Als wij met het gezin een weekendje weggaan, dan nemen we een camera mee. Naast die camera gebruiken we ook nog onze telefoons om fotootjes te maken en uiteindelijk zijn we als weer thuiskomen een paar honderd foto’s van onze kleintjes rijker.
Vroeger ging dat anders. Dan had je (als je geluk had) een camera met een rolletje van 24 foto’s. Deze moest je dan na het weekendje wegbrengen en een week later kon je bekijken welke foto’s gelukt en welke foto’s mislukt waren. Daar moest je het mee doen, er was geen mogelijkheid om de mooiste uit tien foto’s van dezelfde positie te zoeken. En waren je foto’s niet scherp? Pech gehad, het moment was geweest.
Op het grote net vond ik een aantal foto’s uit het verleden die precies op het juiste moment genomen zijn. Voltreffers, ware kunstwerkjes. Puur geluk.
Een prachtig bewijs van de tijd dat dansen nog echte dansjes waren.
Teleurstelling en jaloezie zijn emoties die al langer bestaan.
Toen er nog geen mobieltjes waren.
Maar zo een apparaat wel al reuze interessant was.
Een hond, altijd al je beste maatje geweest.
Hoe klein ook.
Ook toen was je knuffelbeer het beste publiek.
Een vriend die er altijd voor je was.
Wat voor kunstwerk zal er achter het rooster hangen?
Kinderen en slapen, ze kunnen er zo moeilijk over doen en dan kunnen ze het op de gekste plekken juist weer heel gemakkelijk.
Muziek, de sleutel naar geluk.
Altijd al zo geweest…
Net als spelen met water.
En spelen met alles wat je tegenkomt, de sleutel naar geluk.
<3