Twintig jaar later

Hij slikte bijna onhoorbaar en schraapte zijn keel. “Mijn hele leven staat online. Van geboorte tot aan dit moment.” Er verscheen een vochtige glans over zijn ogen.

“Je moet je voorstellen dat de camera altijd aan stond bij ons. Dagelijks werd er urenlang gefilmd voor weer een nieuwe vlog: boodschappen doen, naar school, hond uitlaten, vakanties, dagjes uit, sport, noem het maar op. En iedere avond zat mijn vader boven een filmpje te monteren. Toen ik klein was vond ik het wel grappig om ons iedere dag op YouTube te zien, maar later begon het mij steeds meer te irriteren. Kinderen wilden over de vloer komen niet voor mij, maar omdat ze ook op YouTube wilden. En dat mocht weer niet vanwege de privacy wetgeving. En andere kinderen bleven weg die vonden het allemaal maar spannend alsof ze bij de koning op bezoek moesten. En dus wilde ik altijd bij anderen kinderen spelen, maar dat kon vaak niet omdat we moesten draaien voor sponsor X of een product de hemel in moesten prijzen voor sponsor Y. Want alles wat gesponsord: van vakanties tot de inhoud van de kledingkast, de cadeaus die je kreeg voor je verjaardag tot aan wat er op je bord lag.”

Er valt even een stilte. “ Weet je, eigenlijk snap ik niet dat het allemaal maar mocht. Was je als kind model of acteur dan zat je aan allerlei regels en wetten vast. Alleen maar om jou als kind te beschermen, want je mocht vooral niet te veel werken. Maar was je een kind van een gezinsvlogger dan mocht alles ongelimiteerd. Kinderen lachten mij uit omdat ze op YouTube hadden gezien dat ik graag met speelgoed speelden wat zij dan weer voor een meisje vinden. En kreeg ik een driftbui dan wist de volgende dag iedereen het op school. Niets bleef verborgen. En mijn ouders maar zeggen dat wij het als kind zo leuk vonden. Ja, ik geef toe ik genoot ook wel eens van de aandacht, bekendheid en het geld. Want alles werd gesponsord en wij maar enthousiast doen over de spullen die wij kregen. Maar het was geen leven zo met mijn ouders in de buurt met die gestrekte arm. Ik miste de diepe gesprekken, de momenten dat ik ongegeneerd bloot door huis kon lopen, het niet hoeven delen van mijn net uit bed hoofd of mijn eerste puistje, mijn vader die niet altijd gemaakt vrolijk was maar echt. Ik ken de man niet hij leeft op views en likes. ”

De psycholoog kijkt op. “We gaan er voor vandaag een einde aan maken. De volgende keer gaan we het hebben over hoe jij de negatieve reacties hebt ervaren over bijvoorbeeld je kleding of uiterlijk onder de foto’s en filmpjes.” Ze kijkt zwoel de lens in. “Dit was weer een aflevering van ‘Kleenex: Het uitgebuite leven achter een familievlog’. Graag tot de volgende keer.

Afbeelding: fizkes/shutterstock

Previous ArticleNext Article