Ik sta op het balkon, de zon schijnt. Puber dochter komt naar me toe. “Mama…? “ De manier waarop zegt genoeg en ik kijk haar aan. “Mama, mag mijn vriendje een keer blijven slapen?”, vraagt ze. Ik blijf haar aan kijken, weet niet goed wat ik moet zeggen. De laatste keer, een aantal weken geleden, vroeg ik haar nog of ze al gezoend had met vriendje en was het antwoord nee. “Nee?”, vroeg ik nog. “Nee mam, als ik dat had gedaan had ik daar eerlijk antwoord op gegeven”. Nu staat ze voor me en vraagt of haar vriendje mag blijven slapen.
Voor mijn gevoel slaan we dus een stukje over of heb ik iets gemist. Om de stilte te doorbreken kom ik met een onnozele “waar dan?” (weet ik veel, dit is voor mij ook nieuw) en ze grapt, blijkbaar, en zegt “ja, op de bank” en lacht. Ik blijf haar aankijken en vraag me af wat deze lach betekent, ik weet nog steeds niet wat ze bedoelt. Ik stel haar voor dat ze ook bij mij in bed mag slapen en vriendje in haar bed, ze lacht nog steeds of alweer en zegt: “Mahaaam, natuurlijk niet, gewoon bij mij in bed”. Ik kijk haar aan en slik. Een flashback naar mijn eigen hysterische pubertijd waar moeders zeurden en overbezorgd waren en (stief)vaders streng. Niet zo zeer die van mij, maar daar kwam ik later pas achter. Hoe ging dat bij mij eigenlijk? Daar over nadenkend, krijg ik een knoop in mijn maag en schreeuw van binnen “nog even wachten lieve “kleine” puber van me”!
Ik vraag haar of ze mij iets moet vertellen of misschien moeten we praten? En weer krijgt ze een grijns op haar gezicht en zegt ze “nee mama, daar ben ik nog niet aan toe”. Ik moet haar geloven, net zoals ze mij moet geloven. En ik vertel haar dat ze wel met mij moet blijven praten en dat ze, als ze ook maar enigszins aan extra gevoelens moet toegeven, dit met mij bespreekt voor de nodige actie. Mijn 14 jarige weet inmiddels wel dat baby’s niet door de ooievaar worden gebracht en heb ik haar bewust gemaakt van de overige gevaren. Omdat er blijkbaar nog geen extra gevoelens zijn, vraag ik haar nog waarom dat slapen nodig is. “Gewoon voor de gezelligheid”, zegt ze. Sjah dat is eigenlijk wel het meest logische antwoord en dat geloof ik ook. Maar toch, ik moet het even laten bezinken en erover nadenken. Dat laatste wordt me niet in dank afgenomen. Natuurlijk weet ik, die dag zal komen, eerder vroeg dan laat.
Voor nu houd ik het nog even bij een slaapvriendinnetje.
Liefs, Diana
Niet om je op stang te jagen, maar ikzelf ging ook heel snel van het ene naar het andere honk.. Op dezelfde leeftijd als je dochter. En wilde daar absoluut niet met mijn ouders over praten (hoewel het echte lieverds waren/zijn). Nu ik zelf een zoontje heb denk ik er in ieder geval hetzelfde over als mijn ouders: Liever onder mijn dak dan ergens achteraf, want als de wens er is gebeurt het hoe dan ook wel.. Sterkte, lijkt me echt even heel moeilijk!
Ik weet het 😉 ben me er ook bewust van. En hij is hier ook geregeld maar het “slaap” dingetje is toch in eens heel apart als je dochter erover begint. Ik wacht met spanning af 🙂
Goed geschreven stuk Diana en bij mij nog niet herkenbaar, hoewel ik me wel mijn eigen puber perikelen kan herinneren en mijn moeder die toch ook wel moeite had met het vriendje dat wilde blijven slapen..Maar het blijft toch ook een gevoelskwestie en ook jij moet je er goed bij voelen! Wel heel fijn dat er bij jullie in ieder geval over gepraat wordt, dat is heel belangrijk! Dat kon ik met mijn moeder ook en dat vond ik erg prettig (tot op zekere hoogte sommige dingen houd je liever voor jezelf haha pubers hebben ook recht op privacy ;)) xx
Ik probeer zo “open” mogelijk overal over te praten zodat we geen taboe rust op dat soort onderwerpen. En natuurlijk zal ze mij niet alles vertellen maar ik hoop wel dat ze op tijd is met de goede bescherming vragen om te gebruiken 😮
O wat ben ik ineens blij dat ze pas 8 is. Dit lijkt me erg lastig bespreekbaar als ze als puber ook heel erg op mij lijkt. Ik hoop maar dat ik minder op mijn ouders lijk
Haha voor je het weet… maar bij iedere nieuwe fase is het toch zoeken, ook voor jezelf. Ik denk dat je moet doen wat goed voelt, doe ik ook 🙂