De kraamweek

De kraamtijd is een bijzondere tijd, dat weten we allemaal. Want wat er zo bijzonder aan is, is dat er binnen een korte tijd meer emoties door je lijf gieren dan in heel je pubertijd bij elkaar. Je huilt, je lacht, je huilt, je verwondert, je baalt, je lacht, je huilt, je voelt je hopeloos, je verwondert je nog meer, je vreest, je kan de hele wereld aan, je ziet het niet meer zitten, je huilt, je lacht.

En dát allemaal in één week.

Dag 1. Ik kan de hele wereld aan!

Een dag om nooit te vergeten, je hebt namelijk een baby op deze aardkloot neergezet. En niet zomaar een baby, nee de mooiste, slimste, knapste en meest geweldige baby ooit. En daarnaast was jouw bevalling niet zomaar een bevalling, nee het was de meest zware, langste, heftigste, gecompliceerde, makkelijkste en snelste bevalling ooit! Ondanks dat je zojuist een marathon zonder training hebt afgelegd en je nog kampt met pijn en uitputting, zit je vol adrenaline en ben je vol verwondering en euforisch over je eigen baby met tien vingertjes, tien teentjes en een gezichtje met een neusje. Dít mensen, dit komt uit mij! Dit zat negen maanden lang in mijn buik!

Kijk nou toch!!!

Dag 2. Ik zei het toch, mijn baby is geweldig!  Lees meer

WAT? Een flesje? Jammer hoor…

geboortezegel

Na 18 jaar wordt de bekende ooievaar ingeruild voor een nieuwe geboortepostzegel‬. Een vrolijk zegeltje met een kinderwagen, hobbelpaard, rammelaar en een… FLES! En ja, Nederland zou Nederland (lees de borstvoedingsmaffia zou de borstvoedingsmaffia) niet zijn om daarover te vallen. Maar waarom? Is een flesje geven dan zulke kindermishandeling dat alle (afgebeelde) flessen overal moeten verdwijnen en alleen nog aangeschaft kunnen worden in duistere achterkamertjes? Of zullen de borstenmoeders zich achtergesteld voelen dat er niet ook een borstje op de zegel is afgebeeld? Dan kunnen we nog wel even doorgaan. Mijn zoon krijgt echt geen roze rammelaar, waarom staat er geen blauwe op? En bovendien houd ik ook helemaal niet van hobbelpaarden, wel van raceauto’s.

baby_1

Ik ben het overigens ook volkomen oneens met de eerste geboortepostzegel‬. Die ooievaar. Alsof je newborn door die grote Pino wordt afgeleverd. Een beetje onrealistisch, vind je niet? Iedereen weet toch dat de kleine kindjes uit de boerenkool getrokken worden..

Drie kinderen binnen vier jaar. Over vier jaar…

Vroeger, lang geleden, toen ik nog onwetend was, dacht ik dat ik over vier jaar wel aan kinderen toe zou zijn. Die gedachte veranderde door de jaren heen niet. Jarenlang dacht ik dus over vier jaar aan kinderen toe te zijn. Op een dag kwam het besef dat ik nooit iets anders zou denken. Hoewel de jaren voorbij vlogen, zou het nooit ‘over vier jaar’ worden. Ik zou er nooit aan toe zijn, het perfecte moment zou nooit komen. Toen ik dat besefte, zo rond mijn dertigste verjaardag in 2007, was het ineens ‘over vier jaar’.

In 2008 werd mijn eerste dochter geboren en er gebeurde iets bijzonders. Het ‘over vier jaar’ kwam terug als ‘binnen vier jaar’. Want meer kinderen? Ik moest er niet aan denken dat we als we uit de luiers en slapeloze nachten zouden zijn, hier weer opnieuw aan moesten beginnen. Daar voelde ik me veel te oud voor. Nee, dan hadden we vier jaar eerder aan kinderen moeten beginnen. Meer kinderen? Dat moet dan binnen vier jaar gebeuren.

En zo gebeurde het. Zoals ik al zei, werd in 2008 mijn eerste dochter geboren. Binnen vier jaar kwamen daar in 2011 een zoon en in 2012 nog een dochter bij. Sindsdien puilt onze kliko regelmatig uit van de luiers, is het begrip nachtouders ons niet vreemd, worden we regelmatig gillend gek van onze zesjarige, kleuter en peuter, is ons huis nooit opgeruimd en bestaan de woorden ‘snel’ en ‘even’ niet meer in onze vocabulaire.

Ja, achteraf denk ik wel eens dat de fase ‘over vier jaar’ een stuk gemakkelijker was dan de fase ‘binnen vier jaar’, want met drie kleintjes is ons leven meestal een complete chaos. Toch heb ik er geen spijt van. Hoewel soms wat slaperig, genieten we van ons gezin en het gezinsleven. En ook het “binnen vier jaar” loont, want wat is het fijn om te zien hoe de kinderen samen groot worden en ik weet zeker dat ze nu binnen vier jaar uit de luiers zullen zijn!

