Beste buren

lawaai-kinderen

Beste buren,

De zomer komt er weer aan en dus zeggen we ‘hallo’, of eigenlijk schreeuwen we ‘hallo’, want dat is wat we doen: herrie maken.

Oké, ik zal dan ook meteen maar ‘sorry’ zeggen.

Sorry.

Ik zou een appeltaartje kunnen bakken en langs kunnen komen voor de koffie, maar ja… Je weet wel, druk, druk, druk. Kinderen hè.

Ja, ook de kinderen zijn druk, dat ben ik met je eens. Ik vind ook dat ze herrie maken, daarom zeg ik altijd: ‘herrie maken doe je maar buiten’. Scheelt toch weer een aantal decibel. En poeh! Wat kunnen die kleintjes van mij fanatiek spelen! Alsof hun leven ervan af hangt. Gelukkig is dat niet echt zo, dat zou wat zijn zeg! Maar inderdaad… ik geef het toe! Ze kunnen ook schreeuwen alsof hun leven ervan af hangt. Om over mijn geschreeuw nog maar te zwijgen.

Ik wil het toch zo aan de andere kant van de schutting even uitleggen.

We zijn geen massamoordenaars. Dat geschreeuw wat je doordeweeks rond 8.00 hoort, dat… Ja dat ben ik. Ik probeer mijn kleintjes duidelijk te maken dat ze dat ontbijt nu toch wel héél snel naar binnen moeten gaan werken. Of ik probeer het schoeisel bij ze aan te krijgen. Nee, dat valt niet mee hoor!

schoenen-aan-nu

En dat geblèr wat je tussen 17.30 uur en 18.00 uur hoort, dat zijn mijn kleintjes die iets gezonds toegediend krijgen. En nee joh, niet door een sonde, gewoon met een vork die ze nog zelf mogen vasthouden ook!

En dat avondeten van ons wordt niet vervolgd met een rituele maagden slachting voor Satans avondoffer. Nee, dat zijn mijn kleintjes die naar bed worden gebracht.

Nee, we zijn geen ontsnapte krankzinnigen. Als het mooi weer is buiten, dan zijn we blij. Dan juichen we, dan nodigen we vrienden uit om het mooie weer te vieren met een bbq of een wijntje. En wederom sorry… Onze vrienden hebben ook kinderen, sommige maken zelfs nog meer herrie! Stiekem vind ik dat wel fijn, want dan weet ik dat ik normaal ben. Of-zo-iets.

Nee, we houden ook geen rommelmarkt in de tuin. Die enorme puinhoop is van ons en eigenlijk is het de bedoeling dat we het netjes houden, we hebben alleen niet altijd de tijd om die zooi op te ruimen. Oh en die wezentjes die je rond ziet rennen, dat zijn geen schoorsteenvegers, dat zijn de kinderen. Je hoeft niet bang voor ze te zijn, ze bijten niet. Hoewel… En het zijn geen onverzorgde weeskindjes, het zijn kinderen die zichzelf hebben aangekleed en buiten zijn gaan spelen. Die vlecht? Oké, die is van gisteren.

En dan die stilte… Hoor je dat? Nee natuurlijk niet!

Ik heb mijn gezin niet ingeslikt, het is ongelofelijk maar waar: ze slapen! Het moment dat ik met de man op de bank plof en proost op wéér een dag. Stilzwijgend kijken we nog een aflevering van onze favoriete serie op Netflix en gaan vervolgens stilletjes naar boven. Maak je geen zorgen, niet voor luidruchtige wilde seks, we weten tenslotte allemaal wat daarvan komt…

Sorry beste buren. Wij zijn zo een gezin. Een gezin dat duidelijk leeft. Maar onthoud: dit gaat voorbij.

En dan zijn jullie aan de beurt.

Afbeelding kinderen: Shutterstock