Heb jij ook zo’n exemplaar die bij het minste gering doet alsof de wereld vergaat? Wanhopig stort hij zichzelf naar de grond en iedereen moet zijn laatste kreet nog even luid en duidelijk aanhoren. De wereld vergaat natuurlijk helemaal niet, maar voor de peuter en in sommige gevallen de kleuter is dat op dat moment even realiteit. Want waarom begrijpt niemand dat dat boterhammetje in acht gelijke stukjes gesneden moet? En zijn sapje in de groene beker. Ik bedoel blauwe beker. Nee toch de groene beker. Het leven van een kleine directeur valt niet mee, zeker niet wanneer niemand de ernst van de situatie inziet.
En weet je, ik kan me wel voorstellen waarom peuters zo snel boos worden. Ze hebben namelijk te dealen met zoveel struggles, ik zou er persoonlijk ook een beetje weemoedig van worden.
Waarom worden peuters boos?
Peuters worden vaak boos omdat ze nog niet goed kunnen uiten wat ze willen of omdat ze nog niet goed kunnen begrijpen wat er om hen heen gebeurt. Ze hebben ook nog niet genoeg zelfbeheersing om hun emoties te beheersen. Als gevolg hiervan kunnen ze snel boos worden wanneer ze iets niet krijgen wat ze willen of wanneer ze zich gefrustreerd voelen. Het is belangrijk om te onthouden dat boosheid bij peuters normaal is en dat ze leren om hun emoties te beheersen naarmate ze ouder worden.
Peuters hebben verdomd goede redenen om regelmatig boos te zijn!
Om maar te beginnen, ze lopen letterlijk met stront aan de kont. En het enige wat ze eraan kunnen doen is afwachten totdat iemand het voor ze afveegt. Hoe erg is dat? En wanneer je dan een keer een poging op de wc doet, staat iedereen je aan te moedigen en te applaudisseren. Leuk? Stimuleren? Een beetje privacy aub.
Ze hebben een klunzige motoriek. Peuters vallen met hun korte pootjes behoorlijk vaak op een dag. Plok, knalt ‘ie weer tegen de tafel aan. Floeps, gaat ‘ie weer onderuit midden op straat. Daar word je toch knetter van?
Over het algemeen begrijpen volwassen mensen hen niet. Zelfs niet hun eigen moeder. Hoe frustrerend is het dat je alles tig keer moet uitleggen en nee moet roepen, terwijl er eigenlijk niemand naar je luistert. Dat gevoel zou een moeder toch moeten herkennen.
Iedereen probeert ze maar te helpen en om te corrigeren. Maar ze willen die hulp niet! Ze willen gewoon 100 jaar de tijd om die sokken aan te krijgen. En ze willen niet gecorrigeerd, ze willen dat zand gewoon als avondmaaltijd.
En wanneer ze dan een keer in protest gaan tegen al die vervelende suggesties, wordt er meteen geroepen dat ‘ie moe is. Hij is niet moe, hij wil gewoon met rust gelaten worden, rustig zijn sokken aantrekken en genieten van zijn zandmaaltijd.
Het is een manier van uiten
En laten we eerlijk wezen. Even lekker brullen lucht veel sneller op dan een uur moeten mediteren. Zeker wanneer je nog maar één sok aan hebt. Dus wanneer je peuter de volgende keer weer eens uit zijn plaat gaat alsof de wereld instort, bedenk dan dat hij daar een verdomd goede reden voor heeft!