We gaan terug naar december 1972. Ik was 3 jaar toen voor mij het grote avontuur dat Sinterklaasfeest heet begon. Weken tevoren was de peuterspeelzaal Snuffie al versierd met nepcadeautjes, schoorstenen, zwarte pietjes en Sinterklaas met een gouden staf en een baard van watjes. De stemming zat er al goed in met pietengym, mooie verhalen en de geijkte sinterklaaskrakers. Toch was het ook best spannend voor deze 3 jarige. Vooral het idee dat je wel eens in de zak afgevoerd kon worden als je dat jaar iets ‘stouts’ gedaan had. Nu was ik niet bepaald een ‘stout’ kind, maar ieder kind doet wel eens iets ondeugends of niet? Gezien mijn eeuwige trek in lekkers heb ik vermoedelijk wel eens een koekje gejat uit de koekpot, als mijn moeder naar de voordeur liep om visite binnen te laten. Ook heb ik weleens spruitjes gedumpt in de grote kamerplant, sorry mam maar ik lustte ze echt niet en die plant heeft het toch lang volgehouden! Hoe dichter we bij 5 december kwamen hoe slechter ik er van sliep. Ieder kraakje in huis was een voetstap van zo’n pietje die me kwam halen, dat kon niet anders. Gelukkig bleek het de volgende ochtend best mee te vallen, want mijn schoen zat steevast weer vol met pepernoten en chocoladekikkers. Wat een opluchting!
