Borstvoeding ‘in your face’

Ik heb er in mijn carrière als moeder al heel wat tieten uit gegooid. Ik gaf borstvoeding. En in één geval zelfs best lang. Heel erg lang eigenlijk, vind ik dan. Een ander zal twee jaar borstvoeding geven ook erg lang vinden. En weer een ander vindt dat erg kort. Het kan en mag allemaal. Het maakt je geen betere of slechtere moeder. Het maakt je overigens wel erg moe, maar dat is weer een ander verhaal.

Nee, de discussie wel of geen borstvoeding ga ik niet aan. Maar ik wil de borstenmoeders wel een paar adviesjes meegeven. Want of je nu twee maanden of acht jaar borstvoeding geeft, we voelen allemaal weleens zo een blik. Misschien worden sommige blikken wat versterkt door je rondvliegende hormonen, maar er zijn ook werkelijk blikken bij die boekdelen spreken. En een enkeling durfde zelfs zijn scheur open te trekken om een opmerking te geven over het openbaar voeden met je borsten. En zoals zo vaak in onverwachte situaties, zit je met je bek vol tanden.

Had ik toen maar de opmerkingen als ‘Vind je dit onsmakelijk? Een placenta is pas onsmakelijk! Wil je de foto’s zien?’ of ‘Bedekken? Wat een goed idee! Hier is mijn hydrofiel om je hoofd te bedekken.’  en ‘Geloof me, ik ben net zo geschokt als jij over deze gigantische tieten.’ klaar staan om terug te kaatsen.

Je begrijpt, ik ben pro borstvoeding in het openbaar, net zoals ik pro flesvoeding in het openbaar ben. En nee, liever niet met je lekkende tieten in de rondte gaan schudden, net zoals ik liever niet heb dat je je fles zonder dop in de rondte schudt.

Miss Chaos, zomercollectie 2015

Diana vroeg zich vanmorgen af wat voor type vrouwen jullie zijn? Diana en ik zijn volgens mij toch echt twee verschillende types, maar over rokjes en jurkjes zitten we volledig op één lijn… Ik vind ze ook prachtig! En ook vooral bij een ander. Comfortabel voel ik mij er ook niet in, tenzij ik minimaal 6 maanden zwanger zou zijn, dan zou ik niets liever willen. Of we ook qua type jurkjes op één lijn zitten? Geen idee. Maar ik word elk seizoen een beetje verliefd op de jurkjes van Miss Chaos. En helaas realiseer ik mij ook elk seizoen weer dat mijn lichaam deze jurkjes niet toestaat. Ik moet het gewoon niet willen.

Voor degene die het wel kunnen hebben, deze jurkjes zitten onder andere weer in de collectie van Miss Chaos.

miss-chaos

Meer van de collectie vind je op www.misschaos.nl

Ervaren moeders tegen de nieuwe moeders…

battle women

Ken je de Netflix serie Orange is the New Black? Ja natuurlijk ken je die. Het gaat over een vrouwengevangenis en in die gevangenis bevinden zich allemaal groeperingen. Op het moment dat je moeder wordt is het alsof je net als Piper daar voor het eerst die vrouwengevangenis binnen wandelt. Er zitten daar dan allerlei verschillende groepjes onder andere onder leiding van bijvoorbeeld een Red, een Pennsatucky of een Gloria.

Deze zijn dan de ervaren moeders, bijvoorbeeld de ‘alles voor elkaar’ moeders. Moeders die het ’s morgens voor elkaar krijgen om hun haren te doen, om hun tanden te poetsen en netjes aangekleed op tijd (lachend) op hun werk verschijnen, maar wel hun kindjes op de creche dumpen. De borstvoedingsmoeders die ver bij de magnetron vandaan zitten en met enige jaloezie naar het wijntje van de flesvoedingmoeders kijken. De draagdoekmoeders en de co-sleepers kunnen zich eindelijk even uitrekken en bij de ‘ik doe maar wat moeders’ zie je continu een groot vraagteken boven hun hoofd hangen. Oh ja en er wandelt ook een ‘Crazy eye’ rond, ik durf niet hardop te zeggen bij welke moedergroep deze hoort.
Maar deze ervaren vrouwen zijn allemaal aan het wachten op het arriveren van een nieuwe gevangene, zodat ze kunnen smullen van de fouten van ‘de nieuwe’ in dit geval moeder.

