sex

Voor mama, Voor papa

Sekspraatjes vullen geen gaatjes

Seks verandert nogal na het krijgen van kinderen. Maar daar hebben we het meestal niet over. Wist jij veel dat die eerste keer na een bevalling als een soort tweede ontmaagding aanvoelt. De spanning alleen al. En de hartverwarmende passie is ver te zoeken. Je mag blij zijn dat je zo nu en dan je zin over hoe je dag was zonder onderbrekingen af kunt maken, om over een potje vrijen maar te zwijgen.

Toch kunnen wij moeders onderling uren praten over seks. En dan vooral over redenen om het niet te hebben. Want laten we eerlijk wezen, soms is je zin ver te zoeken en dat heeft zo zijn redenen.

Je aambeien jeuken

De gedachten aan slapen is veel opwindender dan de ideeën waar je partner mee komt. Laat me slapen, schreeuw je diep van binnen. Bovendien beginnen je aambeien te jeuken.  Lees meer

Kinderen, Liefs Diana

Slaapvriendje

Ik sta op het balkon, de zon schijnt. Puber dochter komt naar me toe. “Mama…? “ De manier waarop zegt genoeg en ik kijk haar aan. “Mama, mag mijn vriendje een keer blijven slapen?”, vraagt ze. Ik blijf haar aan kijken, weet niet goed wat ik moet zeggen. De laatste keer, een aantal weken geleden, vroeg ik haar nog of ze al gezoend had met vriendje en was het antwoord nee. “Nee?”, vroeg ik nog. “Nee mam, als ik dat had gedaan had ik daar eerlijk antwoord op gegeven”. Nu staat ze voor me en vraagt of haar vriendje mag blijven slapen.

Voor mijn gevoel slaan we dus een stukje over of heb ik iets gemist. Om de stilte te doorbreken kom ik met een onnozele “waar dan?” (weet ik veel, dit is voor mij ook nieuw) en ze grapt, blijkbaar, en zegt “ja, op de bank” en lacht. Ik blijf haar aankijken en vraag me af wat deze lach betekent, ik weet nog steeds niet wat ze bedoelt. Ik stel haar voor dat ze ook bij mij in bed mag slapen en vriendje in haar bed, ze lacht nog steeds of alweer en zegt: “Mahaaam, natuurlijk niet, gewoon bij mij in bed”. Ik kijk haar aan en slik. Een flashback naar mijn eigen hysterische pubertijd waar moeders zeurden en overbezorgd waren en (stief)vaders streng. Niet zo zeer die van mij, maar daar kwam ik later pas achter. Hoe ging dat bij mij eigenlijk? Daar over nadenkend, krijg ik een knoop in mijn maag en schreeuw van binnen “nog even wachten lieve “kleine” puber van me”!

Ik vraag haar of ze mij iets moet vertellen of misschien moeten we praten? En weer krijgt ze een grijns op haar gezicht en zegt ze “nee mama, daar ben ik nog niet aan toe”. Ik moet haar geloven, net zoals ze mij moet geloven. En ik vertel haar dat ze wel met mij moet blijven praten en dat ze, als ze ook maar enigszins aan extra gevoelens moet toegeven, dit met mij bespreekt voor de nodige actie. Mijn 14 jarige weet inmiddels wel dat baby’s niet door de ooievaar worden gebracht en heb ik haar bewust gemaakt van de overige gevaren. Omdat er blijkbaar nog geen extra gevoelens zijn, vraag ik haar nog waarom dat slapen nodig is. “Gewoon voor de gezelligheid”, zegt ze. Sjah dat is eigenlijk wel het meest logische antwoord en dat geloof ik ook. Maar toch, ik moet het even laten bezinken en erover nadenken. Dat laatste wordt me niet in dank afgenomen. Natuurlijk weet ik, die dag zal komen, eerder vroeg dan laat.

Voor nu houd ik het nog even bij een slaapvriendinnetje.

Liefs, Diana