De kraamweek

De kraamtijd is een bijzondere tijd, dat weten we allemaal. Want wat er zo bijzonder aan is, is dat er binnen een korte tijd meer emoties door je lijf gieren dan in heel je pubertijd bij elkaar. Je huilt, je lacht, je huilt, je verwondert, je baalt, je lacht, je huilt, je voelt je hopeloos, je verwondert je nog meer, je vreest, je kan de hele wereld aan, je ziet het niet meer zitten, je huilt, je lacht.

En dát allemaal in één week.

Dag 1. Ik kan de hele wereld aan!

Een dag om nooit te vergeten, je hebt namelijk een baby op deze aardkloot neergezet. En niet zomaar een baby, nee de mooiste, slimste, knapste en meest geweldige baby ooit. En daarnaast was jouw bevalling niet zomaar een bevalling, nee het was de meest zware, langste, heftigste, gecompliceerde, makkelijkste en snelste bevalling ooit! Ondanks dat je zojuist een marathon zonder training hebt afgelegd en je nog kampt met pijn en uitputting, zit je vol adrenaline en ben je vol verwondering en euforisch over je eigen baby met tien vingertjes, tien teentjes en een gezichtje met een neusje. Dít mensen, dit komt uit mij! Dit zat negen maanden lang in mijn buik!

Kijk nou toch!!!

Dag 2. Ik zei het toch, mijn baby is geweldig!  Lees meer

Drie kinderen binnen vier jaar. Over vier jaar…

Vroeger, lang geleden, toen ik nog onwetend was, dacht ik dat ik over vier jaar wel aan kinderen toe zou zijn. Die gedachte veranderde door de jaren heen niet. Jarenlang dacht ik dus over vier jaar aan kinderen toe te zijn. Op een dag kwam het besef dat ik nooit iets anders zou denken. Hoewel de jaren voorbij vlogen, zou het nooit ‘over vier jaar’ worden. Ik zou er nooit aan toe zijn, het perfecte moment zou nooit komen. Toen ik dat besefte, zo rond mijn dertigste verjaardag in 2007, was het ineens ‘over vier jaar’.

In 2008 werd mijn eerste dochter geboren en er gebeurde iets bijzonders. Het ‘over vier jaar’ kwam terug als ‘binnen vier jaar’. Want meer kinderen? Ik moest er niet aan denken dat we als we uit de luiers en slapeloze nachten zouden zijn, hier weer opnieuw aan moesten beginnen. Daar voelde ik me veel te oud voor. Nee, dan hadden we vier jaar eerder aan kinderen moeten beginnen. Meer kinderen? Dat moet dan binnen vier jaar gebeuren.

En zo gebeurde het. Zoals ik al zei, werd in 2008 mijn eerste dochter geboren. Binnen vier jaar kwamen daar in 2011 een zoon en in 2012 nog een dochter bij. Sindsdien puilt onze kliko regelmatig uit van de luiers, is het begrip nachtouders ons niet vreemd, worden we regelmatig gillend gek van onze zesjarige, kleuter en peuter, is ons huis nooit opgeruimd en bestaan de woorden ‘snel’ en ‘even’ niet meer in onze vocabulaire.

Ja, achteraf denk ik wel eens dat de fase ‘over vier jaar’ een stuk gemakkelijker was dan de fase ‘binnen vier jaar’, want met drie kleintjes is ons leven meestal een complete chaos. Toch heb ik er geen spijt van. Hoewel soms wat slaperig, genieten we van ons gezin en het gezinsleven. En ook het “binnen vier jaar” loont, want wat is het fijn om te zien hoe de kinderen samen groot worden en ik weet zeker dat ze nu binnen vier jaar uit de luiers zullen zijn!

De gedachtes van een nieuwe moeder

Soms (heel vaak) denk ik terug aan die eerste week met mijn eerste kindje. Wow, wat een magisch gevoel was dat. En vooral ook de verwondering over sommige dingen, je knulligheid en onwetendheid, hilarisch als je er aan terug denkt!

Er zijn een aantal gedachtes waarvan ik denk dat die in elke (nieuwe) moeder weleens op zijn gekomen.

– Oh My Freaking God! I did it! Hallo rest van de wereld… Realiseren jullie wel wat ik heb gedaan?? Ik ben bevallen! Van een baby!!

– Ik denk dat ik nooit meer kan lopen.

– Hoe kan het dat ik één keer in de drie dagen poep en zo een minimensje 10x op één dag?

– OMG, ik heb er één met kikkerogen gebaard! Ik heb een kikkervisje!

– Zwarte poep? Waarom? Gele poep? Waarom?

– Wat ruikt mijn nek vreemd…

– De evolutie heeft gefaald. Een moeder heeft een extra hand nodig.

– Ik heb écht het mooiste mensenwezentje in de geschiedenis gebaard.

– Welke dag is het? Welke maand überhaupt??

– Waarom huilt ze? Wat doe ik fout? Heeft ze nu weer honger?

– Wat maakt ze gekke bewegingen in haar slaap! Is dat wel normaal?

– Thank God voor Google!

– Zal ik de deur opendoen? Of zal ik eerst even mijn tiet terug in de bh stoppen?

– Stop alsjeblieft met huilen tijdens het avondeten!!

– Wat is dit zwaaaaaar! (Maar zo waard, duh)

Afbeelding: Shutterstock