Mijn oren waren laatst flink aan het klapperen toen ik las over het Australische stel dat een baby’tje met Syndroom van Down weigerde mee te nemen en achterliet bij de draagmoeder in Thailand. En vandaag lees ik wéér een bericht over het weigeren van een kindje dat uit een draagmoeder komt. Dit keer gaat het om een Britse moeder die ook weer in verwachting is van een tweeling voor een ander Brits koppel. Ze begon aan het draagmoederschap, omdat zij andere vrouwen het ook gunde om moeder te worden. Daar komt ze nu waarschijnlijk van terug, want ze is kwaad. Het stel wilde alleen het jongetje, maar weigerden zijn tweelingzusje. Het meisje lijdt aan een zeldzame spierziekte en de moeder zag het niet zitten het kindje te verzorgen. Ze heeft maar weinig goede woorden over het gehandicapte kindje, “Wie wil er nou een gehandicapt kind? Niemand zal dat kind willen adopteren.”
Ik sta perplex. In Nederland is draagmoederschap verboden en toch gebeurt het nog regelmatig. Er zijn nog steeds vrouwen die zichzelf online aanbieden en zeggen andere vrouwen gelukkig te willen maken. Ik weet het niet, als je het mij vraagt is het gewoon geen goed idee en zeker niet als je het voor een willekeurige vreemde doet, alleen om diegene gelukkig te maken…
Wat vinden jullie van draagmoederschap?
Kijkje achter de schermen? Voormijnkleintje.nl op INSTAGRAM