JoEnCo | Voormijnkleintje.nl

moeder schrikt — Afbeelding: Shutterstock

Vol frisse tegenzin begon ik aan het traject dat ‘puberhol uitmesten’ heette. Het was meivakantie en de puber was van huis. Nooit had ik kunnen vermoeden dat mijn blonde, bruin ogende jongetje uit de categorie ‘schattig’ zou veranderen in een slungelige hormonen bom dat zich de hele dag opsloot op zijn zolderkamer met huiswerk, spelcomputer en telefoon. De zorgvuldig ingerichte etage veranderende langzaam in een muffige, donkere ruimte waar daglicht slechts summier door de kieren van het dakraam scheen en licht wierp op de stapels boeken, kladblaadjes, chocolade letters van drie jaar terug en verder, incomplete ‘superdieren’ ‘voetbal’ plaatjes en ander aanverwante supermarkt albums en verdere restanten ondefinieerbare verzameldrift. Lees meer

Baby, Jo&Co, Kinderen

Mijn moeder had gelijk

JoEnCo

Het middaguur was nog niet aangetikt toen de jongeman voor mij stond in de plaatselijke super. Op de lopende band stond voor mijn broccoli treurig 12 blikjes goedkope bier opgesteld. Hij had die ochtend rum als ontbijt genuttigd want de fles moest toch op bralde hij vriendelijk tegen de dame achter de kassa die subtiel zijn dominante adem negeerde. We wisselden een blik van verstandhouding uit: die blikjes gingen vandaag ook op. En morgen zou hij weer bij een andere supermarkt staan. Lees meer

Jo&Co, Kinderen

Big mama is watching you

JoEnCo

Zoon was een half uur te laat uit school. Nerveus checkte ik mijn telefoon: de app van school vermelde toch echt dat zijn rooster voor die dag ruimschoots was afgelopen.

Nooit kwam hij later dan 10 minuten na afloop thuis. Hooguit 15 minuten wanneer hij verstrikt raakte in de eindeloze stoet fietsers vanuit school. Een voordeel vond hij, want als hij ergens middenin verstrikt raakte kon hij mooi met de hele file oversteken: een automobilist zou het lef niet hebben de stoet uitgelaten scholieren zonder schroom te kunnen onderbreken. Lees meer

Jo&Co, Overige

Alles op zijn tijd

JoEnCo

Als de zon scheen was het altijd mistig. De opmerking dat ik mijn ramen een keer moest zemen kon ik inmiddels irritatieloos beantwoorden. Na 35 jaar had de dubbele beglazing van mijn 5 meter brede woonkamerraam het begeven. De winst van Eneco was grotendeels aan mij toe te schrijven. Lees meer

Baby, Jo&Co

Bedankt Dick

JoEnCo

nijntje

Als moeder van vijf heb ik weinig met commercie, ondanks mijn opleiding tot etaleuse (aka miscalculatie van de eeuw). Ik ben waarschijnlijk de enige meisjesmoeder in des lands die nog nooit een Belgisch drietal heeft zien optreden of correctie: ambieert te willen zien. We eten geen koekjes verstopt in verpakkingen van tv idolen en het speelgoed is redelijk vrij van Nickelodeon achtige spam. Geen dekbedhoezen in primaire Studio 100 kleuren en de ‘let it gooooo’ hype heb ik letterlijk genomen en beperkt tot de verkleedkist.

Ooit kreeg het enige mannelijke aandeel onder ons een gele Teletubbie van ‘hij is er zo gek op’ omalief. Om meelezende bevriende pubers gerust te stellen: hij was net 1.5 jaar. Het gedrocht verstofte al snel en verdween ‘plots’ uit ons midden.

De Woezel&Pip liefde van Vlinder beperken we tot knuffels en boeken. Toegeven, ik ben net zo verliefd op die schattige hondjes, maar dat komt omdat ik altijd moet huilen bij het liedje ‘ik blijf altijd dicht bij jou’. Na 5x 9 maanden zwangerschap en dubbel zo veel aantal maanden ben ik een sentimenteel weekdier geworden. Feit. Lees meer

Jo&Co, Overige

Opgebrand

JoEnCo

Groene wormpjes met rode streepjes dartelend in het onweer. Links erger dan rechts. De huiskamer flitste en mijn peuter werd een vlek. Een half uur duurde het en daarna kwam mijn zicht niet meer volledig terug. Oogmigraine.

