Takkie vereeuwigd

De vloer moest echt eerst worden geëgaliseerd. Hij snoof alsof hij er verstand van had en ik, DE LEEK stond er op mijn voorhoofd, knikte bevestigend. Natuurlijk waren deuken en scheurtjes in de vloer van een 60 jaar oud huurhuis niet goed als basis voor een zeil van €8 de m2. Perfectioneren die hap!

Dus stormden op die grauwe maandagochtend twee aardige manmenschen mijn huis in. Binnen een minuut lag de halve overloop al onder een glimmende laag cement. ‘Ik hoop niet dat het ergens lekt’  liet er 1 terloops vallen. Verbouwereerd griste ik de peuter uit bed, sloot de slaapkamerdeuren en vluchtte voor dat wat zo tegengesteld was aan mijn net spierwit geverfde houtwerk en muren: zwart vocht borrelend over mijn overloop. Vijf maanden schuren, gronden, afsteken, witten en drie aflaklagen per deur had het mij gekost. In de gestolen uren alias ‘middagdutje/kids naar school/papa’ momentebn. In mijn uppie had ik het voor elkaar gekregen; ik waande mij een professionele doe-het-zelver. De vloer zou de grande finale worden.  Lees meer

Twee is NEE

Het gebeurde ergens tussen sinterklaas en kerst. Ik kan het heel stoer de ‘negeren modus’ noemen, maar ik moet bekennen dat het gewoon even geen prioriteit had: de 2e verjaardag van mijn jongste. Of, misschien beter gezegd, ik ging er iets te laconiek mee om.

Reclames vlogen om de oren, ‘nu of nooit!’ kortingen, ‘voor de middag bestellen = €… korting’ trucjes en andere verleidingen negeerde ik koelbloedig. Vlinders verjaardag was pas in het nieuwe jaar en dat voelde nog zooooo ver weg. Dus vlak na oud&nieuw toen het vuurwerk nog nasmeulde en de kinderbijslag vers op de rekening stond besloot ik eindelijk DE Magische Unicorn te bestellen. Ik zocht en zocht. In winkels. Online. België. Ja, ik spamde zelfs tot twee keer toe de fabrikant via instagram, maar het bleef een stil en unicornloos bestaan: uitverkocht. De enige info die ik via een webshop kon lospeuteren was 6-8 weken wachttijd. Lang leve de commercie die sinterklaas en kerst heet!

Ok, die had ze dus tegoed dan maar plan B: het Magische Vriendjes kasteel. Om jullie wat leestekens te besparen: idem verhaal. De stress baande zich al een weg naar mijn nek: plan C. Nog maar drie dagen. Losse vriendjes: 14 dagen wachttijd! Say what?!  Lees meer

Hoe het lukt met drie kinderen

Regelmatig krijg ik de vraag hoe ik ‘het toch allemaal doe met drie kinderen’. Het is niet zozeer een vraag om advies, althans daar ga ik vanuit. Het is meer verwondering, hoewel ik dat ook weer bijzonder vind, want er zijn genoeg moeders met meer kinderen. Hoe dan ook, hoe doe ik het toch allemaal met drie kinderen? Gewoon doen. Én stel je verwachtingen bij, vooral naar beneden.

Dat bijstellen van je verwachtingen lijkt helemaal vanzelf te gaan, sterker nog, je hebt er niets over te zeggen. Want met drie kinderen wórdt je weleens geleefd. Toen ik mijn eerste kleintje kreeg, was het uitzoeken van een outfit een activiteit. Een leuke activiteit zelfs! Want als mijn kleintje er hip bij liep, dan werd ik er vrolijk van. Niet dat mijn vrolijkheid afhing van het outfit, maar het bracht mij een extra lach op mijn gezicht. Gezonde maaltijden waar mijn kleintjes van zouden genieten, dat was het beeld wat ik voor mij had. Met een glimlach de dag beginnen in ons heerlijke huisje.

Maar de realiteit van ‘hoe ik het toch allemaal doe met drie kinderen’ blijkt iets anders. Verwachtingen bijstellen, of nee, laat die verwachtingen maar gewoon zitten.  Lees meer