Pauline | Voormijnkleintje.nl | Pagina 194 van 248

Sinds kort zijn we lid van de bibliotheek. Misschien een beetje aan de late kant gezien de leeftijd van mijn zesjarige, maar het was tot voor kort simpelweg niet nodig. We hadden zelf de halve bibliotheek aan prentenboeken thuis liggen, waar we de komende 20 jaar nog uit kunnen voorlezen. Maar de zesjarige ging naar groep 3 en daar leert ze lezen. Ze leert het uit de zogeheten Avi-boekjes wat begint met ‘ik vis mis’ of ‘ik pak maan’. Echt veelbelovende verhalen zeg maar. Boekjes die wij in ieder geval niet op voorraad hebben in onze persoonlijke bibliotheek.

Lid van de bieb dus. Wat ik niet wist…

Ik wist niet dat boekjes op tijd terugbrengen zo moeilijk kon zijn. Ondanks dat we er nu regelmatig komen en mijn kleintjes er zich volledig thuis voelen (als in jassen uit, schoenen uit, haar los, enzovoorts), is het mij nog geen één keer gelukt om de boekjes op tijd te retourneren. We hebben het in het afgelopen half jaar zelfs al gepresteerd om een boek te laten verdwijnen, zomaar opeens, foetsie, weg! Uiteraard, nadat ik de rekening betaald had, kwam de man met een boek aanzetten wat hij in zijn auto onder alle koekkruimels vond. Het boek van de bieb.

Ik wist niet dat mijn kleintjes langer dan 5 minuten stil konden zijn. Maar in de bibliotheek kunnen ze dat, echt waar. Misschien komt het door de dreigende blikken van de bieb-medewerkers. Of misschien kunnen ze hun eigen gegalm niet aanhoren in de mega stille ruimte.

Ik had het niet verwacht, maar mijn kleintjes vinden het fantastisch in de bieb. Ook al moeten ze hun mond zoveel mogelijk dichthouden. Eigenlijk is een uitje naar de bibliotheek heel relaxed. Mijn peuters vermaken zich, mijn zesjarige leert lezen en ik kan even heerlijk ontspannen.

bieb

Kinderboeken, Kinderen, Spelen met je kleintje

10x de leukste prentenboeken voor je kleintje

Pauline

Wat is een prentenboek? Prentenboeken zijn zeer aantrekkelijk voor peuters, naast een leuk verhaal heeft een prentenboek ook aantrekkelijke illustraties. Een goed en leuk prentenboek nodigt uit om interactie te hebben met je dreumes, peuter of kleuter.

Deze top 10 leukste prentenboeken is niet geselecteerd door een jury van jeugdbibliothecarissen, maar door mijn eigen kritische dreumes, peuter en kleuter.

1. Floddertje! Wie houdt er nou niet van Floddertje? Mijn kleintjes kunnen zich in ieder geval heel erg goed identificeren met Floddertje. Of ik daar nou zo blij mee moet zijn… In dit boek zes verhaaltjes met steeds weer andere belevenissen over het zich voortdurend vuil makende meisje Floddertje. € 15,95 – Bestellen >>

2. Willem is een humeurige en mopperende zeerover, maar blijkt uiteindelijk een klein hartje te hebben. Door het piraten thema is het vooral voor de jongens een erg leuk boek! Aanrader! Woeste Willem. € 13,95 – Bestellen >>

3. De eerste uit de officiële Prentenboeken top 10. Piep wil oversteken. Onder het mom van ‘ze leren er ook nog wat van’ is dit een erg leuk boekje, ook voor de hele kleintjes. € 6,95 – Bestellen >>

4. Het glimt en het blinkt, kleintjes kunnen er uren naar kijken. Een verhaal met een moraal. Trots en ijdel en toch geen enkele vriend omdat hij alles voor zichzelf houden wil. De mooiste vis van de zee. € 14,95 – Bestellen >>

5. De Gruffalo. Al jaren een absolute favoriet hier in huis! Wie niet sterk is moet slim zijn en dat is kleine muis! € 13,95 – Bestellen >>

6. Ook dit boekje is uitverkozen tot één van de 10 mooiste prentenboeken van 2015. Snel naar huis, kleine muis Een muisje wil heel graag naar huis, maar kan de weg in het donker niet vinden. Spanning alom en toch ook wel weer erg grappig. € 12,95 – Bestellen >>

7. Pas op! Dit boek bijt! Ook dit boek staat in de Prentenboeken top 10. Een boek dat in het teken staat van interactie. Grappig en origineel! € 9,95 – Bestellen >>

