Gezelligheid in/uit balans

Hellup! ik ben uit balans! Wat eten en drinken betreft dan. Ietsjes uit balans. Oké iets meer dan dat. Oké oké ik ben gewoon, UIT balans. Ik dacht dat ik de afgelopen maand december er zonder kleerscheuren af zou komen, maar mijn huidige spijkerbroeken moeten toch met iets meer agressie en geweld worden aangetrokken en dichtgeknoopt. Dat is nog niet het ergste want de bewegingen die ik daarbij maak om er comfortabel in te komen zijn minstens zo erg tot hilarisch.

Het komt niet omdat ik zelf culinaire hoogstandjes heb uitgehaald in de keuken hoor, want ik kan niet koken, ik houd er ook niet van en wil het ook niet. Ik doe het overigens wel, voor mijn gezin, voor er wordt gedacht aan een ontaarde moeder die haar kinderen iedere dag pizza en patat voorschotelt. Hoewel ze dat geen straf zouden vinden. Maar als het simpel en snel kan, heel graag. Mijn gezin is dus mijn redding anders zou ik zelf leven op crackers, kwark, pizza en eiwit shakes, en overal, waar mogelijk, aanschuiven. Niet omdat ik niet van eten houd, integendeel, maar gewoon omdat ik het koken bijna niet kan opbrengen. Helaas heb ik de “kook” genen van mijn moeder niet doorgekregen en zelfs mijn vader weet goede gerechten neer te zetten. Mijn mams, zij kan geweldig koken, met stip en hoewel ik er altijd met mijn snufferd boven op stond of liever gezegd, met mijn kont op het aanrecht zat toe te kijken, heb ik die passie nooit begrepen.

Een van de mogelijke verklaringen van deze worsteling met mijn kleding is omdat ik de afgelopen weken veel bij mijn ouders heb gegeten. Gewoon binnen komen en aanschuiven, ideaal en overheerlijk! Nog meer “mogelijke” verklaringen zijn de onregelmatigheden van de hele maand december, de wijntjes, de onverwachte lunches en vaker aanschuiven aan tafel bij vriendin, de hapjes, chippies en de trek “rondom” de wijntjes. Uitleg, in de kringen waarin ik mij verkeer zijn net zulke wijnliefhebbers als ik, die iedere gelegenheid op ieder tijdstip aangrijpen om een wijntje te doen. O ja, en een toastje, hapje en bijbehorend lekkers in de avond voor de zachte landing van de wijn

Tjonge wat is het soms lastig om de boel in balans te krijgen en dan weer zo te houden. Het is ook allemaal zo lekker en gezellig! Het hoort ook wel een beetje bij me eigenlijk, net als dat in balans zijn en ik voel me dan toch het allerbeste. Nu voel ik me een soort van rollade verpakt in zo een te strak netje. Mijn broeken worden tegenwoordig vergezeld door lovehandels waar je volledige grip op hebt. Over de rest nog maar te zwijgen.

Aan voorgeschreven diëten doe ik niet. Het is weer gewoon een kwestie van de “juiste balans” vinden. Ik ben reeds op zoek, al is de verleiding vaak groot. Gelukkig ben ik weer aan het werk en is het leven weer een beetje in structuur, dus die onverwachte lunches, wijntjes, hapjes en lekkers zijn bij deze vervallen. Is het al weekend? YES!

En indien mogelijk, zo snel mogelijk! Dan toch ergens weer van dat lopende abonnementje van de sportschool gebruik gaan maken.

Liefs,
Diana

balans

 

Happy new year!

Happy new year! Ik wens iedereen een fantastisch, gelukkig, te gek, liefdevol maar vooral gezond 2015.

En, wat zijn jullie goede voornemens? Of misschien beter, hebben jullie überhaupt goede voornemens? Ik heb daar heel lang en hard over nagedacht. Het rijtje van gewoontes af, roken doe ik niet dus daarmee hoef ik niet te stoppen, voeding is redelijk in balans, niets meer aan doen. Wijn is te lekker om mee te stoppen, dus geen denken aan en snoepen en snacken doe ik nauwelijks, houden zo. Sporten heb ik geen tijd voor, al mag het een en ander wel wat verstevigd en opgetrokken worden, maar ik ben tenslotte geen 18 meer. Mocht die tijd zich weer aandienen, dan loopt er nog een abonnementje. Dan hebben we de gezondheidsnormen zo een beetje wel gehad. Dus eigenlijk komt het ieder jaar bij mij op hetzelfde neer, geen goede voornemens, gewoon zo doorgaan.

Dit jaar wordt wel een heel spannend jaar. De laatste loodjes van de zware behandelingen van mijn kleine Prins, de laatste scan tijdens de behandelingen en dan het leven “na” de behandelingen. Het wordt natuurlijk een nieuwe uitdaging om het leven weer op te pakken en op dat moment weer met bepaalde angsten en “het leven er na”, wat nieuw is, om te gaan. De intensiviteit naar het ziekenhuis neemt, als het goed is, drastisch af, dus dat wordt gaten vullen. Gaten van tijd.

Maar niet te ver op de zaken vooruitlopend blijf ik nog even in het begin van dit jaar. O ja en de goede voornemens die ik niet heb. Wel plannen. Ik ga mijn haren doneren, samen met een club andere dames die betrokkenheid tonen en graag een bijdrage willen leveren aan volwassenen en kinderen die door bepaalde ziektes, geen haar (meer) hebben. Een goed streven en een dubbel gevoel. Dubbel omdat ik houd van mijn lange haren, maar goed omdat ik graag een klein steentje wil bijdrage aan een goed doel. Een nieuw jaar wordt nieuw haar, een nieuw begin van een volledig nog vreemd tijdperk.

Voor nu, gaan we nog even door in het “oude” vertrouwde ritme a la 2014. Alsof er geen jaarwisseling is geweest. Ons nieuwe jaar begint wat later maar dan is er in ieder geval weer een goede reden voor een feestje. Want daar houden we zo van, toch?

Cheers! Op een nieuw jaar en nieuw haar. Een afsluiting en een nieuw begin. En wel gewoon met een wijntje of champagne natuurlijk. Dat houden we er gewoon in.

Liefs,
Diana