Als de zon scheen was het altijd mistig. De opmerking dat ik mijn ramen een keer moest zemen kon ik inmiddels irritatieloos beantwoorden. Na 35 jaar had de dubbele beglazing van mijn 5 meter brede woonkamerraam het begeven. De winst van Eneco was grotendeels aan mij toe te schrijven. Lees meer
De uitspraak ‘wanneer een vrouw niet goed in haar vel zit verandert ze haar kapsel’ gaat niet voor mij op: ik overleefde al menig crisis met geelblonde, dood geverfde lang piekenhaar. Weliswaar ben ik nu op moment van schrijven brunette, maar dat had meer te maken met budgettechnische redenen dan dip waar ik al een poosje in zit…
Na een periode van sparen toog ik met mijn vrouwelijke viertal richting kapper. Bruin, glanzend en gezond was het doel. Het probleem is echter dat de enige waar ik tegenwoordig mijn haar aan toevertrouw 35 kilometer verderop zit en ik heb geen auto dus afhankelijk van openbaar vervoer. Even een uurtje of twee ‘relaxed’ naar de kapper gaat dus niet op dat ben ik al kwijt aan reistijd… Idioot hoor ik je zeggen en JA ik beaam het volmondig, maar na jarenlang teleurstellingen in de trant van TE groen, Te rood en andere stoplicht varianten (om over Te kort maar te zwijgen) leek deze laatste wanhoopsdaad wel verantwoord. Lees meer
Groene wormpjes met rode streepjes dartelend in het onweer. Links erger dan rechts. De huiskamer flitste en mijn peuter werd een vlek. Een half uur duurde het en daarna kwam mijn zicht niet meer volledig terug. Oogmigraine.
Sinds die zondagavond was ik overgeleverd aan diverse medische onderzoeken. Ondanks een ernstig vitamine D tekort kwam ik door de apk. Mijn ogen bleken onder de categorie ‘kan mij niet voorstellen dat u ooit beter hebt gezien’ te vallen. Ik kreeg diagnoses, maar geen oplossingen.
Na de wormen kwamen de paniekaanvallen. Hyperventilatie. Gedesoriënteerd. Alsof ik buiten mijn lichaam was gestegen. Zelfs stofzuigen bleek een uitdaging. Burn-out constateerde de huisarts en schreef Oxazepam voor. Zombievoer. Lees meer