Kritiek op borstvoeding in het openbaar

Afbeelding: Shutterstock

Ik heb er in mijn carrière als moeder heel wat borstvoeding mogen geven. In één geval, namelijk het laatste geval, deed ik dat zelfs best lang. Heel erg lang eigenlijk, vind ik dan. Jij misschien niet. Want wat de één lang vindt, vindt de ander kort en vice versa.

Het kan en mag allemaal. Het maakt je geen betere of slechtere moeder. Het maakt je overigens wel erg moe, maar dat is weer een ander verhaal.

Nu heb ik er zelf nooit een punt van gemaakt om in het openbaar te voeden. Ik deed dat gewoon en met gewoon bedoel ik niet dat ik met mijn lekkende tieten in de rondte stond te schudden, nee ik voedde gewoon mijn kleintje omdat hij of zij honger had, of omdat ik op ontploffen stond, kan ook.

Ik deed dat gerust op een bankje in het park. Op een terrasje in de stad en ja, ook gewoon bij mijn schoonmoeder op de bank. Gewoon omdat ik dat gewoon vond.  Lees meer

Borstvoeding ‘in your face’

Ik heb er in mijn carrière als moeder al heel wat tieten uit gegooid. Ik gaf borstvoeding. En in één geval zelfs best lang. Heel erg lang eigenlijk, vind ik dan. Een ander zal twee jaar borstvoeding geven ook erg lang vinden. En weer een ander vindt dat erg kort. Het kan en mag allemaal. Het maakt je geen betere of slechtere moeder. Het maakt je overigens wel erg moe, maar dat is weer een ander verhaal.

Nee, de discussie wel of geen borstvoeding ga ik niet aan. Maar ik wil de borstenmoeders wel een paar adviesjes meegeven. Want of je nu twee maanden of acht jaar borstvoeding geeft, we voelen allemaal weleens zo een blik. Misschien worden sommige blikken wat versterkt door je rondvliegende hormonen, maar er zijn ook werkelijk blikken bij die boekdelen spreken. En een enkeling durfde zelfs zijn scheur open te trekken om een opmerking te geven over het openbaar voeden met je borsten. En zoals zo vaak in onverwachte situaties, zit je met je bek vol tanden.

Had ik toen maar de opmerkingen als ‘Vind je dit onsmakelijk? Een placenta is pas onsmakelijk! Wil je de foto’s zien?’ of ‘Bedekken? Wat een goed idee! Hier is mijn hydrofiel om je hoofd te bedekken.’  en ‘Geloof me, ik ben net zo geschokt als jij over deze gigantische tieten.’ klaar staan om terug te kaatsen.

Je begrijpt, ik ben pro borstvoeding in het openbaar, net zoals ik pro flesvoeding in het openbaar ben. En nee, liever niet met je lekkende tieten in de rondte gaan schudden, net zoals ik liever niet heb dat je je fles zonder dop in de rondte schudt.

Verschonen, borstvoeding… Mag het openbaar?

Borstvoeding, verschonen of je kind een kusje geven in het openbaar. Wat kan wel, wat kan niet?

Vandaag zie ik bij de Telegraaf een bericht voorbij komen over verschonen in het openbaar. Een dame, die ook moeder is, schrijft een brief met haar beklag over een andere moeder die haar baby in een propvolle trein aan het verschonen is. In deze brief is het duidelijk dat ze het niet vindt kunnen dat de moeder haar baby ongegeneerd een luier verschoont. Zelf heb ik nooit in zo een situatie gezeten (bomvolle trein met poepluier) en bovendien, om een poepluier te kunnen verschonen heb ik ruimte, veel ruimte nodig.
Maar ik heb er nooit een punt van gemaakt om in het openbaar op te treden (borstvoeding geven). Uiteraard probeerde ik het voeden altijd subtiel te doen. Hoewel het de eerste paar keren behoorlijk klungelig ging, heb ik nooit allebei mijn tieten vol op tafel gegooid. En ik dacht altijd maar, wat hebben jullie nou liever? Een voedende moeder of een krijsend kind?

We weten het al langer, iedereen is anders. De één doet het zus, de ander doet het zo. Het blijft een eeuwige en nutteloze discussie.