Voor het eerst weer hardlopen

Hardlopen is zo een activiteit waar veel mensen een hekel aan hebben, terwijl ze het aan het doen zijn. Maar toch blijven ze het doen, want ja… sporten is gezond. En het is gratis.

Nou ja, gratis… Nadat je een godsvermogen uitgegeven hebt aan schoenen een outfit en een iPhone sportarmband, dan kun je aan je gratis sport beginnen.

Nu heb ik mezelf voorgenomen om weer te gaan hardlopen als alle kleintjes op school zitten. En zo een eerste keer is toch altijd weer een hele uitdaging.

De afgelopen jaren heb ik zo nu en dan getraind, meestal omdat ik ja had gezegd om mee te doen aan een run. Gelukkig was ik elke keer wel zo slim om even te trainen van tevoren, zodat ik niet compleet met mijn bovenlip over de punt van mijn schoen over de finish zou strompelen. 

Maar nu was het al even geleden en omdat ik zelf zo snugger was om dit hardlopen mij hardop voor te nemen, moet ik het doen ook. En dus was het afgelopen disdag zover. Ik haalde mijn renschoentjes onder het stof vandaan, plukte mijn renbroek onder uit de stapel en zocht op mijn iPhone de app Runkeeper. Heel confronterend overigens om op mijn telefoon te zien hoe lang het alweer geleden was dat ik voor het laatst de App überhaupt heb geopend.

Ik plaatse mijn telefoon in mijn nieuwe Tune Belt (ja zo heet dat tegenwoordig) en daar ging ik, vol vertrouwen en dit keer mét hond. Maar al snel kwam ik erachter dat er een freaking wonder voor nodig was om een simpel stukje te rennen.

Wil je weten wat er door mijn hoofd ging?

– Oké, vandaag gaat het gebeuren. Ik ga rennen. Maar eerst nog een bakkie koffie.
– Even checken op mijn telefoon hoe laat het is. Hey, Instagram!
– Terwijl ik de tijdlijn op Instagram check, post ik meteen even een fotootje dat ik klaar ben om te rennen.

– Shit, nu kom ik er echt niet meer onderuit.
– Oké, ik start NU Runkeeper. Shoot! Had ik niet eerst een warming up moeten doen? Nou ja, rennen maar!
– Whoop whoop, kijk mij nu gaan! Ik ben niet de dancing queen, ik ben de running queen!
– Mijn shirtje kruipt omhoog. What the heck!?
– Volgens mij mag ik binnenkort een nieuwe telefoon uitkiezen! Zal ik weer voor de iPhone gaan of dit keer een Samsung? Maar dan moet ik ook weer nieuwe telefoonhoesjes kopen, want deze hoesjes zijn niet te vergelijken met Samsung Galaxy S7 hoesjes…
-Pffff Whatever! Dat ik me hier nu druk om maak!
– Want… kijk mij nou eens even rennen. Het wordt eigenlijk al best zwaar.
– Hey, een zwaan.
– *5 minuten* Nooo! Nog maar 5 minuten aan het rennen? Ik was er heilig van overtuigd dat ik al op de 10 minuten zat!
– Oké, met 10 minuten mag ik een stukje wandelen.
– Correctie met 8 minuten mag ik een stukje wandelen.
– Oh fuck it, ik ga nu een stukje wandelen.
– Nee hè, vergeten te plassen! Of zal het mijn ongetrainde bekkenbodemspier zijn?
– Moeten die bouwvakkers niet fluiten en mij nakijken?
– Wat is er mis met mij? Oh, ik wacht, ik ben geen 22 meer.
– Echt! Stom shirt, blijf gewoon op je plek!
– Ik heb het gevoel dat ik iets vergeet… Er zit nog een kind thuis!!! O nee, ze zitten allemaal op school.
– Had ik mijn bekkenbodemspier maar niet zo verloederd de afgelopen jaren.
– Ik heb nu toch inmiddels die gevulde koek er wal afgerend?
– Wat is dit voor muziek? Die beat gaat écht te snel! Ah, Adele, dat is beter.
– Ik moet weer rennen. Nu al!?
– Serieus, ik heb echt het gevoel dat ik iets vergeet. Zit er echt geen kind thuis?? Oh, kappen nou!
– Oh, ik ga flauwvallen. Wanneer werd dit verslavend?
– Cool down, DANK U!
– Wat!!? 192 calorieën verbrand?? Nou ja, beter iets dan niets.
– Nu douchen! Alleen.
– *onder de douche* Tjonge, dat ging heerlijk, moet ik echt vaker gaan doen!

Oké, die eerste keer hardlopen viel best zwaar. Ik kan er niet meer omheen. Ik word ouder en dingen als een stukkie rennen gaan gewoon niet meer zo makkelijk als een aantal jaar geleden. Ik kom nu thuis en met een doorweekt kruis en moet ik mijn tong over de drempel slepen. Maar ik geef niet op! Volgende week weer, maar dan met een passend shirt en een een inlegkruisje voor geval van nood.