Ik ben zo iemand die overal slapen kan. In de auto. Op de bank. In mijn bed (ja graag). Slapen in het vliegtuig, tijdens een potje memory of in de trein. Ik presteer het zelfs in slaap te vallen tijdens een Braziliaans trommelconcert. Het is geen charmant gezicht, maar ach, het gebeurt.
Mijn kleintjes hebben deze eigenschap geërfd. Hoewel het steeds minder gebeurt nu we de middagdutfase voorbij zijn. Maar ook zij konden op de gekste momenten en op de gekste manieren in slaap vallen. Dat heeft in het verleden heel wat grappige en über-schattige fotootjes opgeleverd, die ik laatst weer eens tegenkwam.
En ik werd bijna sentimenteel. Bijna.