8. Als iedereen slaapt Over een meisje dat midden in de nacht wakker wordt en gaat doen waar ze zin in heeft. Vooral de tekeningen in dit boek trekken de aandacht. Ook dit boek staat in de Prentenboeken top 10 € 14,50 – Bestellen >>

9. Een oude bekende en nog steeds favoriet! Raad eens hoeveel ik van je hou Over Hazeltje en Grote Haas die aan elkaar graag laten zien hoeveel ze van elkaar houden. Gegarandeerd dat je in een vertederende voorlees-kwartiertje met je kleintje hebt. € 13,95 – Bestellen >>

10. En als laatste: Koning Koen en de draak Ook in dit boek zijn de tekeningen favoriet en het thema ‘Draken’ doet het ook altijd goed bij de peuters. € 14,95 – Bestellen >>

Kinderen, Overige

Opvoeden zonder straffen en belonen

Pauline

Afbeelding: Shutterstock

Ik ben ooit begonnen in het boekje ‘Opgroeien in vertrouwen’ met de ondertitel ‘opvoeden zonder straffen en belonen’. Ik zag het helemaal zitten. Zo een opvoeding ging ik mijn kleintjes geven. Ik ging ze niet opvoeden, ik ging ze begeleiden in het vinden van hun eigen ik, zonder geschreeuw en te dreigen. Straffen en belonen kwamen daar ook niet in voor en beloningssystemen al helemaal niet!

Toen mijn eerste kleintje een babytje was, ging deze methode prima. Ik hoefde haar niet te straffen en te belonen. Ik hoefde haar alleen maar te voeden en te verzorgen. En lief te lachen. Maar opeens begint zo een baby te bewegen en altijd net de andere kant op als jij zou willen. Maar goed, je hebt in je achterhoofd dat je je kleintje wil begeleiden in haar eigen tempo van ontwikkelen, zodat zij kan worden wie zij werkelijk is. Klinkt mooi, vind je niet?

Maar toen kwam nummer twee en kreeg ik het drukker. Nog een kleintje om te begeleiden naar een waar en puur mensje. Nummer één begon wat verschijnselen van jaloezie te vertonen en ik vroeg me af hoe dat nou kon? Toch accepteerde ik het gedrag en probeerde ook hier mijn kleintje te begeleiden zonder het meteen af te straffen. Maar toen begon dat kleintje haar nieuwe broertje met het hamertje van haar hamertje tik spel op zijn hoofd te rammen, voor de tachtigste keer… En voor ik het wist zat mijn kleintje op de trap.

Nee, opvoeden zonder straffen en belonen was voor mij te mooi om waar te zijn. Maar beloningssystemen… Die hield ik buiten de deur.

Totdat mijn dochter epilepsie kreeg en daar medicijnen voor moest slikken. Na een week stiekem het medicijn door haar drinken te hebben gedaan, hebben we toch open kaart met haar gespeeld. Het stiekeme gedoe voelde niet goed en aangezien ze een lange tijd aan de medicijnen vast zou zitten, was het beter om de waarheid op tafel te leggen.

En daar was het dan. Het beloningssysteem. Als ze haar drankje (door haar drinken) in één keer opdronk, mocht zij een sticker plakken. Twee keer per dag, een hele week, met als beloning een klein cadeautje. En het werkte, het werkte verdomde goed! Mijn dochter kreeg haar medicijn en ik kreeg rust.

Ik ben nog steeds geen grootgebruiker van beloningssystemen. Laatst ontving ik er een aantal van Gastouderland waar het oog van mijn zesjarige op viel. Zij zag er wel wat in en dus ben ik weer overstag gegaan om een beloningssysteempje te beginnen. De afspraak was dat alledrie de kleintjes de héle nacht in hun eigen bed zouden slapen, twaalf keer. Toen ze de eerste nacht ook daadwerkelijk alledrie in hun eigen bed geslapen hadden, was ik toch een beetje beduusd. En overrompeld.

Was de oplossing nou zó simpel?

Kind

Slaaptekort

Pauline

Elke ouder heeft ermee te dealen. De één kan er prima mee omgaan, voor de ander is het een grote vijand die je in een monster laat veranderen. Slaaptekort. Ik krijg al vlagen van misselijkheid als ik het woord hoor. En toch heb ik door de jaren heen, naast een flinke dosis koffie, een aantal manieren gevonden om het slaaptekort te beperken, zonder dat mijn kleintjes daar erg in hadden!

