Vind je het nou niet jammer dat je geen meisje hebt?

Afbeelding: Shutterstock

Vroeger, toen ik zelf nog kind was, was ik ervan overtuigd dat ik een dochter zou krijgen. Dat was voor mij eigenlijk net zo vanzelfsprekend als dat ik moeder zou worden. Op die leeftijd denk je nog helemaal niet na over eventuele problemen met zwanger worden enzovoort. Ik voerde hele gesprekken met mijn toekomstige dochter, plande leuke uitjes en zou elke dag mooie vlechten in haar haren maken. 

Moeder ben ik inderdaad geworden, maar niet van een meisje. Wel van twee heerlijke jongens. Ik ben helemaal compleet met ze en een derde kindje gaat er zeker niet komen. Zelfs niet als ik de garantie zou hebben dat het een meisje is, dat mijn lijf een derde zwangerschap goed doorstaat en dat ik een gezin van drie kinderen zomaar kan managen. Als ik zie hoeveel moeite, energie, tijd, en ruimte twee kinderen al ‘kosten’ weet ik echt niet waar ik een eventuele nummer drie nog zou moeten plaatsen. Eigenlijk ben ik soms best jaloers op die moeders die dat allemaal maar doen, kunnen en regelen.  Lees meer

Een puber kant-en-klare potjes geven als avondeten moet toch kunnen?

Oké, voor degene die het nog niet wisten: Ik hou niet van koken!

Leuk, dank je! Weer zo’n kookboek waar ik niets mee doe, dacht ik telkens als mijn attente familie en vrienden weer met zo’n fantastisch cadeau aan kwamen zetten.

Op een enkel kinderkookboek na dan, maar ook dat was van korte duur. Want toen ik bij 11 maanden de spruitjesaardappelpuree eens probeerde viel ik van mijn stoel toen mijn oudste z’n hele bord leeg at. Waarom? Omdat hij bij 8 maanden besloten had ’s avonds niet meer te eten!

Helaas voor hem en de leidsters van het kinderdagverblijf heeft hij de dag erna de hele boel bij elkaar gekrijst van de pijn in zijn buikje! Goh, er stond inderdaad als voetnoot in roze onder het recept dat gevoelige darmpjes niet zo best op spruitjes reageren.  Lees meer

Wat ik heb geleerd in acht jaar moederen over drie kleintjes

moeder zijn
Blurry but perfect!

De afgelopen maanden zijn weer voorbij gevlogen. Mijn zoon werd alweer vijf jaar. De peuter werd een minikleuter en mijn oudste dochter werd acht jaar.

ACHT JAAR alweer, hoe is dat zo gebeurd?

Acht jaar moeder, acht jaar deze rol. Een achtbaan ritje dat voorbij is gevlogen en tegelijkertijd voelde het af en toe alsof de dagen nooit voorbij gingen. Extreme slaaptekort heb ik ervaren en overwonnen. Frustraties gevoeld wanneer ik niks van hun gebrabbel begreep, maar ook blijdschap, heel veel blijdschap als er een mijlpaal gezet werd.

Er zijn nu van die dagen dat ik naar mijn kleintjes kijk en me realiseer dat het echte mensjes zijn. Mijn mensjes, mijn team. En mijn team heeft mij veel geleerd de afgelopen jaren.

Zo weet ik nu dat niks voor eeuwig is, het gaat voorbij. Ook de nare dingen van het moederschap. Slapeloze nachten, een ziek kind, borstvoeding, afhankelijkheid, het leek voor eeuwig en onmogelijk om te handelen. Maar je leeft, je doet en je accepteert.

Wijn is essentieel.  Lees meer