Zou het nu niet leuker zijn om dat wijzen met een vingertje om te zetten in goed bedoelde adviezen? Want ik zal je vertellen, deze moeders in de moeder-gevangenis, zijn allemaal verre van perfect, ieder huisje heeft z’n kruisje zullen we maar zeggen. Dus, hier komen mijn goedbedoelde adviezen…

– Probeer geen linkse hoek uit te delen aan iemand die je vertelt dat je moet gaan slapen als je baby slaapt.

– Als je kraamverzorgster je aanbiedt om te koken, maandverbandjes in de vriezer wil leggen, een boodschapje voor je wil doen, voor de derde keer je bed wil verschonen, of gewoon de deur open wil doen voor de kraamvisite, probeer geen superheld te zijn maar accepteer (of nee, maak gebruik van) de hulp.

– Ik vind het echt ontzettend knap als je weer uren in de keuken hebt gestaan om een suiker- en zoutvrije maaltijd voor je kleintje in elkaar te flansen. Maar sla jezelf niet voor je kop als je achteraf bedenkt dat je kleintje er welgeteld drie happen van genomen heeft.

– Probeer ook geen linkse hoek uit te delen aan de zoveelste persoon die vraagt waarom je geen borstvoeding geeft. Of vraagt wanneer je weer aan het werk gaat, of waarom je niet meer aan het werk gaat of wanneer de volgende komt of wat voor domme vraag dan ook stelt.

– Het is volkomen normaal dat je auto verandert in een klikobak vol met ontbijtkoekresten, Dora-koekkruimels, waardeloze McDonalds Happymeal speeltjes, kotsresten en kwijtgeraakte bibliotheekboeken. Voel je dus niet schuldig tegenover je schoonmoeder als je haar een keer een lift geeft.

– Als je een beetje gefrustreerd raakt van het oorverdovende geschreeuw dat uit je kleine wondertje komt (en geloof me, dat gebeurt), leg het kleintje dan even in zijn bedje of box, ga naar je kamer, doe de deur dicht en schreeuw zo hard als je kan en herhaal dit zo vaak als nodig is.

– Het is niet raar als je een keer 10 minuten gedachteloos door je Facebook tijdlijn scrolt, op de wc.

– O ja! En probeer ook de mensen die zeggen “geniet er maar van, want voor je het weet…” niet te hoeken.

Want weet je, het zijn allemaal goedbedoelde adviezen uit een ‘ervaren’ moederhart. En ieder die handelt uit een moederhart, doet het geweldig!

 

Afbeelding: Shutterstock

Vriendinnen die je nodig hebt

moeder-vriendinnen

Afbeelding: Shutterstock

Vriendinnen zijn belangrijk voor mij. Om mee te lachen, om een wijntje mee te drinken, om eindeloos mee te praten over kinderen, ze maken het leven gewoon leuker. En belangrijker nog, ze zorgen ervoor dat je het volhoudt in dit vermoeiende en soms uitzichtloze leven met kinderen. Oké, dat klinkt dramatisch, maar wat ik zeggen wil, een moeder heeft een aantal verschillende typen ‘mama-vriendinnen’ nodig.

Been there, done that

Als eerste de ervaren ‘been there, done that’ moeder. Deze moeder loopt een fase voor je uit, of beter gezegd, ze vindt het wiel voor je uit. Ze geeft je adviezen waar je echt wat aan hebt, want het zit bij haar ook nog vers in het geheugen. Hoe deed zij dat, die zindelijkheidstraining, de speen afleren of die eerste schooldag?

Been there, done that lang geleden

En dan volgt de ‘been there, done that’ lang geleden moeder. Deze moeder-vriendin kan je vertellen dat het allemaal goed komt en niet altijd zo een gekkenhuis zal blijven. En met een beetje geluk zijn de kinderen van deze moeder op een leeftijd dat ze op je eigen kleintjes kunnen passen als je er een avondje tussenuit wilt.

