“Wow! Is de zee echt zo blauw?” zwijmelde dochterlief terwijl ze een foto bekeek op Instagram. Ik moest haar het antwoord schuldig blijven: slechts 1x in mijn leven vloog ik naar het buitenland en zag daar een zee. Daarbij is met filters alles mogelijk en zie ik er zelfs soms uit als een slap aftreksel van Doutzen K (ok, dit mag u met een sarcastische noot lezen)…
Onlangs vloog puberzoon met school voor een educatieve driedaagse reis naar Dublin. Zijn eerste buitenlandse bezoek en vliegreis in zijn leven. Mijn maag kromp ineen bij het besef dat hij deze vuurproef moest doorstaan zonder mij.
In mijn vroege jeugd gingen wij nooit met vakantie, maar toen mijn puberjaren naderden besloten mijn ouders jaarlijks twee weken ergens in de Nederlandse bossen hun hard gespaarde centen te spenderen. Het waren twee weken heimwee waarin ik niet zelden mezelf met mijn walkman opsloot in een veel te kleine slaapkamer om te dromen over andere oorden. Het enige wat ik echt leuk vond was winkelen. Toen ik eindelijk die Levi’s 501 mocht kopen, DE jeans in de jaren ’90, was ik in 1 klap twee weken verveling vergeten. Want ja vervelen dat deed ik. Ik scheelde tien jaar met mijn jongste zusje en was de speeltuin al ontgroeid. Ook de vrachtauto’s en andere groot voertuigen aanverwanten passie deelde ik niet met mijn 4 jaar jongere broertje. Ik wilde winkelen, trampoline springen en zwemmen. Ik wilde boeken lezen en uit eten gaan (kibbeling op wit brood). Naar de disco, flirten met jongens en dromen over die eerste zoen. Maar we maakten eindeloze boswandelingen en deden spelletjes tot grote frustratie van ondergetekende want ik kan niet tegen mijn verlies. ‘S avonds lag ik met mijn zusje in een veel te kleine stapelbed klaarwakker dankzij de muggen en het gekraak van het bed de dagen af te tellen naar mijn eigen slaapkamer, barbie’s en vriendinnen.
Op vakantie ga ik nooit met Co, iets met een beperkt budget. Maar stel dat dat geen probleem zou zijn dan weet ik het nog niet zo zeker. Want op een camping in een tent of caravan met een cultuur geïnteresseerde puber die altijd uitslaapt en laat naar bed gaat, met twee WiFi verslaafde bijna puberdochters, met een meisje van 6 die het liefst de hele dag geëntertaind wil worden en met een peuterpuber wiens leven draait om speeltuin in en speeltuin uit afgewisseld met een middag slaapje betekent flinke compromissen sluiten. Hoe te organiseren als éénouder gezin met bovenmodaal aantal kinderen? Het zou bij mij meer stress veroorzaken dan rust…
Ik blijf het een prestatie vinden met het hele gezin op vakantie. Ook ik kwijl bij foto’s en vraag mij stiekem dan af of het altijd wel zo perfect is of dat er ook verveling en ruzie’s zijn. Omdat de koffers niet in de auto passen, de WiFi niet werkte en het eten tegenviel. Omdat de urenlange reis zo saai was dat zelfs gele auto’s tellen niet meer werkte. Omdat papa met mama ruzie kreeg over de kortste route of haar uitgavenpatroon of zijn telefoon gedrag, de pasta mislukte op het veel te kleine gasstelletje en het weer het beste te omschrijven valt als herfst.
Vooralsnog doen we het met een vakantie thuis. Met manden vol was en heel veel lego, maar ook met boeken, uitslapen en af en toe een dagje weg met Co of een deel daarvan. Met saaie dagen die niet Instagram waardig zijn en leuke dagen waarop we geen tijd hebben voor Instagram. En we zwijmelen mee bij de foto’s en dromen over blauwe zeeën, hagelwitte stranden, hippie markten en historische gebouwen. Wil die man zich voor de volgende zomervakantie melden? Dan wil ik een vakantie nog wel overwegen… Een hele fijne zomer waar dan ook!