Een badbevalling, prachtig!

Ik heb drie kleintjes eruit geperst en op de wereld gezet. De eerste op een baarkruk en de volgende twee ‘old fashion’ op een ziekenhuisbed. En het was prima, het was mooi. Ik vond de baarkruk al behoorlijk ‘out of the box’, een badbevalling was al helemaal niet in mijn gedachten opgekomen. Laat staan het fotograferen van het hele gebeuren.

Waarom eigenlijk niet? Geen idee. Het leek me oncomfortabel denk ik. Misschien ook een beetje genant.

Nu, achteraf, denk ik dat het toch best een optie zou zijn. Ik ga een bevalling niet meer meemaken. Maar voor iedereen die in de toekomst nog een keer mag bevallen en de mogelijkheid is er, zou ik toch willen adviseren; neem het in overweging.

Want als ik deze prachtige foto’s zie, krijg ik toch een beetje kippenvel.

badbevalling-2

Credits: santacruzbirthphotography.com – Facebook

badbevalling-geboorte

Credits: santacruzbirthphotography.com – Facebook

badbevalling-geboren

Credits: santacruzbirthphotography.com – Facebook

bad-bevalling

Credits: santacruzbirthphotography.com – Facebook

badbevalling-na

Credits: santacruzbirthphotography.com – Facebook

BIRTH DAY – “hoe de wereld zijn kinderen verwelkomt”

“In de baarmoeder is iedereen gelijk. Na de geboorte wordt echter alles anders.”
Lieve Blancquaert

Wat is BIRTH DAY?
BIRTH DAY is het resultaat van een intensieve reis rond de wereld. Van de meest afgelegen dorpen tot in de mondaine wereldsteden fotografeerde Lieve Blancquaert bevallingen. Ze zocht antwoord op de vraag wat het betekent om op een bepaalde plaats in de wereld geboren te worden.

Welkom op mijn Netvlies

Kraakpand in Brusselse achterbuurt – België

Welkom op mijn Netvlies

Prey – Cambodja. De kraamafdeling.

Welkom op mijn Netvlies

Hammerfest – Noorwegen

Welkom op mijn Netvlies

Kinderkamer bij de kraam-afdeling Tiberias – Israël

Welkom op mijn Netvlies

Nairobi – Kenia Pumwaniziekenhuis

Welkom op mijn Netvlies

West-Bengalen – India

Welkom op mijn Netvlies

Koeweit – rijkdom

Welkom op mijn Netvlies

Omstandigheden in Rio de Janeiro – Brazilië

Welkom op mijn Netvlies

Atlanta City

boek-birth-day

Het boek BIRTH DAY komt op mijn wishlist

Van 8 mei t/m 28 juni is de BIRTH DAY foto-expositie te zien op drie locaties in Zutphen. Meer info over de expo vind je hier.

Daarnaast worden er ambassadeurs gezocht voor BIRTH DAY. Het doel is om dit weekend  € 10.000,- ophalen om zonder schulden de voorbereidingen van de foto-expo BIRTH DAY te kunnen bekostigen. Meer info over deze funding vind je hier.

De gedachtes van een nieuwe moeder

Soms (heel vaak) denk ik terug aan die eerste week met mijn eerste kindje. Wow, wat een magisch gevoel was dat. En vooral ook de verwondering over sommige dingen, je knulligheid en onwetendheid, hilarisch als je er aan terug denkt!

Er zijn een aantal gedachtes waarvan ik denk dat die in elke (nieuwe) moeder weleens op zijn gekomen.

– Oh My Freaking God! I did it! Hallo rest van de wereld… Realiseren jullie wel wat ik heb gedaan?? Ik ben bevallen! Van een baby!!

– Ik denk dat ik nooit meer kan lopen.

– Hoe kan het dat ik één keer in de drie dagen poep en zo een minimensje 10x op één dag?

– OMG, ik heb er één met kikkerogen gebaard! Ik heb een kikkervisje!

– Zwarte poep? Waarom? Gele poep? Waarom?

– Wat ruikt mijn nek vreemd…

– De evolutie heeft gefaald. Een moeder heeft een extra hand nodig.

– Ik heb écht het mooiste mensenwezentje in de geschiedenis gebaard.

– Welke dag is het? Welke maand überhaupt??

– Waarom huilt ze? Wat doe ik fout? Heeft ze nu weer honger?

– Wat maakt ze gekke bewegingen in haar slaap! Is dat wel normaal?

– Thank God voor Google!

– Zal ik de deur opendoen? Of zal ik eerst even mijn tiet terug in de bh stoppen?

– Stop alsjeblieft met huilen tijdens het avondeten!!

– Wat is dit zwaaaaaar! (Maar zo waard, duh)

Afbeelding: Shutterstock