Soms word ik zo moe van die eeuwige discussies die ik met mijn kinderen voer. Of wanneer ik weer een boze blik toegeworpen krijg, omdat ik écht iets zo vreselijks stoms gezegd heb. Sommige moeders zeggen weleens, ‘mijn dochter is mijn beste vriendin’. Ik snap dat nooit zo. Hoe kan dat nou?
Begrijp me niet verkeerd, ik vind mijn kinderen leuk, lief, grappig en zeer goed gezelschap. Op zijn tijd. Maar mijn vrienden zijn het zeker niet. Want op z’n tijd zeg en doe ik dingen waar ze het totaal niet mee eens zijn.
Oh wacht! Opvoeden noemen ze dat…
8x het bewijs dat mijn kinderen niet mijn vrienden zijn
1. We maken elkaar wakker. Vrienden doen dat gewoon niet. Wanneer ze naar school moeten, sleur ik ze hun bed uit. En vervolgens maken ze heel duidelijk kenbaar dat ze het daar niet mee eens zijn. Wanneer het vakantie is, staan ze naast mijn oor te tetteren. En daar heb ik op mijn beurt weer een duidelijke mening over. Echte vrienden laten elkaar slapen.
2. Ze zeuren over wat ik aanbied qua eten. Een echte vriend eet het netjes op, of bedankt vriendelijk voor het aanbod. Mijn kinderen daarentegen zeuren open en bloot over het eten. Ze kraken het af, ze verafschuwen het. Elke dag, telkens weer. Ze zeggen ook gewoon dat het verschrikkelijk vies is, zonder genade, recht in mijn face.
3. Ik dwing mijn kinderen om dat vieze eten te eten. Geloof me, dat doe ik bij mijn vrienden niet.
4. Ik moet ze instructies geven over persoonlijke hygiëne. Bel jij elke avond je vriendin om te zeggen dat ze een schone onderbroek moet aantrekken? Nee, precies!
5. Ik dwing mijn kinderen af en toe om naar me te luisteren. En als ze dat niet doen, mogen ze een dag niet op de iPad. Dreigen, chanteren, ik doe het allemaal. M’n vrienden zien me aankomen…
6. Ik sta ’s morgens de ontbijtjes voor ze te smeren, die ik ook nog netjes naar ze toebreng. What the heck, ik ben geen vriend, ik ben de bediende!
7. Ik beken, ik schreeuw weleens tegen ze. Ze trekken het bloed onder mijn nagels vandaan, net zo lang totdat ik ontplof. Ben ik even blij dat ik niet zulke vrienden heb.
8. Ik kan ze opvreten, ik houd zielsveel van ze, zoveel dat het weleens pijn doet, ik geef bakken met geld aan ze uit en ik laat ze ’s nachts in mijn bed. En ik hou van mijn vrienden hoor, maar dit gaat me net even te ver.
Afbeelding: Shutterstock