‘Konden we soms maar even terug naar die tijd. De tijd dat ze zo klein zijn.’ Ik heb het verschillende oma’s zo vaak horen zeggen, maar een gevoel had ik er niet bij. Nu begin ik zo langzamerhand te begrijpen wat ze al die tijd zeiden, kon ik maar even terug naar die tijd. Je zou zo graag nog even willen knuffelen met je eigen newborn. Je zou zo graag nog even kusjes willen geven op die peuterwangen.
Kon het maar, voor heel even.
Mijn jongste wordt dit jaar vijf. De afgelopen jaren zijn zo ontzettend snel gegaan en dat terwijl ik af en toe de uren langzaam voorbij zag tikken en dacht dat er nooit een einde aan de dag zou komen. Maar toen ik laatst begon aan het babyalbum van mijn tweede en derde kleintje werd ik toch wel een beetje sentimenteel. En de betekenis van de woorden ‘konden we maar even terug naar die tijd. De tijd dat ze zo klein zijn’ voelde ik tot op mijn bot.
Bij het zien van de afbeeldingen ging ik echt weer even terug in die tijd. Ik rook de heerlijke geur van mijn baby, ik voelde de spekbeentjes in mijn armen en de moeilijk verstaanbare woorden dwarrelden voor even weer in mijn hoofd. Lees meer
