Kinderlijke jaloezie

Kinderen zijn onderling soms onaangenaam jaloers. Soms is het is zo erg dat ik bij mezelf denk “het lijken wel volwassene”. Lekker in het zwembad met het hele gezin. Hier en daar liggen wat matjes om mee te spelen. Een tijdje gaat het goed, maar ineens treed daar de wet van de schaarste op.

Mijn kinderen hebben het voor elkaar gekregen om per kind twee matjes toe te eigenen.. ja dat is natuurlijk niet de bedoeling, netjes delen. “Ik wil niet delen” “die kinderen hebben ook meerdere matjes” na wat tegensputteren zijn de matjes weer verdeeld en 3 minuten later zijn de matjes al niet meer interessant, zo gaan dat soort dingen. Een redelijk primitieve vorm van jaloezie, gelukkig snel op te lossen.  Lees meer

Een beetje jaloers

Het hebben van kinderen is genieten, ja toch? Van die wangetjes, handjes en voetjes om op te vreten zo schattig. Van die grappige uitspraken die onbewust met het liefste stemmetje uit zo een guitig mondje komen. Van die twinkelende oogjes die je aankijken en de warmste armpjes om je nek.

Zo kostbaar. Zo onbetaalbaar.

En hoewel het onwijs genieten is om ouder te zijn, ben ik toch een beetje jaloers. Jaloers op mijn kleintjes. Wat zou ik soms graag weer even terug willen, weer even klein willen zijn. Het leven van een kind kan zo eenvoudig zijn en ze kunnen zo lekker ongegeneerd dingen doen waar je als volwassene niet meer mee wegkomt.  Lees meer