Zo blijkt verstoppertje spelen een prima powernap te zijn! Regel is wel minimaal tot honderd tellen! Mag je je verstoppen? Naar bed, onder de dekens, meteen! Je houdt minstens 90 seconde over om je powernap te doen. Mag je tellen? Vertel je kleintjes dan na een kwartier dat je ze écht niet kon vinden.

Als je kleintje vraag: ‘Mam zullen we vechten?’. Zeg nooit nee! Altijd met beide handen aangrijpen. De momenten dat je voor dood speelt, zijn prima momenten om je powernap te doen.

Of zet de autobak neer, ga op de grond liggen en zeg dat jij de autobaan bent. Je kleintjes vinden het fantastisch! Jij kan rustig liggen en ondertussen krijg je een soort van massage. Nee, ik stel inderdaad geen hoge eisen aan een massage.

En als je kleintje vraagt om mee te spelen met vadertje en moedertje, EIS de rol van baby op! En spreek met je kleintjes af dat je dit de hele middag met ze gaat spelen. Een langere powernap ga je niet krijgen.

En zo kom je toch je dag weer door. Succes!

Afbeelding: Shutterstock

Een hondenleven, Overige

Een hondenleven! Week 8

Pauline

“Kom Lily, kom! Zit, zit, ZIT! Goedzooooo. Brave hond!”, mijn minipeuter heeft het er maar druk mee. Ze doet hard haar best om te helpen met het opvoeden van onze puppy. Maar de minipeuter en ik zitten niet altijd op één lijn met de opvoeding en dat geeft wel eens strubbeling en onhandige situaties. Zo helpt de minipeuter Lily de hele dag om op de bank te komen en ben ik de hele dag bezig om Lily er weer af te krijgen. En waar ik regelmaat probeer te krijgen in het naar buiten gaan, gooit de minipeuter te pas en te onpas de deur open. Nee het valt niet mee, het opvoeden van een kindje, uhhh hondje!

Maar ik blijf mijn best doen, want je krijgt er zoveel voor terug he?

foto

“Mama, Lily zit niet op de bank hoor. Je mag niet kijken.”

foto1

foto2

Het leukste en braafste speelkameraadje is Lily!

En het beestje wordt ook heel goed verzorgt!

Er is er in ieder geval één blij met de thuiskomst van het baasje!

foto4

En na een week in ‘gevecht’ te zijn geweest, is mijn energie op en eindigt Lily toch nog op de bank.

Columns, Kind, Voor mama

Het schreeuwen

Pauline

Afbeelding: Shutterstock

Naar aanleiding van dit blog, heb ik een aantal opmerkingen gekregen over het schreeuwen (en meer, maar daar hebben we het nu niet over). Vandaag reageer ik op het schreeuwen. Want ja, ik schreeuw weleens.

Het is zeven uur ’s ochtends, mijn wekker gaat. Ik geef een stomp op mijn telefoon in de hoop dat deze op snooze springt. De minipeuter naast me, die rond 01.00 bij ons is gekropen, slaat met een afstandsbediening op mijn hoofd. “TV kijken”, roept ze, ik bedoel schreeuwt ze, er bij. Bij mijn voeten voel ik een ander paar voeten van de zesjarige en ik realiseer me dat ik beter maar op kan staan. Ik ben moe, maar ik heb een goed voornemen. Ik begin de dag met een dansje, ik begin de dag met een lach. Een liedje wat ik tot vervelends aan toe van de man geleerd heb.

Ik strompel naar de badkamer, ik ben echt géén ochtendmens. Maar met een plens koud water word ik dan toch echt wakker. Toch heb ik nog steeds het liefst dat er niemand praat. Maar die kleintjes zijn er nu eenmaal, dus ik accepteer het praten. Zachtjes praten, dat wel.

Op de vroege ochtend kies ik voor gemak, dus ik kleed mijn kleintjes aan, hoewel ze dit eigenlijk best zelf kunnen, maar er gewoon geen zin in hebben. En ja, ook de zesjarige help ik met haar sokken. Die sokken, dat is toch echt een dingetje hoor. Ik moet die sokken met alle beleid bij haar aantrekken, want anders zit ‘ie scheef of erger nog voelt ze een draadje! En dat kan ze niet op een ‘normale’ manier melden, nee dat moet op volume 10 met de ogen dicht geknepen en op een nogal schreeuwerige toon. Ik begin van binnen al een beetje te koken en denk ‘potverdikkie, ik doe ook gewoon mijn best’. En ik weet een kalme ‘Niet zo schreeuwen’ uit te brengen.

