Er zijn van die dagen dat ik alleen maar bezig ben met ‘overleven’. Niet dat ik in barre omstandigheden leef, maar de momenten, de uren, de dagen vliegen zonder dat ik het echt door heb, aan me voorbij. Er zijn ook van die dagen dat ik er alles uit wil halen wat erin zit. Ik wil alleen maar het beste, voor mezelf, voor mijn kinderen. De beste schoolresultaten behalen door eindeloos te mekkeren over tafels en lettertjes. En ik vuur dan ook meteen even de beste opvoedtechnieken op ze af, welke dat ook wezen mogen. Ook op deze dagen gaan de momenten, de uren, de dagen en vooral mijn kinderen aan me voorbij. Want ik zie dan even niet waar het werkelijk om gaat:
Mijn kinderen willen zich gehoord en gezien voelen.
Mijn kinderen willen zich gewaardeerd en geliefd voelen.
Mijn kinderen willen mijn aanwezigheid en échte aandacht.
Ik werd vanmorgen even met mijn neus op deze feiten gedrukt toen mijn middelste huilend achter me aan kwam gerend, terwijl ik hem net in zijn klas had afgezet. Hij wilde me nog iets geven en ik was al weggelopen, wat op zich niet zo heel gek was, omdat we al afscheid genomen hadden. Het feit dat hij huilend achter me aangerend kwam, was nog geeneens het probleem. Maar waar mijn hart van brak was dat hij na zijn paniekerige actie zijn tranen en verdriet diep wegslikte, alsof het er niet wezen mocht.
En opeens realiseerde ik me dat hij zich misschien even helemaal niet speciaal voelde. Want terwijl hij voor mij de wereld is, is hij ook mijn middelste, het kind dat overal maar tussendoor glipt. Het kind dat er altijd wel is, maar nooit echt aanwezig. Het kind dat zich gedeisd houdt. Het meest lieve kind dat je je maar voorstellen kunt. Het kind dat gewoon meegaat, met dit kind komt het wel goed.
Op dit soort momenten word ik weer even met mijn beide benen op de grond gezet en met mijn neus op de feiten gedrukt.
Ook dit kind wil zich gehoord en gezien voelen.
Ook dit kind wil zich gewaardeerd en geliefd voelen.
Ook dit kind wil mijn aanwezigheid en échte aandacht.
En dus neem ik me weer eens voor om niet alleen maar te overleven. Om niet alleen maar het beste te willen. Maar om, heel simpel te doen waar het om gaat… En dat is ook dit kind zich speciaal te laten voelen.
Origineel gepost: november 2017
Update: november 2021
Afbeelding: Shutterstock