Op dit moment is alles nog onzeker. Gaan de kinderen nog terug naar school om het schooljaar af te maken? En zo ja, hoe gaan de scholen invulling geven aan het onderwijs met de regel van 1,5 meter afstand? En zo niet, zijn de kinderen allemaal op hetzelfde niveau wanneer de zomervakantie voorbij is? Doe ik genoeg om mijn kinderen op niveau te houden? Of gaan ze achteruit door het thuisonderwijs? Nemen mijn kinderen het schoolwerk op afstand serieus genoeg? Neem ik het wel serieus genoeg? Echt, het zou zo fijn zijn als alles weer terug naar normaal kan gaan. Maar ieder simpel denkend mens weet ook al dat dat natuurlijk niet gaat gebeuren na de meivakantie.
Weet je wat mij gelukkig zou maken? En ook een hele hoop stress zou besparen, is dat we schooljaar 2019/2020 laten voor wat het is. Dat het schooljaar volgend jaar weer opgepakt wordt en we nu de kinderen dingen laten doen waar ze zelf zin in hebben. Dat de aandacht nu even uitgaat naar hun eigen interesses, in plaats van zinsdelen, voltooid deelwoorden en ingewikkelde sommen. Die staartdelingen komen volgend jaar wel weer of misschien zelfs nooit meer, aangezien je ze na de basisschool toch nooit meer gaat maken.
Wat zou het heerlijk zijn om toestemming te krijgen om de rest van het schooljaar te schrappen. Ik heb de energie niet om mijn kinderen te begeleiden met al hun schoolwerk. Ze luisteren niet naar mij zoals ze naar hun leerkracht luisteren. Ik ben langer bezig om ze aan het werk te zetten dan dat ze daadwerkelijk aan het werk zijn. De strijd, het geeft mij zoveel stress. Alle agenda’s, alle schama’s, alle online meetingen, ik word er knettergek van. En had ik al gezegd dat mijn man en ik ook nog thuis proberen te werken?
Zou het echt zo erg zijn om het schooljaar op dit moment te stoppen? Ik kan namelijk vooral positieve punten bedenken.
– Het scheelt mij zoveel stress. Van een gestreste ouder wordt geen kind beter. Ik wil geen ruzie met mijn kinderen over hun schoolwerk. Ik wil ze niet dwingen. En ik wil ook niet gestrest zijn, maar van het schoolwerk van mijn kinderen en dan vooral het gebrek aan zelfstandigheid schieten de grijzen haren op mijn hoofd. Daarbij heb ik geen idee wat ik aan het doen ben wanneer ik die ene som probeer uit te leggen of jager en de bakker regel er weer eens inschiet. Ik ben geen juf, laat staan dat ik het geduld heb van een juf.
– Ik zou ook weer energie overhouden. Energie die ik kan steken in mijn werk of in het spelen van een gezellig spelletje met mijn kinderen. Alleen het idee al, dat de kinderen na de meivakantie weer thuis aan hun schoolwerk moeten, zuigt alle energie uit me.
– Het is niet alleen ik die er klaar mee is, ook de kinderen zijn er klaar mee. De lol van thuis schoolwerk doen is er wel een beetje af, de rek is er uit zullen we maar zeggen.
– En dan zijn er nog de redenen zoals kinderen die niet continu over een computer met internet beschikken. Of erger nog, over een veilige thuissituatie. Wellicht geeft het stoppen van het schooljaar voor deze gezinnen ook een beetje rust.
Dus, wat vinden we ervan? Zullen we dit schooljaar gewoon per direct stoppen?
Afbeelding: Shutterstock / Veja