan tijd blijkt ook bij mijn kinderen. Toen ik zwanger was van zoonlief hoorde je heel veel één lettergreep namen en ook wij bleken trendgevoelig. Overigens veranderde wij met 40 weken zwangerschap van naam omdat papa ineens de bijbelse versie niet zag zitten. Een tip die ik je 13 jaar later wil meegeven: doe dit NOOIT want je krijgt je leven lang spijt. Niet dat ik de naam die we eerst hadden nu nog zou overwegen, maar als je de ongeboren versie 7 maanden lang zo noemt blijft het voelen alsof je een haan een kip noemt.
Soms loopt het dus even anders. Na twee donkere kindjes kreeg ik ineens een blonde versie met felblauwe ogen (wiens genen dat nu zijn?) een meisje die helemaal niet paste bij de naam India dus werd dat haar tweede naam en gaven we haar de naam Jade. En dat Olivia ineens zo’n hype werd vind ik ook een beetje jammer: ik kende de naam uit de boeken van Ian Falconer die ik altijd voorlas aan de oudste twee. Jarenlang volgde ik als naamofiel de site voornamelijk.nl en vernoeming.nl laatstgenoemde van namendeskundige Maarten van der Meer om alles te weten te komen over namen trends, achtergrond verhalen en opmerkelijke namen. Daardoor groeide ook mijn lijstje met namen die ik prachtig vindt, maar nooit zou kunnen geven. Bombastische bijbelse namen als Nehemia, Samuel, Jeremiah, Selah, Salomé, en Elijah (mijn alltime favorite jongensnaam), maar ook klassieke namen als Ophélia, Amélie, Philippe, Julot en Eleonore en het rijtje ‘moed’ als Beer, Teddy (die staan toevallig zo naast elkaar) waar ook Pippilotta en Poppy op staan (overigens een veel gegeven naam in Engeland). Of gewoon de altijd goed Hollandse namen als Willem en Jan. U leest het mijn namenvoorkeur is net zo complex als mijn persoonlijkheid.
Achter de meeste namen schuilt een verhaal. Omdat ze bijvoorbeeld vernoemd zijn of omdat hun naam een symbolische betekenis heeft zoals mijn jongste die haar komst aankondigde op de dag dat mijn moeder ongeneeslijk ziek bleek te zijn en ik haar een naam meegaf die symbool staat voor voor transformatie en eeuwigheid, maar haar naam wekt ook het gevoel van lichtheid en vreugde in mij op. Wat voor jou simpelweg een top 10 naam is of een rare naam kan voor de ander een goed doordachte naam zijn. Of gewoon omdat de ouders het mooi vonden. Een naam geven is iets heel persoonlijks en zegt meer iets over de ouder dan het kind. Niet voor niets ga ik al heel mijn leven met een ouderwetse variant door het leven en ook mijn kinderen zullen later een mening hebben over hun naam. Ik ben benieuwd naar de namen van mijn toekomstige kleinkinderen zo lang ze maar niet letterlijk gaan vernoemen naar mij…..
Die 20 kinderen komen er niet meer dus stort ik mij op de huisdieren: ons gezin telt nog kat Ramses (vernoemd naar Shaffy die is overleden in de week dat onze grijze reus ter wereld kwam) en poes Tigerlily die net zo hysterisch is als haar naam. Toch maar weer eens orienteren op een nieuwe viervoeter…..
Wij hebben onze dochter de naam Zoë gegeven. Eigenlijk wilde ik graag nog een tweede naam maar daar kwamen we samen niet uit. Ik vond isabelle erg mooi en mijn vriend niet. Dus bleef het bij een naam. Voor huisdieren kan de naam mij niet gek genoeg zijn zo heet onze reus van een kater – muis
Wat leuk ook een Jo maar mijn ouders konden ook echt niet meer verzinnen dan die daadwerkelijke 2 letters Jo! Ook ik mag in de toekomst niet vernoemd worden 🙂 en neefjes en nichtjes hoeven mij geen Tante te noemen ik had namelijk zelf een Tante Jo die een tweelingzus zou kunnen zijn van de tante Cato uit Pietje bel maar dan inclusief een bochel zo erg dat ze met haar neus de wc raakte en dan heb ik nog geen eens overdreven
Leuk om te lezen zeg! Gaaf! Ik heb mijn dochter de naam Nore meegegeven. Inderdaad omdat ie niet trendgevoelig is maar naar mijn mening wel mooi en liefdevol. Haar 2e naam is maria vernoemd naar mijn moeder die is overleden in 2008. Zij heette Ria. Ik heb er ‘ma’ voor geplakt omdat het mijn mama (mama-ria/ma-ria) is maar ook omdat we een generatie maria’s zijn.
Wat een leuk item! Wij hebben specifiek ook naar de betekenis gekeken, onze zwangerschap stond voor een nieuw begin, nieuw leven dat ging beginnen. We kwamen op de Naam Rivano, wat in het Italiaans “‘stromende rivier betekend.