De ik doe ook maar wat moeder

Nog een heel belangrijke; de ‘ik doe ook maar wat moeder’. Deze kijkt er niet van op dat je kleintje in het weekend drie films achtereen gekeken heeft, of heeft ontbeten met een gevulde koek. Een soort van ‘feel good-moeder’, omdat haar falende opvoed-technieken de jouwe altijd overtreffen. Ze lijkt een beetje op de…

Klaagmoeder

‘Ik kan uren met je klagen over de kinderen – moeder’. Met deze moedervriendin kun je uren klagen over je kids, de ene herkenning na de andere en altijd met als conclusie ‘hoe leuk en lief je kleintjes wel niet zijn’.

Hard werkende moeder

Dan is er nog de hard werkende moeder. Eentje die ervoor zorgt dat je zelf ook ambitieus blijft en niet met ongekamde haren en in een joggingbroek op de bank gaat hangen.

De perfecte match

En als laatste de vriendin – moeder (liefst meerdere) met de liefste en leukste kindertjes die een perfecte match met jouw kleintjes blijken te zijn. En natuurlijk kun je met deze moeder prima een bakkie koffie of een wijntje drinken.

Mis jij nog één van deze vriendin-moeders? Hop hop, naar de speeltuin en ronselen die moeders!

Waar zijn de mama’s?

Disney prinsessen zonder moeder

Is het je weleens opgevallen dat bij veel van de Disney prinsessen geen moeder meer in beeld is. Zelf had ik er eigenlijk nooit over nagedacht, totdat ik de opmerking laatst ergens voorbij zag komen. Ik zal er een paar noemen: Ariel De Kleine Zeemeermin heeft alleen haar vader Koning Triton. Ook bij Pocahontas is er alleen een vader, het opperhoofd, in beeld. En Belle, je weet wel van het Beest, groeit ook alleen met haar vader de dorpsgek op. Assepoester en Sneeuwwitje hadden alleen hun akelige stiefmoeders die over hun ‘waakten’.

 

In een interview in het Amerikaanse magazine Glamour geeft Disney producent Don Hahn twee redenen waarom het zou kunnen zijn dat de moeders geen (belangrijke) rol hadden in deze Disney klassiekers…

Tijdgebrek is een reden

“De eerste reden is uit praktisch oogpunt. Een Disney film duurt maar zo een 80-90 minuten. De films gaan over opgroeien én over die ene dag dat je je verantwoordelijkheid moet nemen. Als je één of beide ouders weglaat, wordt het karakter gedwongen om sneller volwassen te worden.”

De tweede reden is een stuk tragischer.

Tragische reden

“In de jaren 40 kocht Walt Disney een huis voor zijn vader en moeder. Toen zijn vader en moeder verhuisd waren, zat er een lek in de oven van het nieuwe huis, waardoor zijn moeder vlak na de verhuizing stierf en vader ziek werd. Hij zou er nooit over gepraat, maar zich wel verantwoordelijk gevoeld hebben, omdat hij door zijn succes een huis kocht voor zijn ouders. En ook al was het niet zijn schuld, toch zou hij achtervolgd zijn door de gedachtes en het gevoel dat hij verantwoordelijk was voor zijn moeders dood.”  

Waardevolle levenslessen van Disney papa’s

Gelukkig gaven de Disney papa’s hun dochters (en ons?) waardevolle levenslessen… Neem bijvoorbeeld de vader van Pocahontas, opperhoofd Powhatan. Wanneer Pocahontas voor John Smith kiest en om vrede tussen de twee partijen vraagt, respecteert hij haar beslissing door te zeggen dat ze haar eigen weg in het leven moet kiezen. En die dorpsgek waar ik het eerder over had, de geschifte maar ook briljante Maurice, is de definitie van een toegewijde vader. Hij accepteert Belle voor wat ze is, een introverte boekenwurm en gaat zelfs helemaal mee in het ‘Beest-gebeuren’. Belle heeft een vader die haar niet alleen steunt, maar ook volledig begrijpt. Wat heeft een dochter nog meer te wensen?

diney papa's

Het volledige interview met producent Don Hahn kun je hier lezen.