We komen beneden. Tijd voor een ontbijtje. De zesjarige wil naast mama zitten. De peuter ook. De minipeuter ook. En ja, ik weet het, overal is een oplossing voor. Om beurten, schema’s wie, wat wanneer. Maar het is niet goed genoeg. Het komt niet aan en de drie kleintjes blèren op volume 10. Ik zou tot tien kunnen tellen, ik zou kunnen denken ‘alles komt goed’. Maar ik verhef mijn stem. Ik verhef mijn stem om ze te vertellen dat ze niet zo moeten schreeuwen.

Tijd om naar school te gaan. Ik begin een kwartier voor vertrek met de mededeling dat we schoenen en jassen aan gaan doen. Het komt niet aan. Ondertussen zie ik het aanrecht vol staan en denk het nog even snel op te ruimen (zie je, het gebeurt uiteindelijk wel). Tijdens dat opruimen roep ik een aantal keer met een lage stem dat ze hun schoenen en jassen aan moeten doen. Ik word wederom compleet genegeerd. Ik ga voor ze staan, ik kijk ze recht in hun oogjes en vraag ze om even te luisteren en hun schoenen en jassen aan te doen. Er wordt door me heen gekeken. ‘Joehoe’ probeer ik nog met een luide stem. Geen reactie.
Er zit niks anders op. ‘SCHOENEN EN JASSEN AAN, NUUUU! tjonge jonge jonge’

Nee, schreeuwen is niet fraai. Schreeuwen is onredelijk, schreeuwen is onmacht, schreeuwen is niet goed te praten. Het liefst schreeuw ik niet, praat ik altijd in de positieve vorm. Straf ik niet, beloon ik alleen maar omdat mijn kleintjes alles naar verwachting doen. Ja, dat zou ik willen, echt. Maar hé, ik ben een mens (geen ochtendmens) en ik leef, ik voel en ik kook soms. Ik heb het beste met mijn kleintjes voor, ik hou van ze en ik plak ze achter het behang.

Wie niet?

Kinderkleding, Kindermerkkleding, Mode voor je kleintje

Bomba zomercollectie 2015

Pauline

Ok, ik kan niet langer wachten. Ik weet het, het is januari. Maar we zijn druk bezig met het zoeken naar een camping voor de zomervakantie. Ja, als je schoolkinderen heb, dan ben je daar in januari mee bezig. Hoe dan ook, ik heb de beginnende zomer in mijn bol en ik ben mijn favorieten alvast aan het selecteren. Ik begin met Bomba!

De Bomba Boys pullover. Ik <3 <3 <3 deze trui! Echt een gevalletje; moet ik hebben, ik ga niet wachten op de uitverkoop! € 49,95
Bomba Boys poloshirt. Kan niet anders dan fantastisch staan onder de pullover. € 39,95
En deze Bomba Boys short hoort er ook wel echt helemaal bij. €39,95

De Bomba girls funpants, niet meer weg te denken. En zeg nou zelf, dit is toch wat je zelf ook het liefste wil dragen? € 39,95
Om vrolijk van te worden! Het Bomba Girls shirt. € 35,95
En ook het gipsy-gilletje komt komend seizoen weer langs. Grof gehaakt van Bomba Girls € 49,95

Kinderen, Prikbord

Vader van vier

Pauline

Heb je altijd al willen weten hoe het is om een vierde baby te krijgen? Jim Gaffigan een Amerikaanse stand-upkomiek vertelt je hoe dat gaat. Het is in ieder geval een mooie opvolger op ‘Moeder van drie’

En voor de ouders van vier, herkenbaar?

https://www.youtube.com/watch?v=GEbZrY0G9PI

Kinderen

Zijn bekende moeders realistisch?

Pauline

Ik vraag me weleens af wat ik in hemelsnaam toch verkeerd doe. Ik volg een aantal bekende moeders (Doutzen, Nikkie, Nicolette, enzovoorts…) op Instagram en de afbeeldingen die zij posten zijn in de meeste gevallen mooi, perfect en altijd happy. Alsof er geen ravage aan het lichaam is aangericht. Hun carrières zitten in de lift als nooit tevoren. Ze stralen alsof ze vanaf dag één de hele nacht kunnen doorslapen. En het leven na het krijgen van kinderen is geen spat veranderd, het draait gewoon allemaal nog om hun eigen ik. Wat een fijne realiteit en ja, jaloers kan ik er wel op zijn.

