Jezelf zijn

ballen in de lucht

Wie ben ik? Weten jullie nog, wie je ook al weer bent. Of ben je net zoals ik een moeder die honderdeneen petten op heeft en bijna geen tijd meer over heeft om te doen wat ze zelf leuk vindt. Ik zou een heel blog kunnen wijden aan het feit dat we van hot naar her reizen om ons kroost op tijd op de voetbal, turnen en atletiek te krijgen. Ik zou het kunnen gaan hebben over de 30 minuten tijd die we hebben om thuis te komen, eten te koken en op te eten, omdat er weer eens iemand moet sporten. Maar, daar wil ik het niet over hebben. Dat is namelijk het gevolg van een keuze. 

Ik kies ervoor om gezond te eten.

Dit is een keus die ik elke dag weer moet maken. Hoe fijn is het om toe te geven aan vermoeidheid en niet gezond te eten, of lekker iets te halen. Wat prima gezond kán zijn en zo nu en dan best kan natuurlijk. Maar het is en blijf een keuze. Als ik me laat gaan qua eten is dat ook helemaal niet erg, tenslotte is er morgen weer een dag. Hoewel dat niet een excuus moet zijn om de rest van de dag te kanen natuurlijk. Ook hierin kies ik ervoor de draad weer op te pakken waar ik gebleven was. Week in, week uit. Gezond eten blijft elke dag een keuze en daar zullen we moeite voor moeten doen.

Ik kies ervoor om te sporten.

Nu ik dit schrijf heb ik net lekker gesport, en ik ben uitgeput. Uitgeput van de afgelopen week. Uitgeput van het sporten. Waarom doe ik dit mezelf eigenlijk aan. Het is best vermoeiend, ik had ook lekker niets kunnen doen. Toch ben ik blij dat ik eindelijk een sport heb gevonden die ik echt leuk vind en waar ik met plezier naartoe ga. Het is nog leuker als je vrienden bij dezelfde sportschool zitten. Leuk met nog leuker combineren. 🙂 Mijn kleintjes gun ik dit ook. Ik gun ze het plezier van het sporten. Ook vind ik het een goed pedagogische verantwoorde tijdsbesteding. Hopelijk vinden ze het later de normaalste zaak om te sporten. En ja, dat betekent dat ik uit mijn werk door mag sjeezen naar de sportclubjes. Ik kies ervoor om taxichauffeur te zijn. Diep in mijn hart doe ik dat met alle liefde! 😉

Ik kies ervoor om te werken.

Working mom. Voor sommige zal dit een noodzaak zijn, of in ieder geval zo voelen. Want je hebt gekozen voor een bepaald huis, een bepaalde levensstijl, een tweede auto. Tja, dat hangt een prijskaartje aan. Er zal gewerkt moeten worden. Ik heb een haat-liefde verhouding met mijn werk. Soms ben ik te vermoeid of zit niet lekker in mijn vel. Het liefst zou ik dan graag een thuisblijfmoeder zijn. Soms loopt alles op rolletjes en gaat het leven in combinatie met het werk perfect. Al met al kies ik ervoor om te werken.

Ik kies ervoor om mezelf te zijn!

Bovengenoemde dingen kosten tijd. Best veel tijd eigenlijk. En er zijn verwachtingen. En tijd is er soms niet. Gelukkig ben ik altijd nog mezelf.

  • Ik skip de informatieavond op school. Niet omdat ik er niet heen wil, maar omdat mijn energie op is.
  • Waar blijft Joël? Huh, hoe bedoel je? Hij heeft een toernooitje met squash. Oh sorry, helemaal vergeten… we kunnen niet.
  • Appje om 16.58 naar voetbalgroepje voor training van 17.00 uur: Joël komt eraan hoor, ik rij nu weg.
  • Dochterlief wil naar atletiek: Pak maar een broodje lieverd, ik ben nog lang niet klaar met koken.
  • Zou u het inschrijfformulier voor turnen de volgende keer écht mee willen nemen?
  • Jongens, vanavond eten we brood met ei.
  • Potjes, wc rollen, pakken verzamelen, daar doe ik standaard niet aan mee. Gevalletje intrinsieke motivatie voor de kinderen.
  • Schooltas en gymkleding is eigen verantwoordelijkheid
  • Marlies heeft de app-groep verlaten…

Ik ben niet gemaakt om alle ballen hoog te houden. Ik laat ze heel vaak vallen.

Probeer niemand te veranderen, ook jezelf niet
Herman Koch

 

Afbeelding: Shutterstock

Previous ArticleNext Article