Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen… Of toch wel?
Zo wist ik bijvoorbeeld niet hoe het zou zijn om mee te lopen met de avondvierdaagse. Als kind hielden mijn ouders mij daar verre van weg. Ik heb me weleens afgevraagd waarom ik nooit meeliep, maar mijn ouders hadden daar zo hun redenen voor. ‘Dat is niets voor jou’, zeiden ze en ik nam het van ze aan.
En dat heb ik dan ook altijd in mijn achterhoofd gehouden. ‘Dat is niets voor mij.’
En dus ook niet voor mijn kleintjes. Jaren heb ik het kunnen uitstellen. Vorig jaar werd het al wat ingewikkelder, maar toen kwam ik nog weg met een ‘oh sorry schat, ik heb je niet opgegeven voor de avondvierdaagse… Helemaal vergeten!’. Dit jaar was het onvermijdelijk. Mijn kinderen moesten en zouden meedoen met de avondvierdaagse, wat dat ook wezen mocht.
En gehoorzaam als ik ben, schreef ik mijn kleintjes, met gezonde tegenzin, in voor de avondvierdaagse. Wetende dat het ‘niets voor mij’ zou zijn, gingen we, heel bescheiden, voor het vaantje.
En zo kwam het dat we afgelopen dinsdag voor het eerst meeliepen met de avondvierdaagse. Maar voordat ik meeliep met de avondvierdaagse…
– Wist ik niet dat de avondvierdaagse eigenlijk de avond-hol-daagse zou moeten heten. Voor sommige kinderen dan… Zij verdienen het vaantje van de 10 km, aangezien ze in die 5 km zoveel heen en weer hollen, ze de route minimaal twee keer afleggen.
– zoals ik al zei, voor sommige dan! Die avond-hol-daagse gold niet voor mijn kleuter. Voor haar heet het de avond-sloom-vooruit-gaan-daagse. De eerste 500 meter dan. Daarna werd het de avond-zeik-daagse.
– Wist ik niet dat ik iets zou vinden wat voor mijn kleintje erger zou zijn dan ‘naar bed moeten’.
“Mama, ik wilde dit niet. Ik wilde gewoon avondeten en naar bed.”
– Wist ik niet dat ik mijn kinderen vijf dagen per week achterlaat bij juffen die tijdens de avondvierdaagse hun limonadepost op een compleet verkeerde plek hebben neergestald. Waar die limonadepost nou was, blijft een raadsel, in ieder geval niet op de route. (Geintje natuurlijk he juffen, ik heb alle vertrouwen in jullie!)
– Wist ik niet dat ik ooit zo vaak ongegeneerd op de 94753 kleine kinderhieltjes, die voor mij langsgingen, zou trappen.
– Wist ik niet dat de regel: ’s avonds een man, ’s ochtends een man niet telt tijdens de avondvierdaagse. WAKKER WORDEN!
“Goedemorgen schatjes, zullen we vanavond weer gezellig meedoen aan de avondvierdaagse?”
“NEE!”
– Wist ik niet dat mijn negenjarige zo goed in creatieve oplossingen kon denken (of lui zou zijn) als in: ‘konden we dit niet gewoon met de auto doen, dan waren we veel sneller klaar!’
– Wist mijn negenjarige niet dat men DIT bedoelde met ‘de avondvierdaagse’ en DIT wilde ze dan ook nooit meer in haar leven doen.
– Wist ik niet dat mijn ouders wéér gelijk zouden hebben. “Dit is niets voor mij.” En het gaat van generatie op generatie… Want ook mijn kinderen weten nu, ‘Dit is niets voor ons.’
– Oh ja! En ik weet nog steeds niet wat die zakdoek om die sinaasappel met pepermunt nou moet voorstellen, wie heeft dat in hemelsnaam ooit bedacht?