Sinds die zondagavond was ik overgeleverd aan diverse medische onderzoeken. Ondanks een ernstig vitamine D tekort kwam ik door de apk. Mijn ogen bleken onder de categorie ‘kan mij niet voorstellen dat u ooit beter hebt gezien’ te vallen. Ik kreeg diagnoses, maar geen oplossingen.

Na de wormen kwamen de paniekaanvallen. Hyperventilatie. Gedesoriënteerd. Alsof ik buiten mijn lichaam was gestegen. Zelfs stofzuigen bleek een uitdaging. Burn-out constateerde de huisarts en schreef Oxazepam voor. Zombievoer. Lees meer

Columns, Jo&Co, Overige

Takkie vereeuwigd

JoEnCo

De vloer moest echt eerst worden geëgaliseerd. Hij snoof alsof hij er verstand van had en ik, DE LEEK stond er op mijn voorhoofd, knikte bevestigend. Natuurlijk waren deuken en scheurtjes in de vloer van een 60 jaar oud huurhuis niet goed als basis voor een zeil van €8 de m2. Perfectioneren die hap!

Dus stormden op die grauwe maandagochtend twee aardige manmenschen mijn huis in. Binnen een minuut lag de halve overloop al onder een glimmende laag cement. ‘Ik hoop niet dat het ergens lekt’ liet er 1 terloops vallen. Verbouwereerd griste ik de peuter uit bed, sloot de slaapkamerdeuren en vluchtte voor dat wat zo tegengesteld was aan mijn net spierwit geverfde houtwerk en muren: zwart vocht borrelend over mijn overloop. Vijf maanden schuren, gronden, afsteken, witten en drie aflaklagen per deur had het mij gekost. In de gestolen uren alias ‘middagdutje/kids naar school/papa’ momentebn. In mijn uppie had ik het voor elkaar gekregen; ik waande mij een professionele doe-het-zelver. De vloer zou de grande finale worden. Lees meer

Baby, Columns, Jo&Co

Twee is NEE

JoEnCo

Het gebeurde ergens tussen sinterklaas en kerst. Ik kan het heel stoer de ‘negeren modus’ noemen, maar ik moet bekennen dat het gewoon even geen prioriteit had: de 2e verjaardag van mijn jongste. Of, misschien beter gezegd, ik ging er iets te laconiek mee om.

Reclames vlogen om de oren, ‘nu of nooit!’ kortingen, ‘voor de middag bestellen = €… korting’ trucjes en andere verleidingen negeerde ik koelbloedig. Vlinders verjaardag was pas in het nieuwe jaar en dat voelde nog zooooo ver weg. Dus vlak na oud&nieuw toen het vuurwerk nog nasmeulde en de kinderbijslag vers op de rekening stond besloot ik eindelijk DE Magische Unicorn te bestellen. Ik zocht en zocht. In winkels. Online. België. Ja, ik spamde zelfs tot twee keer toe de fabrikant via instagram, maar het bleef een stil en unicornloos bestaan: uitverkocht. De enige info die ik via een webshop kon lospeuteren was 6-8 weken wachttijd. Lang leve de commercie die sinterklaas en kerst heet!

Ok, die had ze dus tegoed dan maar plan B: het Magische Vriendjes kasteel. Om jullie wat leestekens te besparen: idem verhaal. De stress baande zich al een weg naar mijn nek: plan C. Nog maar drie dagen. Losse vriendjes: 14 dagen wachttijd! Say what?! Lees meer

Jo&Co, Overige

2016, het rampjaar van Jo&Co

JoEnCo

Jo&Co, alleenstaande ploetermoeder van 5 kids die het leven niet zo serieus neemt, maar wel serieuze zaken tegenkomt in de uitdaging die het leven heet. Studeert, solliciteert en filosofeert.

Beste 2016,

Eigenlijk wilde ik een smekende brief schrijven aan 2017 in de trant van ‘please be good’, maar het voelde als de goden verzoeken. Dat ik orakel over het rampjaar 2016 en dan aan het einde van 2017 moet concluderen dat ‘2016 best een goed jaar was vergeleken bij 2017’. Zie hier mijn ‘doemdenken’ modus.

Want een rampjaar was je 2016. Het zwaarste jaar van mijn leven. Tot nu toe. Zullen we dat zo houden? Ja? Dat je dan op eoa manier toch memorabel was met deze titel. Dat je boven al die eerdere 35 jaar uitsteekt en al die jaren die daarna hopelijk komen. Hoop dat geen enkel ander jaar je kan evenaren. Deal? Lees meer