Ik doe daar toch iets verkeerd, want…

Mijn leven is namelijk van ‘alles draait om mij’ naar ‘alles draait om het kleintje’ gegaan.
Mijn dagen gingen van ‘wat ik wil’ naar ‘wat mijn kleintje van mij wil’.
En de nachten gingen van ‘heerlijk languit in mijn eigen bed’ naar ’twintig keer onderbroken en opgerold in een junior bed dat ik deel met een peuter’.
Mijn lichaam ging van ‘puntige borstjes’ naar ’theezakken tot op de knieën’. (Oke, dat was zwaar overdreven).
Uiteten ging van ‘fancy restaurants’ naar ‘de Mac Donalds’
Mijn winkelgedrag ging van ‘elk seizoen een nieuwe garderobe in mijn kast’, naar ‘elk seizoen een nieuwe garderobe in mijn kleintje’s kast’.
Mijn workout ging van ‘drie keer in de week naar de sportschool’ naar ‘elke avond drie kleintjes achtenzestig keer terug in bed leggen’
Mijn vakanties gingen van ‘mooie hotels op witte stranden’ naar ‘kindvriendelijk campings met glijbanen’.
Het huishouden ging van ‘redelijk netjes’ naar ‘complete chaos’.
En mijn relatie ging van een ‘vurige ik hou van jou’ naar een ‘oh, wil jij ook nog aandacht?’

Mijn Instagram-posts zijn in de meeste gevallen niet altijd mooi, perfect of helemaal happy. Het is ‘real-life’ en mijn leven draait, na het krijgen van kleintjes, volledig om de kleintjes. En ach, zo verkeerd is dat niet toch?

Kijkje achter de (realistische) schermen? Volg Voormijnkleintje.nl op Instagram

Columns, Kind

De eerste keer naar school

Pauline

Lief kleintje,

Het is bijna zover en dan word je vier. Dan ben je geen peuter meer maar een kleuter. Dan moet je naar school, de basisschool. De ervaringen met het verlaten van je nest zijn in het verleden, op z’n zachts gezegd, niet echt positief door jou ervaren. Een jaar geleden wist je mij ervan te overtuigen dat een peuterspeelzaal volledig overbodig was. Hoezo, het is leuk om met andere kindjes te spelen? Jij kon toch gewoon thuis spelen met je zusje? En zo geschiedde het, je speelde nog een jaartje thuis. Met je zusje.

Maar nu, lief kleintje, nu is er geen ontkomen meer aan. Binnen een maand word je vier. En kindjes van vier gaan elke dag naar school. Ik weet dat het lastig is om te moeten luisteren naar de juf. En dat het lastig is om op je stoel te blijven zitten, aangezien je bij ons thuis nog geen 10 minuten aan tafel kan blijven zitten. En ik weet ook dat je het er helemaal niet mee eens bent dat je straks je eigen billen moet afvegen, maar je wordt nu eenmaal een grote jongen.

Vandaag heb je mij meerdere malen geprobeerd te overtuigen dat je later eigenlijk toch niks wilt worden. En dat je wel naar school gaat als je groot bent. En dat je niet één nachtje, maar nog heel veel nachtjes wilt slapen voordat je weer naar school gaat. Maar zoals ik al zei, lief kleintje, je wordt een grote jongen.

Blijkbaar heb jij je knop omgezet en het begrip ‘grote jongen’ op je eerste wendag wel heel letterlijk genomen. Je nam de schooltijden nogal flexibel of misschien dacht je dat je inmiddels wel genoeg geleerd had om Spiderman te kunnen worden. Halverwege de ochtend vond je het namelijk wel mooi geweest en ben je hem gesmeerd. Maar, lief kleintje, dat vindt de juf niet zo leuk he!? Die wist namelijk niet dat jij tegenover school woont en de weg naar huis op je duimpje kent.

Dus lief kleintje, als je straks weer gaat wennen in je nieuwe klasje, wil je dan alsjeblieft wachten totdat ik je weer ophaal? Want ik kom echt hoor! En als je dan toch op school bent, leer dan meteen even rekenen, lezen en schrijven zodat je later behalve Spiderman ook dokter, brandweerman of papa-blogger kan worden.

Leer om te beginnen in ieder geval alvast een kwartiertje op je stoel te blijven zitten en zelf je billen af te vegen.

Kusje,
mama